Όλα του κάμπου τα χωράφια, πράσινα και οργωμένα. Μα το πλατύ το ξεροτόπι, κανείς δεν το οργώνει, κανένας δεν το σπέρνει.                                 Άνθρωπος δεν το πλησιάζει,                               μόνο η φήμη το δικάζει.                              ...

Υπάρχουν μέρες που βαθαίνουν τα ποτάμια   Η πέρα όχθη δείχνει μακρινή   Άγρια βροχή πλημμύρισε τη γη   Και πρέπει να περάσεις απέναντι, στη στάνη   Έχεις τα ζωντανά εκεί, μα άφησες και τα παιδιά σου πίσω   Πρέπει να πας και να γυρίσεις  ...

Στεκότανε μπροστά μου, το δρόμο να μου κόβει. Ήρεμος, επιβλητικός,  με τα φτερά του μαζεμένα και το σπαθί στη θήκη.   Δίπλα του, αφύλαχτες φαρδιές διαβάσεις, κι εκείνος άγγελος φρουρός στο πιο στενό μπογάζι.   «Τί το φυλάς το μονοπάτι; Μικρό στρατί, στενό...

Τα χέρια σου, τα μαγικά, το ξύλο μεταμόρφωναν σε λύρα του Απόλλωνα. Λαούτα, μαντολίνα και βιολιά, που ΄δώσαν νότες σε ορχήστρες, γεννήθηκαν από την τέχνη την παλιά και την επίμονη δική σου αγκαλιά.   Χάρισες στις νύφες συνοδούς, γλυκόλαλους κι αστραφτερούς, στο...

Στη μοναξιά, του μονολόγου, στα όρια του παραλόγου, σε μια σκηνή χωρίς αυλαία, με κουρασμένο προβολέα,   μόνος, στη μέση της ζωής μου, ψάχνω τις άκρες της ψυχής μου, κάνω τον απολογισμό μου, να εξηγήσω το θυμό μου.   Ποιός έσβησε τα όνειρά μου; Πώς σάλεψαν...

Νιότη που ξενιτεύεσαι, νιότη ονειρεμένη, εκεί που πας κανένας δεν σε περιμένει κι απ΄ όσους πίσω άφησες, κανείς δεν ανασαίνει.               photo Fotorech /...

Όταν φοβάμαι, ελπίζω, όταν ελπίζω, μπορώ. Τον εαυτό μου κακίζω, όταν ολιγωρώ.   Όταν γνωρίζεις, αντέχεις, όταν αντέχεις, μπορείς. Προορισμό όταν έχεις, τη διαδρομή θα τη βρεις.   Όποιοι μπορούν ν΄ αγαπάνε και να πιστέψουν μπορούν. Όσοι πιστεύουν, τολμάνε κι...

Στου Ταϋγέτου τα ριζά, φύτεψες μιά ξερολιθιά, στου χρόνου τη σχισμάδα. Πλάτη να έχεις το βουνό, αγνάντι την κοιλάδα.   Να βλέπεις τα οργώματα, του μόχθου κατορθώματα,                                                        την φορτωμένη την ελιά, της γερακίνας τη...