( Three Poems by Artificial Intelligence)
Epiphyllum oxypetalum
Το Epiphyllum Oxypetalum είναι ένα δημοφιλές είδος κάκτου που φημίζεται για την παραγωγή μεγάλων, αρωματικών, λευκών λουλουδιών μόνο μία νύχτα το χρόνο.
Η «Βασίλισσα της Νύχτας», όπως είναι το παρατσούκλι του, ανθίζει μόνο μία νύχτα το χρόνο, για μερικές ώρες, με τα μεγάλα άνθη του να μαραίνονται πριν από την ανατολή του ήλιου.
Η άνθιση της «Βασίλισσας της Νύχτας» είναι ένα σπάνιο γεγονός, το οποίο προσελκύει πλήθος λάτρεις των λουλουδιών στις ζούγκλες του Μεξικού, της Κεντρικής Αμερικής και των Αντιλλών για μια ευκαιρία να το παρακολουθήσουν από κοντά, αναφέρει το Oddity Cental.
Η ανθοφορία της «Βασίλισσας της Νύχτας» είναι τόσο σπάνιο γεγονός που ακόμη και οι ιδιοκτήτες ενός τέτοιου φυτού μπορούν να θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς που το έχουν δει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. Ορισμένοι δεν έχουν δει ποτέ το γεγονός, παρά το γεγονός ότι καλλιεργούν τον κάκτο για χρόνια.
Η πρόβλεψη της ανθοφορίας αυτού του κάκτου είναι δύσκολη, παρά το γεγονός ότι συμβαίνει τις ανοιξιάτικες ή καλοκαιρινές νύχτες. Ορισμένοι λένε ότι συμβαίνει τις νύχτες με πανσέληνο, ενώ άλλοι λένε ότι το φυτό ανθίζει μετά από έντονες βροχοπτώσεις.
Προσθέτοντας στη γοητεία και τη φήμη της Βασίλισσας της Νύχτας, τα μεγάλα, κηρώδη άνθη λέγεται ότι είναι από τα πιο αρωματικά στον κόσμο, γεμίζοντας τον αέρα γύρω τους με ένα ακαταμάχητο άρωμα. Δυστυχώς, αυτό διαρκεί μόνο για μία ή δύο ώρες, μετά από τις οποίες τα εντυπωσιακά λουλούδια αρχίζουν να μαραίνονται.
Το άρωμα αυτού του λουλουδιού συγκρίνεται συχνά με αυτό της μανόλιας ή της γαρδένιας.
Περί Άνθους : “Η Βασίλισσα της Νύχτας”
Το Pitaya (Dragon Fruit) είναι φυτό φωτόφιλο, μεγάλης φωτοπεριόδου καί πολλαπλής ανθοφορίας.
Βγάζει ένα μεγάλο, εντιπωσιακό, εξαιρετικά επιδεικτικό ( και σε μερικά μέρη απισκέψιμο) σε σχήμα καμπάνας , λουλούδι.
Το χρώμα του άνθους διαφέρει μεταξύ των ποικιλιών, μερικά άνθη είναι μυρωδάτα, πάντως όλα έχουν πολύ γύρη που επωφελούνται οι μέλισσες.
Το μοναδικό και σπάνιο σε ομορφιά λουλούδι του Pitaya, ανήκει στα “Moonflowers” και για την ομορφιά του έχει το ψευδώνυμο “Πριγκίπισσα της Νύχτας” καθώς και “Βασίλισσα της Νύχτας” ειδικά για το φωτεινό λευκό του Hylocereus undatus .
Ανθίζει μία μόνο νύκτα και συνήθως μαραίνεται τις πρώτες πρωινές ώρες.
Τα λουλούδια εμφανίζονται κατά κύματα στην διάρκεια των ζεστών μηνών με 4-8 κύκλους στα τροπικά μέρη και 2-4 κύκλους στην Ελλάδα μας.
Ανθεί μετά απο 14-20 μέρες ανάπτυξης (εξαρτάται απο την θερμοκρασία), και αποκτά το αξιοπρόσεκτο μήκος των 23-36 cm με αντίστοιχη διάμετρο.
Στα άγρια και αυτοφυή είδη (που δέν είναι όλα βρώσιμα) τα άνθη συνήθως είναι μικρότερα.
Η ανάπτυξη επιρεάζεται πολύ απο την φωτοπερίοδο και την θερμοκρασία, το κρίσιμο μήκος ημέρας φάνηκε να είναι πάνω απο 12 ώρες, και θερμοκρασία πάνω απο 18ο C καθώς επίσης η μείωση ημέρας στις 8 ώρες αναστέλει την ανάπτυξη των μπουμπουκιών και προωθεί την βλάστηση στα εγγύς άκρα των βλαστών.
Το λουλούδι είναι πλήρες, έχει πολύ γύρη αλλά δεν έχει νέκταρ, και η επικονίασή του επιβοηθούμενη, υπάρχουν βέβαια και αυτογόνιμες ποικιλίες.
Στα μέρη που είναι αυτοφυές επικονιάζεται :
- απο νυχτόβια έντομα και πεταλούδες
- απο φυτοφάγες νυχτερίδες ( όπου υπάρχουν)
- με τον άνεμο
- είτε με τις μέλισσες που το προλαβαίνουν πρίν μαραθεί , τις πρώτες πρωινές ώρες.
χωρίς όμως πάντα τα καλύτερα αποτελέσματα.
Μετά απο πολλές μελέτες παρατηρήθηκε ότι σε όλες τίς ποικιλίες η επιβοηθούμενη σταυροεπικνίαση με το χέρι, βελτιώνει το μέγεθος , το σχήμα και την ποιότητα των φρούτων εώς και 100%.
Η γύρη μπορεί να αποθηκευτεί στο ψυγείο εώς και 2 εβδομάδες και στην κατάψυξη εώς και 30 ημέρες, έτσι μπορεί να ανταπεξέλθει κανείς στις επικονιάσεις της σταδιακής ανθοφορίας.
Καταλήγοντας αξίζει να σημειωθεί, ότι τα άνθη πρίν ανοίξουν μπορούν να μαγειρευτούν καί τρώγονται όπως τα λαχανικά. Τα δέ ξερά, δηλαδή μετά την επικονίαση, μπορούν να γίνουν ένα πολύ υγιεινό τσάι.
Ποίημα 1
Στην ζοφερή νύχτα, το λουλούδι ανθεί
Μες στο σκοτάδι λαμπυρίζει η ομορφιά του
Πολλοί το παρατηρούν, αλλά λίγοι το γνωρίζουν
Είναι η πριγκίπισσα της νύχτας, αυτό που φέρνει φως στο σκοτάδι.
Το πρωί, όταν ο ήλιος ανατέλλει
Το λουλούδι μαραίνεται και πεθαίνει
Κανείς δεν μπορεί να το σώσει
Αλλά η ομορφιά του παραμένει.
Η πριγκίπισσα της νύχτας, το λουλούδι που φεγγίζει
Αφήνει την ανάμνησή του στην ατέρμονη νύχτα
Και οι αστέρες λάμπουν πιο φωτεινά
Γιατί το λουλούδι της νύχτας, παραμένει πάντα ζωντανό στην καρδιά μας.
Στο βαθύ σκοτάδι της νύχτας,
Ανθίζει ένα λουλούδι φωτεινό,
Με λάμψη αστραφτερή στα φύλλα του,
Που αντανακλάται στο σκοτεινό νερό.
Το λουλούδι αυτό είναι η πριγκίπισσα της νύχτας,
Με ομορφιά που ξεπερνάει κάθε φαντασία,
Αλλά το πρωί, όταν ο ήλιος ανατέλλει,
Το λουλούδι αυτό μαραίνεται και πεθαίνει.
Πόσο άδικο είναι αυτό, σκέφτομαι,
Για ένα λουλούδι τόσο όμορφο και μοναδικό,
Να ζει μόνο τη νύχτα και να πεθαίνει το πρωί,
Χωρίς να γνωρίζει τον κόσμο και το φως του ήλιου.
Αλλά είναι και κάτι πολύ όμορφο σε αυτό,
Η πριγκίπισσα της νύχτας ζει με τον δικό της τρόπο,
Και η ομορφιά της αυτή έρχεται και φεύγει με τον ίδιο τρόπο,
Ακριβώς όπως η νύχτα και η ημέρα αλληλοσυμπληρώνονται.
Έτσι, ας εκτιμήσουμε την ομορφιά που έχουμε,
Ακόμα και αν δεν διαρκεί για πολύ καιρό,
Γιατί κάθε στιγμή είναι μοναδική και πολύτιμη,
Όπως η πριγκίπισσα της νύχτας, που ζει μόνο για μια νύχτα.
Ποίημα 3
Στο βαθύ σκοτάδι της νύχτας
ένα λουλούδι ανθίζει
Μα το πρωί του αποχαιρετά
και μαραίνει μακριά φεύγει.
Το λουλούδι αυτό η Πριγκίπισσα της Νύχτας λέγεται,
μοναχικό και όμορφο, στο σκοτάδι ανθίζει,
Μα η ζωή του τόσο μικρή
κι ο ήλιος το σταματά
Με την αγάπη του λαμπρή
μα την αναποφασιστιά του φεύγει και το σταματά.
Τόσο εύθραυστο κι ανθηρό
το λουλούδι αυτό της νύχτας,
Μα μέσα στο σκοτάδι του παίρνει μορφή
και της νύχτας την ομορφιά αναδεικνύει με μεγαλοπρέπεια.
Έτσι είναι και η Πριγκίπισσα αυτή,
τόσο εύθραυστη κι ανθηρή,
Μα μέσα της κρύβεται η δύναμη
που της επιτρέπει να ανθίζει στο σκοτάδι.
Και όπως το λουλούδι αυτό
πρέπει να ζει μόνο μια νύχτα,
Έτσι και η Πριγκίπισσα της Νύχτας
πρέπει να ζήσει με τη δύναμη της αγάπης της μόνο μια νύχτα.
Epiphyllum oxypetalum, the Dutchman’s pipe cactus,[3] princess of the night or queen of the night,[4] is a species of cactus. The Queen of the Night is an epiphytic spineless cactus that originates from the rainforests of Central America. It blooms nocturnally, and its flowers wilt before dawn. Though it is sometimes referred to as a night-blooming cereus, it is not closely related to any of the species in the tribe Cereeae, such as Selenicereus, that are more commonly known as night-blooming cereus. All Cereus species bloom at night and are terrestrial plants; Epiphyllum species are usually epiphytic.
Description
The stems are erect, ascending, scandent, or sprawling and profusely branched. The primary stems are terete, up to 6 metres (600 cm) long, flattened laterally, and ligneous at their bases. The secondary stems are flat, elliptic-acuminate, up to 30 cm × 12 cm (12 in × 5 in). The stem margins are shallowly through deeply crenate and undulate. Stems appear to be waxy therefore cutin may be present. Cutin reduces water loss from stems. A gel-like substance oozes out of stem cuts. Stems contain much water-filled tissue.
Flowers
The flowers are nocturnal. They grow on flattened stems and are up to 30 cm (12 in) long and 17 cm (7 in) wide, nocturnal, and very fragrant. The principal odor components in the aroma are benzyl salicylate and methyl linoleate.[5] Pericarpels are nude, slightly angled, and green. Bracteoles are short and narrow up through ca. 10 millimetres (1.0 cm) long. Receptacles are up through 20 cm long, 1 cm thick, brownish, and arching. The outer tepals are linear, acute, 8–10 cm long, and reddish through amber. The inner tepals are whitish, oblanceolate or oblong, acuminate, up through 8–10 cm long and 2.5 centimetres (25 mm) wide. The stamens are greenish white or white, slender and weak. The styles are greenish white, pale yellow, or white, 4 mm thick, as long as inner tepals, and with many lobes.
Poem 1
Oh, princess of the Night,
Your beauty is a wondrous sight,
A flower that blooms in the darkness,
A star in the sky, shining with starkness.
Your petals delicate and pure,
A fragrance that will always allure,
A symbol of love and devotion,
In every heart, an eternal emotion.
Oh, princess of the Night,
You light up the darkness with your might,
A reminder that even in the gloomiest hour,
There’s always beauty in life’s bower.
Your colors, pale and white,
Are a contrast that’s so bright,
A reminder that opposites attract,
And in unity, there’s always a pact.
Oh, princess of the Night,
Your beauty is a lovely sight,
A flower that blooms in the dark,
A symbol of hope, a powerful spark.
Poem 2
Oh, princess of the night,
Thou art a vision of pure delight,
A flower so fair and fine,
Thou bringest joy to this heart of mine.
With petals soft as silk,
And fragrance sweet like milk,
Thou dancest in the moonlight,
And fill the air with thy wondrous might.
Thou art a mystery to behold,
A beauty that will never grow old,
Thou enchant the world with thy grace,
And bring a smile to every face.
Oh, princess of the night,
Thou art a symbol of love and light,
May thy beauty never fade away,
And may thy fragrance forever stay.
Poem 3
The princess of the night, so fair and bright,
A flower blooming in the darkness of night,
With petals soft as silk, and hues so bold,
A sight to behold, a story to be told.
Her scent so sweet, it fills the air,
As she dances in the moonlight without a care,
Her beauty radiates, her grace so rare,
She’s the queen of the garden, beyond compare.
In the stillness of the night, she glows,
A vision of loveliness that everyone knows,
She sways and dances with the breeze,
And her beauty fills the heart with ease.
Oh, princess of the night, you are so fine,
A flower that grows in the moon’s shine,
Your beauty so timeless, your charm so divine,
You’re a wonder of nature, forever in our minds.
Πηγές – Sources:
3 poems by Artificial Intelligence
Translated the 3 poems into Greek by Dimitri Symeonidis
Wikipedia
photo ignartonosbg, https://pixabay.com
