Ώρα 12 μεσάνυχτα
φεγγαροφωτο βράδυ
ο Σηκουάνας ξεπλένει
το χρώμα απειλητικού χειμώνα
σιωπή απαιτούν τα δέντρα
παλίρροια πλησιάζει
στέλνοντας πάνω την ζωή
στέλνοντας πίσω το χρόνο
Στο καθρέφτη του νερού η πόλη
άνοιξη
Η νυχτερινή μοσχοβολιά
συνεπαίρνει την ψυχή μου
χείμαρρος από δάκρυα
δεν ήρθες κι απόψε Μπλανς
μάταια σε περίμενα
Ήμουν έρημος με άγρια θηρία
ήσουν ξάστερη δίχως λόγο
έτσι θέλω να μ’αγκαλιάζεις Μπλανς
όπως εκείνη τη νύχτα
των ετοιμοθάνατων άστρων
μετουσιωμένη
με το κορμί σου γεωγραφία
ημίσκληρο άπειρο
ρόδον αλλόφρον
φιλί θρυμματισμένο
το στόμα σου
Είμαι τρελός για σένα Μπλάνς
την ώρα που με κοίταξες
άλλαξα πλανήτη
Απόψε το Παρίσι τρέμει
πάνω σε ρητορικά κρεβάτια
μεταξωτά μισοφόρια
χέρια ιδρωμένα
ηδονή
και νικοτίνη
μποτίλιες αψέντι
Cremme de cassic
λάγνο σαρκικό μεθύσι
συμπόσια του πάθους
ξορκίζουν το θάνατο
Το ξέρεις
η εξουσία του θανάτου
δεν θα τελειώσει Μπλάνς
τα δευτερόλεπτα ο δείκτης
θα συμπληρώσει
κανένα ημερολόγιο
δεν γράφει την ώρα του
Αχ! Τι είναι ο θάνατος
αν μ’ αγαπήσεις Μπλανς
Ο κόσμος δεν είναι πια καταφυγή
αφού εσύ είσαι αγάπη
αυτός είναι συντρίμμια
Βoulevard de Clichy
αγοραίες κοπέλες
προσφέρουν έρωτα
μικρές κάμαρες
πολύχρωμα κοσμήματα
σκοτεινές δαντέλες
βίαια αρώματα
σεβάσμιοι κύριοι
Σσοτάδι
Ποιός ανεβαίνει την σκάλα Μπλάνς
Μην κλείνεις την πόρτα Μπλάνς
Άνοιξε Μπλάνς
Για σένα κρυώνω
Για σένα πεθαίνω της πείνας.
photo flutie8211 / https://pixabay.com
