Μήπως, ζωολογικό πάρκο και τσίρκο είμαστε άγνωστων «θεών»,
που με μύριες ποικιλίες έμψυχων, άψυχων, ουρανών, ωκεανών, γαιών,
απολαμβάνουν τα πολύμορφα θεάματα,
πολλά για γέλια και άλλα για κλάματα;
Κι από τους αόρατους θρόνους τους αλλάζουν ρόλους,
πότε ευχάριστους, πότε δυσάρεστους, αλλά στο τέλος ετεροκτόνους, αλληλλοκτόνους.
Αλλοτε πόλεμοι, άλλοτε ειρήνη,
λες κι ηδονίζονται στην τόση παραφροσύνη!
Με αιχμή του δόρατος την ατομικότητα και τον ανταγωνισμό,
δίχως κανένα έλεος κι ενδοιασμό.
«Θεοί» άσπλαχνοι, δίχως αγάπη κι ελεημοσύνη.
Όλα είναι μια προσχεδιασμένη των πάντων «περικύκλωση»,
και στη συνέχεια των πάντων αλληλλοκτονία και ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ!
Ωραία η πίστη των «εκλεκτών» για «εκλεκτούς»,
αλλά γιατί τέτοιος ρατσισμός στης αγάπης την παροχή;
Η θυσία του Χριστού για οικουμενική αγάπη δεν δημιούργησε Νέα Εποχή;
photo pexels / https://pixabay.com