Ζούμε σε μια εποχή που η γονεικότητα έχει αλλάξει. Οι γονείς του σήμερα προσπαθούν να προσφέρουν στα παιδιά τους ένα περιβάλλον ελευθερίας, σεβασμού και αποδοχής . Σε αυτή την προσπάθεια ξεχνιέται η σημασία των ορίων. Πολλοί γονείς σήμερα δυσκολεύονται να βάλουν όρια. Φοβούνται μήπως πληγώσουν το παιδί , μήπως τους απορρίψει ή νιώσει ότι δεν το αγαπούν.
Τα παιδιά χρειάζονται όρια. Όχι για να περιορίζονται, αλλά για να νιώθουν ασφάλεια, σταθερότητα και φροντίδα. Τα όρια δεν είναι τιμωρίες αλλά είναι καθοδήγηση. Είναι ο τρόπος που δείχνουμε στα παιδιά τι είναι σωστό, τι όχι, και πώς να λειτουργούν μέσα στον κόσμο με σεβασμό, προς τους άλλους αλλά και τον εαυτό τους.
Τι σημαίνει όμως να βάζουμε όρια;
Σημαίνει ότι εξηγούμε ξεκάθαρα τι επιτρέπεται και τι όχι, στα παιδιά. Δεν χρειάζεται αυστηρότητα ή φωνές, αλλά συνέπεια και ψυχραιμία. Όταν το “όχι” είναι σαφές και σταθερό, χτίζει εμπιστοσύνη. Όταν γίνεται με φροντίδα, δεν πληγώνει αλλά εκπαιδεύει. Τα παιδιά δοκιμάζουν τα όρια μας επειδή τα χρειάζονται .Το όχι ενός γονέα διδάσκει στο παιδί την έννοια της συνέπειας και ευθύνης, του δείχνει πώς υπάρχουν κανόνες στην ζωή και πως αγάπη δεν σημαίνει υποχώρηση σε όλα.
Μερικές βασικές συμβουλές είναι ότι πρέπει να έχουμε σταθερότητα σε ό,τι λέμε στα παιδιά. Αν σήμερα κάτι απαγορεύεται και αύριο επιτρέπεται, το παιδί μπερδεύεται.
Επίσης πρέπει να μιλάμε με ήρεμο και ξεκάθαρο τρόπο. Τα όρια δεν χρειάζονται θυμό.Εξίσου σημαντικό είναι να εξηγήσουμε το “γιατί”. Όταν τα παιδιά καταλαβαίνουν τον λόγο, συνεργάζονται πιο εύκολα.
Το “όχι” μπορεί να φέρει αντίδραση και είναι φυσιολογικό. Πρέπει να μιλάμε, να ακούμε τα παιδιά αλλά και να σεβόμαστε τα συναισθήματά τους.Τα όρια είναι μια πράξη αγάπης.
Μαθαίνουν μέσα από αυτά τα παιδιά να σέβονται, να σκέφτονται και να ζουν με αρμονία.Έτσι μέρα με τη μέρα, με υπομονή και κατανόηση μπαίνουν τα θεμέλια της σωστής ανατροφής των παιδιών μας.
Και στο τέλος της ημέρας, το παιδί που άκουσε ένα “όχι” με κατανόηση, που ένιωσε την ασφάλεια ενός σταθερού “φτάνει ως εδώ”, μεγαλώνει με τη βαθιά βεβαιότητα πως κάποιος είναι εκεί , όχι μόνο για να το καθοδηγήσει, αλλά κυρίως για να το αγαπήσει χωρίς όρους. Γιατί πίσω από κάθε όριο, κρύβεται η πιο σιωπηλή, αλλά δυνατή έκφραση αγάπης .
Ας θυμόμαστε λοιπόν πώς όταν λέμε το όχι με αγάπη, χτίζουμε μέσα τους κάτι πολύτιμο: την εμπιστοσύνη ότι κάποιος είναι εκεί για να τα προστατεύσει. Και αυτό είναι ίσως η πιο γλυκιά μορφή φροντίδας.
Τα παιδιά είναι σαν τα δέντρα, χρειάζονται ρίζες για να σταθούν και φτερά για να πετάξουν. Τα όρια είναι, οι ρίζες . Δεν τα κρατούν πίσω, τα στηρίζουν για να υψωθούν με σιγουριά!
photo luisfrps, https://pixabay.com
