Λυπούμαι για σένα κ για μένα
Διότι η μελαγχλια-φιλη πίστη
Μας κατέλαβε,
κ μείναμε ξενοι
Κ αυτή η φριχτή αδιαφορία σου
Προανήγγειλε ενδιαφέρον
α υλο!
Λυπουμαι για τους νεκρους
Μα κ ζήλια φέρω ομολογουμένως
Διότι εκείνοι κέρδισαν την δόξα
Εγώ την ματαιοτητα
Λυπουμαι για αυτούς που πεινάνε
Διότι έμαθα πολύ να σε στερουμαι
Κ ξέρω να νηστεύω την σαρκα σου
Κ να έχω ανάγκη το ένα σου φιλι
Το πιο πικρό το τελευταίο..
λυπουμαι
Που δεν με άφησες να σε γνωρίσω
Κ μια αρνηση ήσουν
Όχι αυτό όχι εκείνο
Που δεν είπες ποτέ τι πραγματικά θες
..δεν ρώτησες θα μου πεις..
Λυπουμαι διοτι έχω μάθει να πορευομαι στην αυταρκεια ..ίσως γιαυτό
Μα θα ξεχωριζα την λαχταρα σου ,
αν υπηρχε
όπως η λεχωνα σπαραζει για το βρεφος
κ το γιαβρί για την περιστερα
Λυπουμαι με μια λύπη όλη δική μου
μιας κ ούτε αυτό
δεν θελησες να μοιραστουμε.
photo Image license by freepik.com