Ποτέ δεν υπήρξα ως ήθελα ερωτευμένηίσως  να 'γραφακαλύτερα ποιήματα..Λείπω απ'των λέξεωντη μοιρολατρίααμελητέα ως ποσότηςδεν λογαριάζομαι ούτε γονατιστήστο υπόγειο σμίξιμο του...κι αυτό  το "κοινή συναινέσει"διίσταται πλήρως τουαιτήματος...Καλώς κι έλειπες..Ιδίως  κι...

Φράουλες άγριες τα πάθηστων απολαύσεων τα ανεβάσματαβυθούς καταλάμβαναν και θησαυρίσματα...Άλματαστην βαθιά εισπνοή τωνυγρών  Πόρωνμια Θάλασσα  Χυμένημας κατάπινε αλμυρήΈρωτας νάταν ηαποκυήματα  στων  ενυπνίωντην εποπτική ασάφεια...Παρεκκλίσειςαργά τη νύχτακάνουν πιο...

Με εξιτάρει το ιλιγγιώδες,που δεν δύναται..Οι ευτυχίες λαγοκοιμούνται  ανεύρετες,κι εγώ με κόκκινο σταυρόρίγη  Αγγέλων και εποχών να σημαδεύω...  Μεσάνυχτα  θαρθούν ,να με ξεθάψουν λέει είν' ανάγκητα ανθρώπινα να συγχωρέσωπάθη..Αιθέρια φτερωτή καθώς υπήρξασε άλλη γη ...

Να μετράω τα κύματα στούψος τουςΊσα να μοιράσωτην αγάπη ...Να κόψω ένα κομμάτι θάλασσααπό τα μάτια μουλαχανιασμένος να τη γυρέψειςΠόθος ορθός στο  ξαπλωτό φουστάνι μου κιαπάνω στα στριφογυρίσματαπιότερο να σε διψάωμε στόμα αλμυρό κιορθάνοιχτοΊσκιος που κοχλάζει...

Ακούσατε ακούσατεβεγγαλική πρωτοχρονιάεκρήγνυται στις πλατείες με πειστικότηταΚάθε παλιόστον τόπο του συμβάντοςαπομένει και στη μνήμηείδωλο ξεθωριασμένο...Το πρόσωπο κλειστό του ονείρουρυτιδιασμένο προσπερνά κομμάτιΈρωτας που  δεν αγγίζεταιανάγκη  δεν  έχει το αίμα...

Πόσο αξίζει η αγάπη σου τώρα Τώρα που στο άχυρο   το ανέσπερο    στη θάμπη της  πάχνης  λάμπει χρυσό... Μη λυπηθείτε το φθαρτό... Το αμάρτημα ξεπλένεται με χώμα , μα στη ψυχή , ζωή αέναη γεννάται  Ανακυκλώνει γη και ουρανό   το θεανθρώπινο... Γελοίος είμαι, τα πάθη...