Μύριζε ρίγανη το δειλινό. Γεννησούδια χελιδόνια είχαν βγάλει τα κεφάλια τους έκπληκτα. Ξεκρέμασα το στεφάνι το καρφωμένο στο κάσωμα της πόρτας.. Εκείνο... με τις μαργαρίτες της Πρωτομαγιάς που μου χες βάλει στα μαλλιά τη μέρα που 'χε σχόλη η ευτυχία. Ο φθαρμένος...

Στολίδια φορούσαν γυναικείο χαρακτηριστικό τα στολίδια! Χόρευαν τραγούδι του Πίνδαρου, του Ομήρου, του Σολωμού, του Ελύτη. σε μελωδία αόρατου ερμηνευτή!Καλά σφυρηλατημένες από πρόγονους παλιούςΓεννημένες σε σπηλιές σκέψεων! Στα ακρογιάλια του Ομήρου!Εκεί επωάζονταν,...

Στολίδια φορούσαν γυναικείο χαρακτηριστικό τα στολίδια! Χόρευαν τραγούδι του Πίνδαρου, του Ομήρου, του Σολωμού, του Ελύτη. σε μελωδία αόρατου ερμηνευτή!Καλά σφυρηλατημένες από πρόγονους παλιούςΓεννημένες σε σπηλιές σκέψεων! Στα ακρογιάλια του Ομήρου!Εκεί επωάζονταν,...

Δύσκολη η Κυριακή Δύσκολο να αγαπήσεις μια Κυριακή φορτωμένη διαψεύσεις με το ίδιο πάντα γιορτινό της φόρεμα ξεχασμένης γιορτής απομεινάρι χαλάρωσαν οι αρμοί ξεχείλωσε η αναμονή κάτω από τις μασχάλες άδειες φωλιές μια μεγάλη τρύπα στο μέρος της καρδιάς ένα σκουρόχρωμο...

Αγκάλιασέ με τώρα που νυχτώνει ήρθε φθινόπωρο αδειάσαν οι φωλιέςτων λουλουδιών σιωπήσαν οι ευωδιέςκλαίει η καρδιά σαν είναι μόνη.Βάφει ο ουρανός άσπρα πανιάβυθίζει το γαλάζιο του στο κύμακαι η αγάπη αρμενίζει πρίμαφοβάται τόση βαρυχειμωνιά.Ένα φιλί σου μοσχοκάρφι και...

Για να μην ξεχνάμε... Πολλοί νομίζουν πως το στολισμένο έλατο δεν είναι ένα ελληνικό έθιμο. Η αλήθεια είναι πως το πήραμε ως ''αντιδάνειο'' από την Ευρώπη και συγκεκριμένα από τους Βαυαρούς.. Το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο στολίστηκε για πρώτη φορά στα Ανάκτορα του...

Άπνοος ο κουτσός Μολυβένιος Στρατιώτης πέθανε από θλίψη η όμορφη αγαπημένη του Πάγωσε στο βάθρο του ο Ευτυχισμένος Πρίγκιπας και το δάκρυ στο ρείθρο των βλεφάρων κοκάλωσε κι εκείνο Ο Γλάρος Ιωνάθαν κουράστηκε να πετάει στα σύννεφα   Ο Κοντορεβιθούλης έχασε το...

Τα δάκτυλά σου που σταλάζουν γιασεμί ανοίγουν πόρτες σφαλιστές μες στην καρδιά μου. Τρέχεις ελαφοβασιλιά στις κάμαρες του νου μεταξωτά σεντόνια στρώνεις στα όνειρά μου.   Αλαφιασμένες νυχτερίδες ξάφνου ξεπηδούντυφλώνονται με της αυγής σου το μαλαματένιο...

Ποιος αμαύρωσε το γαλάζιο σου Ουρανέ μου αφρίζει το μεσοφόρι της θάλασσας. Τρύπιες αφροδαντέλες στεφανώνουν τα κύματα. Ραγισμένοι καθρέφτες οι ζωές ναυαγισμένα τα όνειρα αχτίδες προσπαθούν να χρωματίσουν τη Χίμαιρα. Κι εγώ καρτερώ μιαν απόχη να φέρεις να συλλέξω...