Έχει μούχλα το δωμάτιο....διαλαλεί ότι είναι ευτυχισμένο.. Ανοίγω το παράθυρο,το φως υφαίνει το πέπλο του,παντού! Κραυγές.... Δεν είναι έτοιμο να δεχτεί την θερμή του... Μένω με την ελπίδα.... photo Antranias /...

Τα βλέμματα σταυρώθηκαν τυχαία Απίστευτη ενέργεια, μοιραία! Για μια στιγμή σαν να μασταν μονάχοι στο φως του φεγγαριού οι άσπροι βράχοι Μίλησαν τα μάτια με ένα κώδικα Που όμοιο δεν είχα ξανακουσει Σκόρπισαν οι φραγμοί κ τα εμπόδια Μόνο η άνοιξη υπάρχει για να ανθίσει...

Τελευταία φορά που σε έψαξα πάλι Δίνω τέλος εδώ, δεν μπορώ άλλο φτάνει, Φτάνει.... Όσα ζήσαμε εμείς, έφυγαν σαν ταινία Μείναμε μονάχοι, έρημοι σαν πλατεία Βάζω σ’ όλα τελεία Τέλος η τυραννία, η αδυναμία, και η προσμονή Βάζω σ’ όλα τελεία, δεν θα είσαι καμία Δεν θα...

Ξανοίχτηκες...σε άγνωστα κ άπατα νερά περιπλανήθηκες Ταξίδι προς το άγνωστο ξανά, Δεν νοιάζεσαι ποια είναι τελικά, Εκείνη η φωτιά στα στεριανα, Που καίει κ σε περιμένει ακόμαΞεμακρυνες..... Δεν γύρισες ποτέ πραγματικά, να την κοιτάξεις την ελπίδα ,τελικα Το άγνωστο...

Διάβασα τις ιστορίες,οδηγίες πώς να ζεις..  Για να βρεις το πεπρωμένο, πρέπει να το προκαλείς!  Ο γραμματικός που γράφει,σαν να έζησε σ αυτές με μελάνι ζωγραφίζει τις ατέλειωτες στιγμές... Δύσκολες οι περιστάσεις,καταιγίδες κ τριγμοί όλοι τον κατηγορησαν ότι ήταν...