ΚΔΑΠ ΜΕΑ σε όλους τους δήμους και για ηλικίες κάτω των 5. Ενημέρωση ή ακόμα και σεμινάρια σε όλους τους τομείς (νοσοκομεία, σχολεία, κ.α.π.). Καθώς επίσης και μέριμνα για δομές διαβίωσης.”
Στέλλα Μ.
“Η Ελλάδα στερείτε δομών είτε πρόκειται για κέντρα ημέρας είτε για μικρούς οικισμούς που θα διαμένουν τα άτομα με αναπηρία, ειδικά στις επαρχιακές πόλεις. Δεν είναι κρίμα να πρέπει να καταφεύγουμε μόνο στις μεγαλουπόλεις για να παρέχουμε στα παιδιά μας όσα χρειάζονται;”
Βένη Κ.
“Πρέπει να υπάρχει ψυχολόγος κατά τη διάρκεια γνωστοποίησης της διάγνωσης του παιδιού, καθώς επίσης και δωρεάν σεμινάρια για τους γονείς.”
Ειρήνη Β..
“Οφείλει το κράτος, να έχει νόμο ο οποίος να τηρείται στην ώρα του, ούτως ώστε το κάθε παιδί που χρήζει παράλληλης στήριξης να την έχει από την αρχή της σχολικής χρονιάς και όχι τον Νοέμβριο που γίνεται συνήθως. Επίσης να υπάρχει full time παράλληλη μία για κάθε παιδί και όχι να μοιράζονται τρία ή και τέσσερα παιδιά μία παράλληλη όλη την εβδομάδα, διαμοιράζοντας τις ώρες.”
Πόπη Β..
“Να περνάνε οι εκπαιδευτικοί όλων των σχολικών βαθμίδων, υποχρεωτικά σεμινάρια ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν με τις κατάλληλες γνώσεις παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού, ΔΑΔ, ΔΑΦ, κτλ.”
Ιφιγένεια Η.
“Δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται, εφόσον οι οδοντιατρικές παθήσεις σχετίζονται άμεσα με τόσο σοβαρά νοσήματα, γιατί να μην καλύπτονται όπως και οι υπόλοιπες εξετάσεις, συνταγογραφήσεις κτλ. Δυστυχώς, καλούμαστε να πληρώνουμε το 2021, υπέρογκα ποσά σε σχέση με τις οικονομικές απολαβές. Το ίδιο ισχύει και τους ΑΜΕΑ που δεν γνωρίζουν οι γιατροί πώς να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες περιπτώσεις, παρά μόνο μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.”
Ρούλα Π.
“Οι επιτροπές των ΚΕΠΑ, πρέπει να αποτελούνται από ειδικούς, οι οποίοι θα έχουν γνώσεις των αναπηριών. Μέχρι τώρα δεν γνωστοποιούνται ούτε τα ονόματα αυτών ούτε και η ιδιότητα του καθενός εξ αυτών. Και επιτέλους να πάψουν να ακυρώνουν γνωματεύσεις με διάφορα άτοπα προσχήματα ώστε να αναγκάζονται οι γονείς να πληρώνουν τα 50 ευρώ της ένστασης.”
Κοσμάς Ν.
“Όταν οι γονείς παίρνουν τη διάγνωση του παιδιού τους, πρέπει και να ενημερώνονται επαρκώς για τις μετέπειτα ενέργειές τους. Δεν φτάνει μόνο η γνωστοποίηση αφού από εκεί κι έπειτα ξεκινά πραγματικά ο αγώνας για τους γονείς και τα παιδιά. Έως τώρα κανείς δεν ενημερώνει για τις κινήσεις που θα κάνουν μετά, με αποτέλεσμα να πηγαίνουν στα τυφλά και να ρωτούν δεξιά κι αριστερά ψάχνοντας άλλους γονείς για να ενημερωθούν.”
Ιωάννα Δ.
