Το εθνικό απολυτήριο δεν είναι απλώς ένα διαφορετικό εξεταστικό σύστημα, τιμά την εκπαίδευση στο Λύκειο, και διευκολύνει τον νέο που επιθυμεί αλλά διαθέτει και τα απαραίτητα προσόντα, να συνεχίσει τις σπουδές του σε Ανώτατο Ίδρυμα.
Σε άρθρο μου από την στήλη αυτή, είχα αναφερθεί στην σκληρή και μακρόχρονη δοκιμασία των υποψήφιων και των οικογενειών τους κάθε χρόνο με τις πανελλαδικές εξετάσεις. Με ικανοποίηση διάβασα ότι επετεύχθη διακομματική συναίνεση στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ για την έναρξη διαλόγου για το εθνικό απολυτήριο και το σύστημα πρόσβασης στα ΑΕΙ. Σπάνια συναίνεση στα χρονικά της Βουλής των Ελλήνων, και αναγκαίο το χειροκρότημα!
Το εθνικό απολυτήριο δεν είναι απλώς ένα διαφορετικό εξεταστικό σύστημα, τιμά την εκπαίδευση στο Λύκειο, και διευκολύνει τον νέο που επιθυμεί αλλά διαθέτει και τα απαραίτητα προσόντα, να συνεχίσει τις σπουδές του σε Ανώτατο Ίδρυμα.
Θυμάμαι ότι το 1964, όταν θα έδινα κι εγώ εξετάσεις, είχε θεσμοθετηθεί από τον Γεώργιο Παπανδρέου μια αδιάβλητη διαδικασία Γενικών Εξετάσεων που δεν απαιτούσαν την σημερινή μακροχρόνια φοίτηση στα φροντιστήρια και έδιναν την δυνατότητα και στους ασθενέστερους οικονομικά μαθητές να προχωρήσουν στον στόχο τους. Τότε η κοινωνία ευγνωμονούσε την κυβέρνηση για την πρωτοβουλία της προς όφελος της παιδείας.
Σήμερα, μετά από 61 ολόκληρα χρόνια, η κοινωνία έχει αλλάξει και μαζί της οι απαιτήσεις για την σωστή εκπαίδευση. Το λύκειο δεν πρέπει να αντικαθίσταται από το φροντιστήριο, αλλά να ανακτήσει την μορφωτική του αυτονομία. Είναι, εξάλλου, αναγκαία μια συζήτηση για τον εκσυγχρονισμό των προγραμμάτων σπουδών, καθώς και για την αξιολόγηση των μαθητών.
Ποιος νέος δεν γνωρίζει σήμερα ότι ανεξάρτητα της οικονομικής κατάστασης των γονιών του, θα πρέπει να φοιτήσει στο φροντιστήριο καθ’ όλη τη διάρκεια του Λυκείου, προκειμένου να υποστεί βασανιστικές εξετάσεις των οποίων η μόνη θετική πλευρά είναι το «αδιάβλητο»; Και έτσι, ουδόλως ενδιαφέρεται για τις επιδόσεις του στο Λύκειο, στο οποίο απλώς παρίσταται, ενώ παράλληλα με το ισχύον σύστημα δεν αντιμετωπίζει ίσες ευκαιρίες με τους συνυποψηφίους του. Ο σκοπός της γενικής παιδείας, που πρέπει να υπηρετεί το Λύκειο ευτελίζεται, και το εξεταστικό σύστημα δεν επιβραβεύει την επίδοση των μαθητών επί τρία χρόνια, ούτε βαρύνει ουσιαστικά για την πρόσβαση στα ΑΕΙ, ενώ η εύνοια της τύχης παίζει σημαντικό ρόλο για την επιτυχία. Ο υποψήφιος κρίνεται από μια μόνον ευκαιρία, την βαθμολογία του, δηλαδή, στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, και για μία μόνο φορά στο ίδιο έτος. Απαξιώνεται, εξάλλου, και το τριετές έργο του εκπαιδευτικού στο σχολείο.
Έχουν ήδη εκπονηθεί προτάσεις από ειδικούς για την αλλαγή του εξεταστικού συστήματος, που μπορούν να συζητηθούν και να υπάρξει τελικά απόφαση αλλαγής. Ο καθηγητής Γεώργιος Μπαμπινιώτης, που έχει μελετήσει σε βάθος και επί χρόνια το σύστημα, αρθρογραφεί και επιμένει για την πολυπόθητη αλλαγή και έχει καταθέσει μεταξύ άλλων την ακόλουθη σημαντική πρόταση: Οι Πανελλαδικές Εξετάσεις να διεξάγονται από έναν έγκυρο εκπαιδευτικό φορέα, τον Εθνικό Οργανισμό Εξετάσεων, που έχει ήδη ιδρυθεί. Ο οργανισμός αυτός θα μπορεί να διοργανώνει επαναληπτικές εξετάσεις, για να δίνεται έτσι η ευκαιρία βελτίωσης του βαθμού των υποψηφίων σε ένα μάθημα, όπου δεν έχουν επιτύχει. Μέσα στην δίνη των πολιτικών σκανδάλων ο νους ηρεμεί με την ελπίδα ότι η κυβέρνηση θα θελήσει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία για να προσφέρει μιαν επιτέλους ανακούφιση στην ελληνική οικογένεια στα έξι ολόκληρα χρόνια της εξουσίας της.
πηγή ΤΟ ΒΗΜΑ
photo by stevepb, https://pixabay.com
