Πριν δύο ημέρες είπε επί λέξει :
«Δεν έχουμε Έλληνες του Εσωτερικού και Έλληνες του Εξωτερικού αλλά μόνο ο Οικουμενικός Ελληνισμός»
Θέλω να του θυμίσω ότι δυστυχώς ότι Έλληνες της διασποράς θεωρούνται από την Μητρόπολη πολίτες τρίτης κατηγορίας και το γνωρίζει πολύ καλά ο κύριος Υφυπουργός.
Για να μην υπάρχει αυτή η διάκριση πρέπει η Ομογένεια να έχει αντιπροσώπους στην Ελληνική Βουλή σύμφωνα με τους κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ομογένεια επανειλημμένως έχει κάνει διαβήματα να ιδρυθεί Υπουργείο Αποδήμου Ελληνισμού και να στελεχωθεί από επιστήμονες και επιχειρηματίες, ώστε να βοηθήσουν και την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Αλλά δυστυχώς
«φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ»
Οι Ομογενείς όταν έρχονται στην Ελλάδα έστω και για διακοπές συναντούν τεράστιες δυσκολίες με τις διάφορες υπηρεσίες και πολλές φορές φεύγουν απογοητευμένοι.
Όσον αφορά τώρα για την διατήρηση της Ελληνικής γλώσσας το Υπουργείο Παιδείας στέλνει ακατάλληλους δασκάλους που δεν έχουν ιδέα πως να διδάξουν τα Αυστραλογεννημένα παιδιά..
Παρακάτω το ποίημα του μεγάλου μας ποιητή Καβάφη τα λέει όλα
Ο Αλεξανδρινός ποιητής Καβάφης που σήμερα θεωρείται ένας από τους καλυτέρους ποιητές του κόσμου με αυτό του το ποίημα μας στέλνει πόσο κινδυνεύουμε ως ελληνισμός και μάλιστα δίδει έμφαση στον κίνδυνο που υπάρχει για τους Έλληνες της Διασποράς να χάσουν την επαφή τους με την ελληνική γλώσσα και τις αξίες τού ελληνικού πολιτισμού.
Σήμερα όλοι μας γνωρίζουμε πως η αφομοίωση καλπάζει στην Αυστραλία και η νέα γενεά δεν γνωρίζει Ελληνικά μόνο χορούς και ταβερνούλες, δεν σκέπτονται, δεν πράττουν, δεν σχετίζονται και δεν ονειρεύονται ελληνικά πια. Θα έρθει καιρός μελλοντικά να ισχύει η αναλογία: Αυστραλιώτες όπως οι Ποσειδωνιάτες;».
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1863-1933)
© (Ατελών ποιημάτων)
Ρενάτα Λαβανίνι, Εκδ. Ίκαρος
Αρχείο Καβάφη (Ίδρυμα Ωνάση)
Την γλώσσα την ελληνική οι Ποσειδωνιάται εξέχασαν τόσους αιώνας ανακατευμένοιμε Τυρρηνούς, και με Λατίνους, κι άλλους ξένους.Το μόνο που τους έμενε προγονικό ήταν μια ελληνική γιορτή, με τελετές ωραίες,με λύρες και με αυλούς, με αγώνας και στεφάνους.Κι είχαν συνήθειο προς το τέλος της γιορτήςτα παλαιά τους έθιμα να διηγούνται,και τα ελληνικά ονόματα να ξαναλένε, που μόλις πια τα καταλάμβαναν ολίγοι.Και πάντα μελαγχολικά τελείων’ η γιορτή τους.Γιατί θυμούνταν που κι αυτοί ήσαν Έλληνες —Ιταλιώται έναν καιρό κι αυτοί·και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν, να ζουν και να ομιλούν βαρβαρικά βγαλμένοι — ω συμφορά! — απ’ τον Ελληνισμό.
[1906]
Αθήναιος : Δειπνοσοφισταί.Βιβίον 14 . (31.17- 31.29)
Απόδοση Θεόδωρος Γ. Μαυρόπουλος
Με τους Ποσειδωνιάτες, που κατοικούν στον Τυρρηνικό κόλπο. Αυτοί που ήταν εξαρχής Έλληνες, έχουν εκβαρβαρωθεί και έχουν γίνει Τυρρηνοί[η Ρωμαίοι] έχουν αλλάξει τη γλώσσα τους και τις άλλες συνήθειες της ζωής τους. αλλά τελούν ακόμη και τώρα μια από τις Ελληνικές γιορτές σ’αυτή συγκεντρώνονται μαζί και θυμούνται τις παλιές εκείνες λέξεις και τους θεσμούς, κλαίγοντας μεταξύ τους ,χύνουν δάκρυα και γυρνούν στα σπίτια τους. Έτσι λοιπόν κι εμείς, επειδή οι θεατές έχουν εκβαρβαρωθεί κι αυτή η λαϊκότροπη μουσική έχει διαφθαρεί πολύ, συγκεντρωνόμαστε λίγοι μαζί και θυμόμαστε ποια ήταν η μουσική.
Athenaeus Soph., Deipnosophistae
Book 14, Kaibel paragraph 14.( 31.17- 31.29)
Αρχαίον Κείμενον
Ποσειδωνιάταις τοῖς ἐν τῷ Τυρσηνικῷ κόλπῳ κατοικοῦσιν.
οἷς συνέβη τὰ μὲν ἐξ ἀρχῆς Ἕλλησιν οὖσιν ἐκβεβαρβα-
14.31.20
ρῶσθαι Τυρρηνοῖς [ἢ Ῥωμαίοις] γεγονόσι, καὶ τήν τε
φωνὴν μεταβεβληκέναι τά τε λοιπὰ τῶν ἐπιτηδευμάτων,
ἄγειν δὲ μίαν τινὰ αὐτοὺς τῶν ἑορτῶν τῶν Ἑλληνικῶν
ἔτι καὶ νῦν, ἐν ᾗ συνιόντες ἀναμιμνήσκονται τῶν ἀρχαίων
ἐκείνων ὀνομάτων τε καὶ νομίμων καὶ ἀπολοφυράμενοι
14.31.25
πρὸς ἀλλήλους καὶ ἀποδακρύσαντες ἀπέρχονται. οὕτω
δὴ οὖν, φησί, καὶ ἡμεῖς, ἐπειδὴ καὶ τὰ θέατρα ἐκβε-
βαρβάρωται καὶ εἰς μεγάλην διαφθορὰν προελήλυθεν
ἡ πάνδημος αὕτη μουσική, καθ’ αὑτοὺς γενόμενοι ὀλίγοι
ἀναμιμνησκόμεθα οἵα ἦν ἡ μουσική.
Πηγές:
Θησαυρός Ελληνικής Γλώσσας (TLG)
