Το βλέμμα που κρύβεται
στην ομορφιά της ψυχής σου,
το πάθος που υπογραμμίζει
την ηδονή στο κορμί σου,
η ανάσα που απεικονίζει
την αγάπη στο σώμα σου,
τα μάτια που διαπερνούν το θάνατο
είναι οι πηγές της ευτυχίας
του πάνσεπτου κόσμο μου σου.
Το αίμα που ραίνει με γλυκές ροές
τα φιλιά σου,
το παιδί που κλείνει ευλαβικά
τα αστέρια, στη παλάμη του,
η αύρα που διαχέει το ρομαντισμό
στο στερέωμα,
ο ουρανός που δοξάζει το άμωμο,
είναι ο ασπασμός της χάρης
στο άναρχο.
Η αυγή που ερωτεύεται την άκρη
της βροχής,
τα χείλη που λαχταρούν το νέκταρ
της ζωής σου,
ο πόθος που λυγίζει την ακαμψία
της ηθικής,
η προβολή του προσώπου σου στο κάλλος
είναι η αρμονία των ωρών στης ουσίας σου
το χρόνο
Το αηδόνι που τραγουδά
την σαγίνη της αμαρτίας,
η μέρα που χαϊδεύει παθιασμένα
της νύχτας τα μαλλιά ,
οι πέτρες που εξαγνίζουν τα δάκρυα
στου ήλιου τον ιδρώτα,
η εξαθλίωση της αγωνίας,
είναι κραυγές τρόμου της σιωπής,
μπροστά στης άγνοιας το φάσμα.
photo
