Στον Μανώλη Μπικάκη
Όταν ο Έλλην πολεμά όπως και ο Μπικάκης
κατατροπώνει τον εχθρό ουχί άπαξ, εξάκις!
Οι Τούρκοι αποβιβάστηκαν χάριν ΝΑΤΟ και σία
κι οδεύουνε ολοταχώς να παν στη Λευκωσία.
Η μοίρα των Καταδρομών χωρίζει σε ζευγάρια
και Μπιχανάκης με Μπικάκη είναι τα δυο φαντάρια,
ορμώμενοι αμφότεροι απ’ τη γενναία Κρήτη
με τη Κνωσό και τη Φαιστό και με τον Ψηλορείτη.
Οκτώ βλήματα έφερε κοντά ο Μπιχανάκης
κι έτοιμος ήταν για βολές ο φίλος του Μπικάκης.
Συνέχεια ακούονταν των όλμων οι εκρήξεις,
θαρρούσες ότι έφτανε του βίου τους η λήξις.
Το βλήμα εις τη θέση του, το ΠΑΟ εις τον ώμο
και ο Μπικάκης έτοιμος για να σπείρει τον τρόμο.
Βλέπουν τα έξι άρματα των Τούρκων να κινούνται
μα οι λεβέντες Κρητικοί καθόλου δεν φοβούνται.
Σε μιαν, λοιπόν, απόσταση τριακοσίων μέτρων
εγκλώβισε το πρώτο τανκ και το κτυπάει κέντρον.
Το ‘κανε παλιοσίδερα και παίρνει άλλη θέση
και καταφέρνει δεύτερο εκτός μάχης να θέσει.
Τουτέστιν εκατάφερε στις φλόγες να το ζώσει
και πώς από το πλήρωμα κανένας να γλυτώσει;
Εν συνεχεία ο Μανωλιός κτυπάει άρμα τρίτο·
στο παλληκάρι μπράβο του, ζήτω και πάλιν ζήτω.
Αλλάζει θέση παρευθύς, τέταρτο πετυχαίνει
και ζωντανός από το τανκ κανένας τους δεν μένει.
Το πέμπτο σαν δοκίμασε λίγο να ξεμυτίσει
κατάφερε με μια βολή κι αυτό να διαλύσει.
Το έκτο οπισθοχωρεί, ελπίζει να γλυτώσει
αλλ’ όμως εκατάφερε και τούτο να το λιώσει.
Βλέπουν μπρος τους τον θάνατο οι Τούρκοι στρατιώτες·
στου Γρηγορίου τη σχολή ορμούν και μπαίνουν τότες.
Ένα βλήμα ισόγειο, στον βήτα όροφο άλλο
και αν επέζησε κανείς πολύ το αμφιβάλλω.
Δόξα μεγάλη και τιμή πρέπει στο παλληκάρι·
έστω και μετά θάνατον αξίζει να την πάρει.
Ως άξιος απόγονος κι αυτός του Λεωνίδα
είπε στους Τούρκους το «μολών λαβέ», έτσι τον είδα.
Αγάλματα του πρέπουνε παντού και ανδριάντες
να τον θωρούν να κλίνουνε το γόνυ τους οι πάντες.
Τραγούδια να συνθέσετε για τ’ άξιο παλληκάρι
και ο όπου γης Ελληνισμός πρέπει να το εξάρει.
Και στους αιώνες άπαντες αθάνατος να μείνει
και ίνδαλμα του Έλληνα αιώνιο να γίνει.
photo by geralt, https://pixabay.com
