Το δίκαιο, υποκειμενική έννοια.
δεν υπάρχει αλήθεια που να διαφοροποιείται από τα άτομα. Ανήκει στον καθένα χωριστά
Τα μέρη συνθέτουν το όλον..
Τα πρόσωπα είναι η μόνη πραγματικοτης.
κ η πραγματικότης του καθενός, ο ρεαλισμός.
Ο άνθρωπος ο μόνος άξενος τόπος.
Ιερό καθήκον η ευτυχία .
Ο ποθος το ζητούμενο
Ερωτας ο ανατρεπτικός
Πάθος το ανομολόγητο
Κάμαρα τεκουσα τον κυριο
Ημαρ(γυρισμος) το προσδωκομενο
Δέρμα σπιθαμή προς σπιθαμή ανακαλυφθεν
Σώμα αντιστέκεται στην αφη του χρονου
Πνευμα παραδοθεν σε μια σύλληψη
Αγκαλιά , παρατεταμένο κράτημα
Χάδι έκφραση ευγένειας
Φιλί ανασπασμός κ σασμός
Ποίηση λεπτεπιλεπτη μόνον εσύ
Μνήμη εγεγγραμενη στον ιπποκαμπο
Στέρηση νοήματος η απουσία
Αναμονή λέξις μισητή,
δηλουσα αδυναμία πληρωσεως
Ερχομός ο ουσιώδης
Ηδονή η παράδοσις των αισθήσεων
Η Αισθησις δε η εκ της σαρκας
Ολοκληρωσις συνοψις κορμιων
Ουσιοτις η κοινωνία των ασωμάτων εραστών
Παραπομπή σε δάκρυ κ μετοχή.
photo ha11ok, https://pixabay.com
















































