Οι εκλογές στην Τουρκία τελείωσαν και ο μεγάλος νικητής για 13η φορά είναι ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ανίκητος, μακροβιότερος και παντοδύναμος. Θα πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι όποιος και να είχε εκλεγεί στην ηγεσία της Τουρκίας, η Υψηλή Στρατηγική της χώρας θα παρέμενε η ίδια, με τις ίδιες ή και αυξημένες γεωστρατηγικές επιδιώξεις. Η Τουρκία θα παραμείνει μια αναθεωρητική, επιθετική χώρα, ενστερνιζόμενη πλήρως την θεωρία του Lebensraum (Ζωτικού Χώρου), που υιοθέτησε και ο Χίτλερ. Όσοι θεωρούν ότι η Τουρκία θα γινόταν ένα άλλο κράτος, με δημοκρατικά ιδεώδη, ελευθεροτυπία και όλα τα αγαθά ενός ευνομούμενου δημοκρατικού κράτους, αν άλλαζε η ηγεσία της και γίνει αποδεκτή στην ευρωπαϊκή οικογένεια, μάλλον είναι αιθεροβάμονες και δεν βλέπουν με ρεαλισμό τα πράγματα.
Ερντογάν και Δύση
Η Δύση διαπράττει συνεχώς τα ίδια λάθη. Μετρά και κρίνει την Τουρκία με δυτικά πρότυπα και δυτικά μοντέλα αξιολόγησης που δεν έχουν καμιά αξία για την Τουρκία και έτσι κάνουν λάθος εκτιμήσεις. Η Τουρκία δεν είναι τα μικρασιατικά της παράλια, που οι περισσότεροι άνθρωποι μοιράζονται περίπου τις ίδιες αρχές και αξίες με την Δύση σε μεγάλο βαθμό. Είναι και η μεγάλη Ανατολία, με τις τουρκικές μάζες να ευρίσκονται ακόμη στον 20ο αιώνα, δεκαετίες πίσω. Ο Τούρκος πρόεδρος, ο οποίος επί 21 χρόνια είναι στο τιμόνι της χώρας, ανίκητος και ανεπανάληπτος, διατηρεί την δύναμη του από αυτή την μεγάλη μάζα των ανθρώπων, που είναι προσωποκεντρικοί και αναζητούν τον «μεσιανικό» ηγέτη τους να τον ακολουθήσουν. Ο Ερντογάν το ξέρει και το δείχνει ποικιλοτρόπως. Οι σκηνές που δείχνουν τον Ερντογάν να μοιράζει τσάι στον κόσμο, ή να δίνει χαρτζηλίκι στα πιτσιρίκια, σαν τον παππού στα εγγόνια του, η να τραγουδά πάνω στην σκηνή, αν συνέβαιναν στην Δύση, ο ηγέτης αυτός θα γινόταν αμέσως γραφικός και θα είχε τελειώσει. Και όμως η Τουρκία δεν είναι Δύση, είναι Ανατολή. Έτσι η συντριπτική πλειοψηφία των τούρκων της Ανατολίας , θεωρούν τον Ερντογάν «μπαμπά» τους, που φροντίζει την οικογένειά του. Είναι ένας από αυτούς, ανατολίτης, δεν ντρέπεται, το δείχνει. Όταν ο Ερντογάν μιλάει στο λαό του, το βλοσυρό πρόσωπό του γλυκαίνει, τους κοιτά στα μάτια, τους χαμογελά, τους υπόσχεται οθωμανικά μεγαλεία και κυριαρχία της Τουρκίας σε ολόκληρη την περιοχή. Τους μιλά για την ένδοξη ιστορία τους, που είχαν φθάσει και τους υπόσχεται ότι πάλι θα γίνουν αυτοκρατορική δύναμη. Κάντε λίγη υπομονή τους λέει. Έχουμε οικονομικές δυσκολίες, αλλά θα τις ξεπεράσουμε. Φτιάχνουμε τους λέει αεροπλάνα, πυραυλικά συστήματα, άρματα μάχης, πλοία, κάνουμε πυρηνικό εργοστάσιο. Έχουμε βάσεις, στον Καύκασο, στα Βαλκάνια, στην Αφρική, στην Μέση Ανατολή. Είμαστε παγκόσμια δύναμη και θα γίνουμε αυτοκρατορία.
Οι ΗΠΑ πάσχουν και υποφέρουν συνεχώς από το σύνδρομο του Ιράν, όταν από λάθος πολιτική τους έχασαν την μεγάλη αυτή χώρα και από τότε είναι ο κύριος εχθρός τους στην Μέση Ανατολή. Και δεν θέλουν να δώσουν στο πιάτο την μεγάλης γεωπολιτικής αξίας Τουρκία, στην Ρωσία και στην Κίνα, που είναι πλέον οι δύο χώρες αντίπαλοι στην ηγεμονική διελκυστίνδα της νέας αρχιτεκτονικής ασφαλείας στον πολυπολικό κόσμο που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται. Για αυτό ανέχονται και καταπίνουν όλα όσα πικρά σερβίρει στην Δύση ο Ερντογάν. Σύμφωνα δε με τελευταίες έρευνες, η Τουρκία σε πολύ μεγάλο ποσοστό είναι βαθιά αντιαμερικανική (ποσοστό άνω του 70%) και αντιευρωπαϊκή. Οπότε, η εθνικιστική αντίληψη και τα αυτοκρατορικά μεγαλεία έχουν πέραση στην συντριπτική πλειοψηφία των Τούρκων. Στο Κοινοβούλιο το 25% είναι υπερεθνικιστικά κόμματα και το 40% ισλαμιστές. Δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία 65% είναι εθνικιστές και ισλαμιστές, οπότε το μίγμα είναι εκρηκτικό, αναθωρητικό και επικίνδυνο για ολόκληρη την περιοχή. Και ο Ερντογάν θα το εκμεταλλευτεί.
Ερντογανισμός
Το σύστημα διακυβέρνησης του Ερντογάν θα μείνει στην ιστορία ως «Ερντογανισμός». Ο πρόεδρος Ερντογάν, ως πρόεδρος αισθάνεται ως ο νέος «Βασιλιάς Ήλιος» και με τις πράξεις του δηλώνει “ L’État, c’est moi ”, το κράτος είμαι εγώ. Ελέγχει τα πάντα. Ξεδόντιασε τις Ένοπλες Δυνάμεις και τις ελέγχει απόλυτα πλέον. Ελέγχει την χώρα από τα Τζαμιά με 85.000 Μουεζίνηδες, που μπορούν να κινητοποιήσουν εκατομμύρια κόσμο, αν ανέβουν στους Μιναρέδες. Έχει απόλυτο έλεγχο στο εσωτερικό της χώρας με την Στρατοχωροφυλακή, με πάνω από 130.000 στρατοχωροφύλακες, άριστα εξοπλισμένους, που συμμετέχουν ακόμη και σε επιχειρήσεις. Ο κρατικός μηχανισμός είναι υπό τον απόλυτο κυβερνητικό έλεγχο.
Με αυτή την εκλογή του ο Ερντογάν, θέλει να είναι αυτός που θα ολοκληρώσει όλα τα οράματά του και να καταστήσει την Τουρκία τον τρίτο πόλο στην νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας στην περιοχή, το νέο πολυπολικό σύστημα. Φέτος, 100 χρόνια από την Συνθήκη της Λοζάνης, εκτιμά ότι διαλύει τον κεμαλισμό, υπερκερά τον ιδρυτή του Μουσταφά Κεμάλ και γίνεται κατά την άποψή του, ο νέος Ατατούρκ ο Μεγαλοπρεπής. Ο Μουσταφά Κεμάλ ήταν ο ιδρυτής της σύγχρονης τουρκικής δημοκρατίας, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δημιουργεί την νέα Τουρκία και υπόσχεται ότι θα είναι ο αιώνας της Τουρκίας. Θεωρεί ότι ανταγωνίζεται με την ιστορία. Ως νέος Ατατούρκ, ινδάλματά του είναι ο Μωάμεθ Β’ ο Πορθητής (1453) και ο Αλπ Αρσλάν, ο νικητής της Μάχης του Ματζικέρτ (1071). Και μέσα σε αυτή την πενταετία, η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι θα κάνει και το μεγάλο γεγονός, που θα αφήσει το στίγμα του οριστικά στην ιστορία της Τουρκίας. Θα μεταφέρει την πρωτεύουσα από την Άγκυρα στην Κωνσταντινούπολη.
Θα πρέπει να θεωρούμαι βεβαία την συνέχιση της αναθεωρητικής, επιθετικής πολιτικής της Τουρκίας, όπου η κυρία προσπάθεια της θα είναι η Ελλάδα, το Αγαίο και η Ανατολική Μεσόγειος. Στην αρχή η πολιτική της Τουρκίας θα είναι ήπιας μορφής, χωρίς επικίνδυνες εξάρσεις γιατί έχει ανάγκη από τα χρήματα της Δύσης για την ανοικοδόμηση της χώρας από τους σεισμούς. Όταν το θηρίο θα επουλώσει τις πληγές του από τον σεισμό και πάρει τα χρήματα που χρειάζονται για την ανοικοδόμηση, τότε θα δούμε ξανά την ίδια και χειρότερη Τουρκία της τελευταίας τριετίας. Κερδίσαμε χρόνο, ενισχύσαμε τις Ένοπλες Δυνάμεις μας, είμαστε ικανοί να αντιμετωπίσουμε κάθε τουρκική ενέργεια. Στον χρόνο που θα μας δοθεί ακόμη, θα πρέπει να καλύψουμε τα όποια αμυντικά μας κενά, ώστε να είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο. Οι Ένοπλες Δυνάμεις είμαι βέβαιος, ότι θα σταθούν στο ύψος των εθνικών περιστάσεων αν απαιτηθεί, εύχομαι και ελπίζω και η πολιτική μας ηγεσία να σταθεί στο ίδιο ύψος και να μην δελεαστεί με μηνύματα και διεθνείς πιέσεις για συνεκμετάλλευση, συνέργειες, διεθνή δικαστήρια και άλλα πομπώδη, αλλά εθνικά επιζήμια. Ας προσέχουμε και ας είμαστε έτοιμοι.
