Ω, Παναγία μου γλυκιά,
Μητέρα ακριβή μου,
πόσο σε πλήγωσαν βαθιά
αυτοί που τώρα τη λύτρωση αποζητούν, τη χαρά,
στα γόνατα προσπέφτουν, το χέρι δειλά απλώνουν,
βοήθεια να βρούν…
Αυτοί που σταυρώσαν, τον μονάκριβο Υιό Σου,
αυτοί που Τον εράπισαν, μαστίγωσαν με βία,
το δάκρυ Του γελάσανε, με μισός το χλευάσαν,
Του έφτιαξαν, Του φόρεσαν στέμμα ακάνθου για κορώνα..
Στεφάνι ακάνθινο, σκληρό, στο αίμα βουτηγμένο..
Πώς άντεξες να Τον ιδείς επάνω σταυρωμένο!
Το δάκρυ Σου καυτό, φωτιά που έκαψε το χώμα
και μια κραυγή μάνας, έσκισε τον ουρανό το γκρίζο….
«Τετέλεσθαι» σαν άκουσες, ο πόνος Σε βαραίνει…
Οι λύκοι σιωπήσανε, λουφάξανε στις τρώγλες,
από τον τρόμο, τη βοή, που ο Ουρανός θεριεύει,
μαυρίζει, πέφτουν κεραυνοί, τα μάτια χαμηλώνουν,
το κλάμα σου μόνο ακούγεται κι ανοίγουν τα φαράγγια..
Πώς άντεξες τον πόνο αυτόν, γλυκιά μου Παναγία,
πώς άντεξες να συγχωρείς, κάθε που Τον σταυρώνουν,
που δε κατάλαβε κανείς τη θεϊκή αγάπη.
Το δάκρυ Σου, γλυκιά μου Παναγιά, επότισε το χώμα,
εκεί σαν σπόρος.
Φύτρωσαν χιλιάδες Πασχαλιές,
μοσχοβολάνε, ευχαριστούν τη Μάνα Δέσποινά μας,
που θαύματα μας έδειξε, μας έχει συγχωρέσει
κι Ανάσταση Θεού, γονατιστή, χωρίς λαλιά με δέος αναμένει.
Ω, Παναγία μου, γλυκιά και Πάναγνη Παρθένα,
σε Σένα πάντα έρχομαι και Σε παρακαλάω,
σε κάθε πόνο μου βαρύ, Εσύ με ξαποσταίνεις,
σα το νερό το δροσερό τη δίψα όλη παίρνεις…
Και τον σταυρό που κλήρωσε να έχω εγώ στους ώμους,
μου τον κρατάς κι ελαφρύς γίνεται ο Γολγοθάς μου,
γιατί είσαι η μάνα μου, η γλυκιά, μόνη παρηγοριά μου.
Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε!
Μητέρα Υπεραγία, σώσε μας τους αμαρτωλούς,
πρόσεχε τα παιδιά μας, και σαν Μητέρα ευσπλαχνική,
δώσε μας την ευχή σου, την ευλογία νά ‘χουμε
Χριστό να ακολουθούμε και τη μεγάλη Ανάσταση
με δέος να δεχτούμε…
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς!
photo CharlVera / https://pixabay.com
