Έκοψες κλωνάρι ελιάς
ζωή το ονόμασες.
Έπλεξες στεφάνια ελπίδας και τα κρέμασες στους
γκρεμισμένους τοίχους μας.
Έκλαψες τα χαμένα όνειρα και προσευχήθηκες, να μη χαθούν,
να μετουσιωθούν σε πηγή αναζωπύρωσης.
Κουράστηκες
να ατενίζεις σκιές του ίσως στον ορίζοντα.
Κοιτάς τον ήλιο κατάματα και σιγοτραγουδάς…
Ήρθαν τα Ανθεστήρια* και ο Διόνυσος περίλαμπρος
έχει την τιμητική του!
* Μεγάλη αρχαία ελληνική ετήσια εορτή προς τιμήν του θεού
Διονύσου
Το εν λόγω ποίημα έχει διακριθεί στον Ποιητικό Διαγωνισμό
“Bonsaistorie”, Mάιος 2016
photo ulleo / https://pixabay.com