Δεν είναι πλάκα, δυστυχώς, δεν πρόκειται γι αστείο,
άντρας με άντρα παίρνεται, με νάζι και με μπρίο.
Και περπατούν αγκαλιαστοί, χεράκι με χεράκι,
κι αφού βέρες αλλάξανε, θέλουνε και παιδάκι.
Και όλα πλέον νόμιμα, με γάμο, με κουφέτα,
κι ας είν η νύφη αρσενικιά κι ο άλλος… σουφραζέτα.
Κι όπως μπερδέψαν άτσαλα τα τέλια με τις χάντρες,
θα καβαλούν οι θηλυκές και θα γεννούν οι άντρες.
Ω, τι καιρούς που φτάσαμε! Ποια έθιμα! Τι ήθη,
να καμαρώνει ο γαμπρός για τα στητά του στήθη.
Και το παιδάκι, τι χαρά! Σαν έλθει απ το σχολείο,
αν πει “μαμά”, θα τρέξουνε αμέσως και οι δύο.
Στη γειτονιά, απέναντι απ το δικό τους σπίτι,
είναι γυναίκα ο γαμπρός, γυναίκα και η νύφη.
Τις περισσότερες φορές ακούγονται γελάκια,
ολίγα κλαψουρίσματα, φωνές από παιδάκια.
Χωρίς μπαμπά γεννήθηκαν, χωρίς πατέρα ζούνε
και θεωρούν αφύσικο με άντρες να συζούνε.
Τέτοια και άλλα μέλλεται να δούμε στην πορεία,
πράγματα που μας δίδαξε εν τέλει η Ιστορία:
Όταν η φύση βιαστεί, και δη εκ των πραγμάτων,
θα γίνει γενεσιουργός αλόγων και τεράτων.
photo LollipopPhotographyUK / https://pixabay.com