Μετάφραση από τα Αγγλικά και επιμέλεια κειμένου από τον Δημήτρη Συμεωνίδη
Παραλία Conti, Πάρκο Μπέντφορντ, Μπρουμ
Με θέα στα νερά του κόλπου Roebuck στο Πάρκο Μπέντφορντ, βρίσκεται ένα άγαλμα 3 μέτρων που απεικονίζει μια Αβορίγινα γυναίκα να αναδύεται από το νερό κρατώντας ένα κοχύλι μαργαριταριών. Αυτό το άγαλμα είναι γνωστό ως το μνημείο των Γυναικών αλιέων Μαργαριταριών.
Το άγαλμα επιδιώκει να τιμήσει τη συμβολή των γυναικών στη βιομηχανία μαργαριταριών και να αναγνωρίσει τις Αβορίγινες γυναίκες που εκμεταλλεύονταν ως δύτες κατά μήκος της ακτογραμμής νότια του Μπρουμ κατά τη φάση του «μαυρίσματος». Η πρακτική απαγωγής για καταναγκαστική δουλεία στις πρώτες ημέρες της βιομηχανίας ήταν ο εξαναγκασμός και η απαγωγή των Αβορίγινων γυναικών για να εργαστούν αλιείς των μαργαριταριών, βουτώντας για όστρακα μαργαριταριών.
Η τοποθεσία που επιλέχθηκε για το μνημείο είναι σημαντική, καθώς ήταν ένας χώρος αποθήκευσης αλιευτικών βαρκών μαργαριταριών, με στρατόπεδα για τους μισθωμένους εργάτες να έχουν στηθεί κατά μήκος της ακτής. Οι οικογένειες των πληρωμάτων αλιείας μαργαριταριών περίμεναν στην ακτή την επιστροφή των αλιέων βαρκών από τη θάλασσα.
Οι Πρώτες Μέρες των Skin Divers ( γυμνοί δύτες) και του Blackbirding (Καταναγκαστική δουλεία με απαγωγή)
Αν υπάρχει μια λέξη που είναι συνώνυμη με το Broome, αυτή είναι τα Pearls.(Μαργαριτάρια) Όλοι οι Αυστραλοί και πολλοί διεθνείς συνδέουν αμέσως το Broome με τα Pearls. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Στην πραγματικότητα, τα μαργαριτάρια κοσμημάτων είναι μια σχετικά πρόσφατη προσθήκη στην οικονομία του Broome. Ας ξετυλίξουμε λοιπόν λίγο την ιστορία του Broome στις επόμενες αναρτήσεις.
Το όνομα του William Dampier συνδέεται με το Broome με πολλούς τρόπους, έτσι πολλά ορόσημα και δρόμοι έχουν πάρει το όνομά του από αυτόν και την τέχνη του. Ο Dampier ήταν ένας Άγγλος πειρατής – αυτός είναι ο κωδικός για τον “πειρατή που εγκρίθηκε από την κυβέρνηση” – εφόσον επιτίθονταν μόνο σε πλοία που ανήκαν στους εχθρούς της Αγγλίας, η βρετανική κυβέρνηση έκανε τα στραβά μάτια στις δραστηριότητές σας! Ο Dampier επισκέφθηκε για πρώτη φορά την περιοχή του Broome το 1688 με το πειρατικό πλοίο Cygnet. Έγραψε ένα βιβλίο με τις περιπέτειές του “Ένα Νέο Ταξίδι στον Κόσμο” το 1697 και στη συνέχεια το 1699 του ανατέθηκε ο ρόλος πλοιάρχου του HMS Roebuck και επέστρεψε για να εξερευνήσει την Αυστραλία. Έγραψε τις πρώτες λεπτομερείς περιγραφές της αυστραλιανής χλωρίδας και πανίδας, οι οποίες ήταν ανεκτίμητες για τον Σερ Τζόζεφ Μπανκς όταν η Αυστραλία αποικίστηκε. Τα επιστημονικά του γραπτά βοήθησαν επίσης τον Κάρολο Δαρβίνο να αναπτύξει τις θεωρίες του για την εξέλιξη. Ο Ντάμπιερ ήταν ο πρώτος δυτικός εξερευνητής που αναγνώρισε τα όστρακα μαργαριταριών στον κόλπο Ρόμπακ.
Ωστόσο, δεν ήταν τα όστρακα μαργαριταριών που έφεραν τους Άγγλους αποίκους στο Μπρουμ, αλλά η ανακάλυψη υποτιθέμενων εξαιρετικών βοσκοτόπων στην ενδοχώρα από τον κόλπο Ρόμπακ τη δεκαετία του 1870. Λάθος των πρωτάρηδων – ανακαλύφθηκαν αμέσως μετά την περίοδο των βροχών και όταν οι Βρετανοί άποικοι μετακόμισαν στο Μπρουμ με τα βοοειδή τους, η γη ήταν ξερή, ξηρή και αμμώδης. Ωστόσο, αυτοί οι πρώτοι άποικοι παρατήρησαν διακοσμήσεις από όστρακα μαργαριταριών σε ιθαγενείς και ανακάλυψαν τεράστια όστρακα στον κόλπο Ρόμπακ. Ένας άφραγκος κτηνοτρόφος ονόματι Τέις αποφάσισε να εξετάσει τα όστρακα μαργαριταριών ως τρόπο να βγάλει χρήματα – τα όστρακα μαργαριταριών χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή ωραίων προσόψεων ρολογιών, κουμπιών και λαβών μαχαιροπίρουνων. Οι τιμές των όστρακων ήταν πολύ υψηλές εκείνη την εποχή και σύντομα έκανε μια μικρή περιουσία συλλέγοντας και πουλώντας όστρακα. Η φήμη είχε διαδοθεί ότι το μεγαλύτερο και καλύτερο όστρακο μαργαριταριών στον κόσμο (Pinctada Maxima) βρισκόταν στον κόλπο Ρόμπακ και ακολούθησε μια έξαρση από μαργαριταράδες, κυρίως Άγγλοι αποίκοι από πλούσιες οικογένειες.
Η μέθοδος συλλογής κογχυλιών ήταν η απλή κατάδυση με δέρμα,(Skin Divers) η οποία ονομάστηκε έτσι επειδή οι κυρίως αυτόχθονες δύτες εργάζονταν γυμνοί. Οι Αβορίγινες ήταν έμπειροι δύτες, ακόμη και εκείνοι από τις φυλές της ερήμου. Μπορούσαν να κρατούν την αναπνοή τους για μεγάλα χρονικά διαστήματα και να βουτούν βαθιά. Ήταν ιδιαίτερα περιζήτητοι, αλλά απρόθυμοι να εργαστούν για τους Μαργαριτάριους Δασκάλους. Δεν πληρώνονταν κατά τον πρώτο χρόνο της σύμβασης, και στη συνέχεια, τους έδιναν μόνο μερικά ρούχα και φαγητό ενώ βουτούσαν. Για να διατηρήσουν την προσφορά δυτών, οι Μαργαριτάριοι Δάσκαλοι άρχισαν να κάνουν blackbird – την σκόπιμη απαγωγή και υποδούλωση των Αβορίγινων για να τους αναγκάσουν να κάνουν βουτιές γυμνοί για μαργαριτάρια. Οι έγκυες Αβορίγινες γυναίκες πιστεύεται ότι ήταν οι καλύτερες δύτες, καθώς πιστευόταν ότι είχαν μεγαλύτερη χωρητικότητα πνευμόνων. Ήταν απλώς δουλεία, όπου οι Αβορίγινες αιχμαλωτίζονταν, απαγάγονταν, κακομεταχειρίζονταν, αλυσοδένονταν και στέλνονταν στο Μπρουμ για να εργαστούν. Αυτή η σκοτεινή ιστορία αντιπροσωπεύει τα χειρότερα του βρετανικού αποικισμού. Έβλεπαν τους Αβορίγινες ως τίποτα περισσότερο από άθλια, άγρια ζώα που χρησιμοποιούνταν όπως ήθελαν. Η δουλειά ήταν πολύ επικίνδυνη – οι καρχαρίες ήταν διαδεδομένοι στα τροπικά νερά και καθώς οι δύτες άρχισαν να βουτούν βαθύτερα για να βρουν όστρακα, η ασθένεια των δυτών έγινε πιο διαδεδομένη. Οι Αβορίγινες δύτες που αρρώσταιναν σε ένα ταξίδι με όστρακα από μαργαριτάρια συχνά εγκαταλείπονταν στην ακτή και αφήνονταν να πεθάνουν.
Το ακόλουθο απόσπασμα προέρχεται από ένα άρθρο στο ABC news με τίτλο «Η συμφιλίωση της σκοτεινής ιστορίας της δουλείας και των δολοφονιών στην αυστραλιανή εμπορία μαργαριταριών δείχνει ένα λαμπρότερο μέλλον» του Ben Wilson τον Σεπτέμβριο του 2018.
Λίγο μετά την άφιξή του από την Αγγλία τη δεκαετία του 1870, τα αστυνομικά αρχεία και οι μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων περιγράφουν πώς ο Χάρι Χάντερ εγκαταστάθηκε σε μια βάναυση περιοχή διαβίωσης εμπορευόμενος όστρακα μαργαριταριών και ανθρώπινες ζωές. «Από ό,τι ακούω από τον παππού μου και τους θείους μου, ήταν ένας αρκετά βίαιος άνθρωπος εκείνη την εποχή», λέει ο Τέρι Χάντερ. «Έβγαινε καβάλα στο άλογο και έκλεβε τους νεαρούς αυτόχθονες άνδρες και γυναίκες και τους ανάγκαζε να βουτήξουν για το όστρακο της μητέρας των μαργαριταριών».
Στα τέλη του 1800 η δουλεία είχε καταργηθεί εδώ και καιρό στη Βρετανική Αυτοκρατορία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά στη βορειοδυτική Αυστραλία ήταν ένα στήριγμα της ακμάζουσας βιομηχανίας όστρακων μαργαριταριών. Πολυάριθμες αστυνομικές και κυβερνητικές αναφορές καταγράφουν πώς οι Αβορίγινες από τις περιοχές Πιλμπάρα και Κίμπερλι αναγκάζονταν να εργάζονται ως δύτες, κολυμπώντας χωρίς κανέναν εξοπλισμό από βάρκες μεταφοράς μαργαριταριών. Οι δουλέμποροι ήταν γνωστοί ως Blackbirders και συνελάμβαναν Αβορίγινες άνδρες υπό την απειλή όπλων και τους πουλούσαν σε καπετάνιους που ασχολούνταν με την αλίευση μαργαριταριών. Στο απόγειό της η πρακτική Blackbirding, ήταν μια σκανδαλώδης πρακτική, όπως περιγράφεται σε ένα απόσπασμα από μια έκθεση του Συνταγματάρχη Ε.Φ. Άντζελο, στην κυβέρνηση, το 1886, όταν ονόμασε τρεις λευκούς άνδρες που «…διαφήμιζαν δημόσια ότι προμηθεύονταν και έβαζαν νέγρους στο πλοίο με πέντε λίρες το κεφάλι για οποιονδήποτε ή τους πυροβολούσαν για την κυβέρνηση με μισή κορώνα το κομμάτι».
Πολλές αστυνομικές αναφορές περιγράφουν τον Χάρι Χάντερ να συλλαμβάνεται στην ξηρά με Αβορίγινες αλυσοδεμένους ή να κατηγορείται ότι ξυλοκοπούσε και έπνιγε Αβορίγινες άνδρες και παιδιά σε βάρκες με μαργαριτάρια. «Ήταν μια πολύ βάναυση εποχή, γιατί αν οι νεότεροι δεν έβρισκαν όστρακα από φίλντισι, τους χτυπούσε στο κεφάλι και τους έστελνε πίσω στο νερό», είπε ο κ. Χάντερ. «Ήταν σίγουρα δουλέμπορος, αλλά και δολοφόνος»
Deep breath: a woman dives for pearls in the 1930s. For many years it was believed pregnant Aboriginal women made the best divers. Photograph: IMAGNO/Austrian Archives (S)
Εδώ είναι ένα άλλο άρθρο σχετικά με το πώς κακομεταχειρίζονταν οι Αβορίγινες γύρω από το Μπρουμ τον 1900, από αυτόν τον ιστότοπο: https://www.killyourdarlings.com.au/article/broomes-one-certainty/
Παρά το γεγονός ότι δεν ήταν ναυτικοί, οι Αβορίγινες του Μπρουμ θεωρούνταν εξαιρετικοί δύτες, ικανοί να ανασύρουν όστρακα «με γυμνό δέρμα» από βάθη έως και 12 μέτρων. Ως εκ τούτου, γρήγορα έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης. Μια Βασιλική Επιτροπή της Δυτικής Αυστραλίας του 1904 για τη «Διοίκηση των Αβορίγινων και την Κατάσταση των Ιθαγενών της Βορειοδυτικής Αυστραλίας» διαπίστωσε ότι οι εργάτες μαργαριταριών μπορούσαν να «δουλεύουν χωρίς σύμβαση (ή) μισθό», να τους τιμωρούν κατά βούληση και δεν είχαν καμία ευθύνη εάν αρρώσταιναν ή τραυματίζονταν, όπως συχνά συνέβαινε στους δύτες. Παρατηρήθηκαν υψηλά επίπεδα «μέθης, πορνείας και… απεχθών ασθενειών» μεταξύ των λαών Djuleun και Yuwary, όπως και το γεγονός ότι πάνω από το 50% των παιδιών Αβορίγινων από 10 ετών προσλήφθηκαν στη βιομηχανία μαργαριταριών και μεταφέρθηκαν σε βάρκες.
Μια περαιτέρω Βασιλική Επιτροπή το 1935-36 έδωσε στις τοπικές αρχές την εξουσία να συλλαμβάνουν τους Αβορίγινες και να τους κρατούν χωρίς δίκη ή έφεση. να καταστρέψουν τους καταυλισμούς και τα σπίτια ολόκληρων φυλών και να τα περιορίσουν σε καταφύγια· και να πάρουν τα παιδιά των Αβορίγινων από τους γονείς τους και να τα θέσουν υπό κρατική φροντίδα. Δεν επιτρεπόταν στα άτομα να εργάζονται ή να ταξιδεύουν χωρίς άδεια, να κατέχουν γη, να πίνουν ή να ψηφίζουν και «δεν χρειαζόταν να πληρώνονται μισθοί για εργασία». Αυτοί οι περιορισμοί είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτοι δεδομένου ότι το Μπρουμ εκείνη την εποχή ήταν η μόνη πόλη στη χώρα που εξαιρούνταν από την πολιτική της «Λευκής Αυστραλίας». Ενώ οι Ιάπωνες δύτες που έφερναν για να εργαστούν στους βυθούς της βαθιάς θάλασσας τυγχάναν απρόθυμου σεβασμού και τους επιτρεπόταν να πίνουν, να τζογάρουν, να διευθύνουν επιχειρήσεις και να αγοράζουν ακίνητα, ο ιθαγενής πληθυσμός είτε αποφεύγονταν είτε κακοποιούνταν.
Τελικά, αναφορές για την φρικτή μεταχείριση των Αβορίγινων ώθησαν την κυβέρνηση της Δυτικής Αυστραλίας να εισαγάγει τον Νόμο Ρύθμισης της Αλιείας Κοχυλιών Μαργαριταριών του 1875. Απαγορεύτηκε στις γυναίκες η κατάδυση, οι καταδύσεις επιτρέπονταν μόνο σε βάθος 13 μέτρων, οι καταδύσεις απαγορεύτηκαν κατά την κρύα εποχή και όλοι οι δύτες έπρεπε να καταχωρηθούν επίσημα. Φυσικά, οι μάστορες μαργαριταριών ισχυρίστηκαν ότι αυτό θα ήταν το τέλος της αλιείας μαργαριταριών. Η αρχική τους αντίδραση ήταν να προσλάβουν Μαλαισιανούς, ιθαγενείς από τη Σουμάτρα και τη χερσόνησο της Μαλαισίας, αλλά σύντομα ανακάλυψαν ότι δεν ήταν τόσο καλοί όσο οι ιθαγενείς δύτες και ήταν επίσης πολύ πιο επιρρεπείς σε ασθένειες. Οι ολλανδικές αρχές έθεσαν επίσης όρους για την πρόσληψη Μαλαισιανών και καθόρισαν κατώτατους μισθούς, προς μεγάλη απογοήτευση των μάστορων. Κατέφυγαν απρόθυμα στην πρόσληψη ιθαγενών για να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους σε λειτουργία.
Αλλά μια επανάσταση ήταν στον ορίζοντα – οι δύτες (Skin Divers) επρόκειτο να αντικατασταθούν από δύτες με στολές δυτών.
Πηγές:
Broome History
broomeandthekimberley.com.au/broome-history-culture/
kimberleyaustralia.com/broome-history.html
photos
Deep breath: a woman dives for pearls in the 1930s. For many years it was believed pregnant Aboriginal women made the best divers. Photograph: IMAGNO/Austrian Archives (S) – https://www.theguardian.com/travel/2011/sep/18/broome-australia-beach-pearl
Main photo: © Gwen Wilson, www.gwenwilson.com.au – https://kids.britannica.com/students/assembly/view/227591
