Πρέπει πάλι να σε ανακαλέσω στην μνήμη μου, να ταξιδέψεις νοητά μέσα από πόλεις, να διασχίσεις θάλασσες, ερήμους και δάση, αυτήν την νύχτα, αυτήν την συγκεκριμένη νύχτα, πρέπει και πάλι να είσαι μαζί μου, γιατί και πάλι το κρεβάτι που ξάπλωσα αυτήν την νύχτα, τυλιγμένος στα σεντόνια μου, σαν νεκροκρέβατο είναι. Με έχει δεχτεί και με καθηλώνει· σε μια νύχτα αιώνια, σε μια νύχτα που δεν έχουν τέλος οι εφιάλτες.
Αυτήν την συγκεκριμένη νύχτα, θα ψιθυρίσω ουρλιάζοντας το όνομα σου και θα συμπληρώσω δύο λέξεις, μέχρι ύμνος να γίνουν, ξανά και ξανά, όταν τα δάκρυα μου θα κυλάνε καυτά, μάταια, σπαταλημένα, στο πρόσωπο μου: σε λατρεύω…!!! σε λατρεύω…!!! σε λατρεύω…!!!
Θα ονειρευτώ ακόμη μία νύχτα τα υπέροχα μέλη σου, τα πόδια σου, τα στήθη σου, το χτένισμα των μαλλιών σου, τους καρπούς των χεριών σου, γεμάτα βραχιόλια, τα τεράστια χέρια σου, την στιγμή του έρωτα όταν τυλίγουν με πάθος τον εραστή σου… τον εραστή σου…! όταν γίνεσαι δικιά του… δικιά του…! δική του…! και όχι δική μου!
Όταν θα βαραίνουν οι ανάσες σου και θα τον κοιτάς με τα υπέροχα μάτια σου, γεμάτα λαγνεία, όταν το σώμα σου θα πλημμυρίζει από τους χυμούς του έρωτα, τότε και πάλι θα πρέπει να σε καλέσω δίπλα μου, έστω για λίγο, για μία και μόνο αιώνια στιγμή, για πάντα. Ακόμη και αν εσύ δεν έρθεις και ποτέ δε θελήσεις να έρθεις!
Θα σε περιμένω για πάντα είπα και θυμάμαι: γέλασες, φανερώνοντας την αμφιβολία σου.
Αν όμως ποτέ πρέπει να μάθεις κάτι σημαντικό για εμένα, είναι ότι σε σκέφτομαι κάθε μέρα και το γέλιο σου, το δέρμα σου, τα χείλη σου και η αύρα που αναδύουν το καθένα ξεχωριστά και όλα αυτά μαζί, μου κρατάνε συντροφιά κάθε νύχτα και αυτήν την συγκεκριμένη νύχτα και πάλι σε λατρεύω, χωρίς να νοιώθω ζήλια για κανέναν από αυτούς που δέχτηκες μαζί του να γευτείτε ο ένας την σάρκα του άλλου.
Αλλά ακόμη και για αυτόν με τον οποίο θα δώσεις όρκους αιώνιας αγάπης και θα επιλέξεις να μοιραστείς μαζί του τον άρτο και τον οίνο της ζωής, την ακολουθία του ήλιου από την σελήνη και της σελήνης από τον ήλιο. Την στιγμή που θα σου ψιθυρίζει όλο αγάπη: «Σε λατρεύω και λατρεύω το ότι είσαι ο δικός μου ο Άγγελος» κάνοντας σε να γελάς από ευτυχία, ακόμη και τότε, για εκείνον τον άνδρα, δε θα αισθανθώ πως τον ζηλεύω… ποτέ!
Μόνο για εκείνες τις νύχτες θα μιλήσω, που ένοιωθα πως είχα μέσα στο στήθος μου ένα περιστέρι, πιασμένο σε δίχτυα που παλεύει να ελευθερωθεί, μόνο για εκείνες τις νύχτες θέλω να μιλήσω!
Τα μάτια του αναζητούσαν μόνο το βλέμμα σου, που θα του έδινε τη δύναμη να πετάξει. Μόνο για εκείνο το βλέμμα Maria, εκείνες τις νύχτες, σε εκείνο το φτηνό κέντρο διασκέδασης, που ποτέ τα μάτια σου δεν πλανήθηκαν στο χώρο για να αντικρίσουν τα δικά μου, που τόσο το ήθελα και είμαι βέβαιος πως το ήξερες και δεν ήθελες να δώσεις σε εκείνο το περιστέρι τη χαρά να πετάξει και εγώ να πάψω να νοιώθω πως τίποτα δικό σου δεν μου ανήκει, μόνο για τότε νοιώθω θλίψη!
Φαντάσου όμως πόσο λάθος κάνω, λίγα δευτερόλεπτα πριν ο βαθύς ύπνος κοιμίσει και πάλι τα όνειρα μου, καθώς και πάλι, για τελευταία φορά, ψιθυρίζω ουρλιάζοντας: Maria Kappes1 σε λατρεύω!!! και τα όνειρα μου μού χαρίζουν ένα χαμόγελο και για την νύχτα αυτήν!!!
1). Το πρόσωπο και τα γεγονότα που αναφέρονται στο ποίημα είναι φανταστικά.
