{Με την ευκαιρία της 50ης επετείου της τουρκικής εισβολής}
Είναι εφιαλτικά αδιανόητο, 50 επέτειοι της Κυπριακής Τραγωδίας έχουν παρέλθει και όμως ένα μεγάλο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας παραμένει υπό παράνομη τουρκική κατοχή κατά παράβαση δεκάδων αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, καθώς της ΕΕ, του Διεθνούς Δικαίου και της Οικουμενικής Διακήρυξης του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Η δε γενική ακηδία οδηγεί σε «κηδεία». Γιατί πολιτικές και θρησκευτικές ηγεσίες και τόσες ΜΚΟ κ.λπ. αδιαφορούν κυνικά; Λησμονούν τις γενοκτονίες, τους βιασμούς, τη χρήση απαγορευμένων βομβών Ναπάλμ, τους εκατοντάδες αγνοούμενους (ούτε πρόβατα ή γατιά να ήταν, που για αυτά υπάρχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον) κατά την εισβολή;
Και ο Ελληνισμός της Διασποράς, μολονότι αγωνίζεται, κάποιοι μεριμνούν να τoν διχάζουν ή να τον αποπροσανατολίζουν και έτσι στερείται αποτελεσματικής στρατηγικής αντίθετα με μικρότερες χώρες (Ισραήλ) που επηρεάζουν τους Ισχυρούς να ικανοποιούν τα αιτήματά τους. Διαβήματα στον ΟΗΕ, ΕΕ και ΝΑΤΟ ανύπαρκτα;
Πως δικαιολογείται να επαναλαμβάνονται Διασκέψεις υπό την αιγίδα του γγ του ΟΗΕ απλά για να επαναλαμβάνονται για αποπροσανατολισμό και στάχτη στα μάτια κ.λπ. εξομοιώνοντας Θύτη και Θύμα; Δεν θάπρεπε ο ίδιος ο γγ αλλά και τα θύματα κράτη, Ελλάδα και Κύπρος, να απαιτήσουν το πιο απλό, εύλογο και λογικό πράγμα, την εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ, που η Τουρκία αγνοεί κυνικά;
Το ίδιο συμβαίνει με τις διμερείς συνομιλίες Ελλάδας-Τουρκίας χωρίς, όμως, αποτέλεσμα. Και η Τουρκία, με την ένοχη ανοχή Ισχυρών Δυνάμεων, προχωράει αδίστακτη στην εφαρμογή της νέο-ιμπεριαλιστικής, νέο-αποικιοκρατικής της πολιτικής γράφοντας στα παλιά της υποδήματα αποφάσεις ΟΗΕ, και αγνοώντας την Διεθνή Συνθήκη για το Δίκαιο τη Θάλασσας (UNCLOS) για Υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ. Την δε πολιτική συμβιβασμού της Ελλάδας την ερμηνεύει-τη συμφέρει- ως υποχωρητικότητα, ως δουλικότητα.
Θέλει να ξεχαστεί η παράνομη εισβολή, οι αγνοούμενοι, ο παράνομος εποικισμός της Κύπρου από Τούρκους. Πως ερμηνεύεται το θράσος να απαιτεί από τον ΟΗΕ να αναγνωρίσει το τουρκικό ψευδοκράτος και να διαμελίσει την Κυπριακή Δημοκρατία και τόσα άλλα παράνομα που ο εκλεκτός Κύπριος Ευρωβουλευτής Κ.Μαυρίδης αναλύει τόσο εύστοχα στις παρεμβάσεις του στην ΕΕ καθώς και στην αρθρογραφία του.
Τελικά, μήπως δεν έχουμε συνειδητοποιήσει και πρέπει να αφυπνιστούμε ότι στα πλαίσια του περιβόητου Διαίρει και Βασίλευε (Divide et Impera) και της πολιτικά και κοινωνικά εύθραυστης εικόνας των Βαλκανίων, της γνωστής Πυριτιδαποθήκης (Powder Kegg) κάποια διεφθαρμένα πολεμοκάπηλα κυκλώματα θα επιχειρήσουν να δημιουργήσουν ευκαιρίες πολεμικής σύγκρουσης; Μήπως Τουρκία και Γερμανία θα επιχειρήσουν ένα νέο LEBENSRAUM (ζωτικό χώρο). Μήπως, εκτός από τον τραγικό διαμελισμό της τ. Γιουγκοσλαβίας θέλουν να προχωρήσουν σε «άλωση» άλλων αδύναμων κρατών της περιοχής; Συνεπώς, χρειάζεται έγκαιρη και αποτελεσματική στρατηγική ανάσχεσης αλλά συνάμα διεκδίκησης των δίκαιων εθνικών δικαιωμάτων μας. Όμως, όταν πρώην αρχιτρομοκράτες, συνεργάτες της Τουρκίας, επικηρυγμένοι με εκατομμύρια δολάρια, γίνονται αρχηγοί κρατών και «χαϊδεύονται» από Ισχυρούς «δημοκράτες» ηγέτες, τότε υπάρχει μια σοβαρή ανατροπή στις διεθνείς σχέσεις, που προοιωνίζουν νέο Αρμαγεδδώνα αν δεν υπάρξει αποτελεσματική στρατηγική αντίστασης.
photo WikiImages, https://pixabay.com
