Δεν τον αντέχω τον σπαραγμό
άνθρωποι κλαίνε για τον χαμό.
Κανείς δεν νοιάζεται αληθινά
κανείς δεν κόπτεται σαν ξυραφιά.
Λόγια μεγάλα, λόγια ανδρών
λόγια ανδρείκελων πολιτικών.
Αδιαφορία στις εντολές,
όρκους αφήνουν σαν χαρακιές .
Πιόνια για σκάκι, πούλια για τάβλι
μας βλέπουν τάχα χαμογελούν,
με υποκρισία μας κυβερνούν!
Έρμη μου χώρα τι καρτερείς
από ανίκανους “διανομείς.”
Σαν γραμματόσημα, δες,πως κολλάνε
μπαίνουν τα νούμερα, τώρα μετράνε.
Χαρά που κάνουν για τον παρά
χάρη σ’ εσένα, τον φουκαρά .
Σαν γίνει τούτη η κοινωνία
λίγο καλύτερη στην ανομία,
δάκρυ θα τρέχει απ’ τον πολίτη,
αυτόν που πέταξες έξω απ’ το σπίτι.
Photo Dimhou / https://pixabay.com