Η Αρετή Γρηγοριάδη δηλώνει την παρουσία της στα γράμματα με το μυθιστόρημα «Ο υπόλοιπος εαυτός μου» από τις εκδόσεις Businessrise Publishing House.
Διαβάζοντας το βιβλίο δεν περίμενα πως θα βρισκόμουνα αντιμέτωπος με την πραγματικότητα. Κι όταν λέω πραγματικότητα κυριολεκτώ καθώς εννοώ τις αλήθειες που ενυπάρχουν στις ζωές των ανθρώπων. Με συναισθήματα και γεγονότα που τη συνθέτουν να είναι πότε καλή ή άσχημη, πότε εύκολη ή δύσκολη, άλλοτε πάλι πιθανή ή απίθανη και να χαρίζεται ή να εκδικείται όποιον και όποτε θέλει. Η ιστορία του βιβλίου εύκολα χαρακτηρίζεται ως ιστορία χαρακτήρων καθώς η συγγραφέας μέσα από τα γεγονότα της πλοκής και τις ανατροπές επικεντρώνεται στην ανάπτυξη και την περιγραφή τους που φυσικά παίζουν και τον κυρίαρχο και καθοριστικό ρόλο στα ψυχικά τους γνωρίσματα. Έτσι μέσα από τους ήρωες ξεδιπλώνεται η θεματική του με ουσιαστικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας αποτελώντας το κύριο ενδιαφέρον του αναγνώστη. Οι χαρακτήρες στα βιβλία χαρακτήρων συνήθως έχουν πολλές συναισθηματικές αναφορές και πολύπλοκα χαρακτηριστικά, κάτι που τους καθιστά πραγματικούς και ενδιαφέροντες για το αναγνωστικό κοινό. Η Αρετή Γρηγοριάδη με τον σχεδιασμό της ιστορίας έχει καταφέρει να εμπλουτίσει το βιβλίο με ενδιαφέροντα στοιχεία τα οποία όλα μαζί προσθέτουν στη γοητεία και στην αξία του.
Ένα από τα πιο γοητευτικά στοιχεία στο έργο της Αρετής Γρηγοριάδη είναι τα υπαρξιακά στοιχεία των ηρώων της Δεν είναι απλώς πρόσωπα που κινούν την ιστορία, αλλά ζωντανές προσωπικότητες με σκέψεις, συναισθήματα και αντιφάσεις. Ο κάθε ήρωας έχει τη δική του φωνή, τις δικές του αγωνίες και τα δικά του όνειρα, στοιχεία που τον κάνουν να αγγίζει τον αναγνώστη και να τον κάνει να ταυτιστεί μαζί του.
Η συγγραφέας δεν στέκεται μόνο στην εξωτερική περιγραφή, μας ανοίγει πόρτες στον εσωτερικό τους κόσμο, μας αφήνει να ακούσουμε τους φόβους τους, να νιώσουμε την τρυφερότητα ή την αδυναμία τους. Έτσι, οι ήρωες μοιάζουν αληθινοί, σαν άνθρωποι που θα μπορούσαμε να συναντήσουμε στην καθημερινότητά μας κι αυτό τους κάνει ακόμα πιο ελκυστικούς και αξέχαστους.
Όσο για το ύφος γραφής της Αρετής Γρηγοριάδη, θα λέγαμε ότι συνδυάζει τον ρεαλισμό με μια ιδιαίτερη λυρικότητα. Η γλώσσα της είναι καθαρή, ρέουσα και άμεση, αλλά ταυτόχρονα διαθέτει εικόνες και μεταφορές που χαρίζουν στο κείμενο ποιητικότητα. Η αφήγηση κυλάει φυσικά, με τέτοιο τρόπο ώστε να κρατά τον αναγνώστη κοντά της, χωρίς ποτέ να χάνεται ο ρυθμός.
Με αυτόν τον τρόπο, η συγγραφέας δεν μας δίνει μόνο μια όμορφη ιστορία· μας χαρίζει μια εμπειρία. Μια εμπειρία όπου η ψυχολογική δύναμη των χαρακτήρων συναντά το προσεγμένο και ζωντανό της ύφος, κάνοντας το βιβλίο να ξεχωρίζει και να μένει στη μνήμη μας.
Σκόπιμα αποφεύγω να αναφερθώ με λεπτομέρειες στο θέμα και σε αρκετές άλλες πτυχές στους ήρωες και τις ηρωίδες της και μένω σε μια γενικότερη αναφορά και στην εν γένει συναισθηματική επίδραση που θέλει η συγγραφέας να προκαλέσει στον αναγνώστη.
Θα αναφέρω στο οπισθόφυλλο που κεντρίζει το ενδιαφέρον. «Τελικά είναι μάταιη η ζωή ή ο τρόπος που τη βλέπουμε; Ένας καλλιτέχνης που αναγκάστηκε να αφήσει όσα αγαπά για μια «καταραμένη» κληρονομιά, ένας πατέρας που δεν ήξερε πώς να βγάλει το «σ’ αγαπώ» μέσα από τα δόντια, δυο παππούδες που μπάλωσαν για λίγο το αβάσταχτο κενό, μια μητριά ξεχωριστή, μία σχέση που έληξε άδοξα και μια παλιά φιλία. Όλα μέρος του πολυπόθητου αινίγματος της ύπαρξης: αξίζει να ζω;
Άξιζε άραγε και η δική του ζωή; Αυτό το ερώτημα κλωθογύριζε στο μυαλό ασταμάτητα. Στο μεταξύ τα χρόνια κυλούσαν ακάθεκτα και τα ερωτηματικά που όλο και πληθαίναν, έμεναν αναπάντητα. Στο τέλος όμως η επιλογή είναι αναπόφευκτη. Ποιο κομμάτι θα ακολουθήσει τελικά, αυτό του μίζερου κενού της αυτολύπησης ή εκείνο που έμενε σκουριασμένο μέσα του, τον υπόλοιπό του εαυτό;
Συνοπτικά. Ο έρωτας, η αγάπη, η τρυφερότητα, η απογοήτευση, προβάλλονται ως κύρια ψυχικά γνωρίσματα στους κεντρικούς ήρωες μέσα από συγκρουσιακές δοκιμασίες.
Κλείνω την άποψη μου με λόγια του Έντγκαρ Άλαν Πόε που θεωρούσε ως το σημαντικότερο μέρος της ιστορίας, το ότι ο αναγνώστης πρέπει να νιώσει το μοναδικό συγκινησιακό αποτέλεσμα. Κι αυτό το αποτέλεσμα η Αρετή Γρηγοριάδη, παρά το νεαρό της ηλικίας της, το έχει καταφέρει ως έμπειρη συγγραφέας με απόλυτο τρόπο στο πρώτο της βιβλίο με τίτλο: «Ο υπόλοιπος μου εαυτός».
