Μη μιλάς απόψε, Εσμεράλδα
Είναι πολύ δυνατή η βροχή των αιώνων
και πνίγεται η φωνή σου
Μη μιλάς απόψε, Ρόζα
Είναι αδύνατον να γεννηθεί η επανάστασή σου
γιατί τα ηφαίστειά μας ενεργοποιήθηκαν αιφνίδια
και έθαψαν τις ωδίνες σου
Άσε με να σιωπώ μαζί σου,
ανήμπορε τον κόσμο να αλλάξεις, ταλαίπωρε Κεμάλ
Άσε με να μετρώ ως το πρωί τους λυγμούς μας
τους πόνους
τους καημούς μας
στο λιγδωμένο κομπολόι της ζωής
που δεν μας αγάπησε
που άκαρδα μας φίμωσε
για να πνίξει τις πικρές της αλήθειες
και που ποτέ δεν θέλησε λεύτεροι να γενούμε
Μα να, που εμείς απόψε
Ρόζα και Εσμεράλδα και φτωχή Μαρία
μπορέσαμε να δραπετεύσουμε από το ψέμα της
Και να που εδώ
στην άκρη του γκρεμού μιας ποίησης ανυπότακτης
μαθαίνουμε να ορίζουμε απ’την αρχή
το είναι και την ελευθερία μας…
[ Φ.Β. 020523 “ΑΞΟΔΕΥΤΟ ΦΩΣ” 2018-2020]