Διάβασες τα αστέρια στον ουρανό.
Τι λένε, φως φανάρι.
Τα κατέβασες, τα έκανες φωνή.
Μα έχει γίνει σκόνη στον λαιμό σου.
Πώς μπορείς να πείσεις άλλους
για κάτι στο οποίο εξαρτάται ο μισθός τους.
Θα χάσουν την τιμή τους αν σε ακούσουν.
Δεν έχουν πρόβλημα να αλλάξουν.
Έχουν κάποιο πρόβλημα να παραδεχτούν
ότι μια ζωή έκαναν λάθος.
Μα ακόμη πιο δύσκολο να πουν
πως είχες δίκιο απ’ την αρχή.
Και θέλεις την αστρόσκονη, όσο πιο μακριά μπορείς
να την εκπνεύσεις.
Να την στείλεις σε αυτούς που μπορούν ακόμα
να εισπνεύσουν.
Και θες να τα κάνεις όλα σωστά.
Να μπορέσεις να τους σώσεις.
Να γίνεις ο αγωγός του κόσμου τούτου
με τις γαλαξιακές περικοκλάδες
και τα μικρά κοφτερά χορτάρια.
Μα θα σε σκοτώσουν αν μιλήσεις,
αν την εντροπία τους απειλήσεις.
Και εσύ μένεις ανεκπλήρωτη,
στο πάθος σου μόνη λάμπεις.
Η σκόνη αυτή δε χάνεται,
η σκόνη ταξιδεύει,
η σκόνη γίνεται στάχτη και φωτιά,
αυτή η σκόνη σ’ άλλο σύμπαν μπορεί και θριαμβεύει.
Image license by freepik.com