Είναι πράγματι οι φίλοι οι καλύτεροι ψυχολόγοι; Μπορεί να υπάρξει φιλία ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα; Οι παιδικοί μας φίλοι είναι οι πραγματικοί μας φίλοι; Γιατί η προδοσία στην φιλία μας πληγώνει τόσο πολύ; Τι απαντά σε όλα αυτά η συγγραφέας Μάρω Βαμβουνάκη.
Eίναι μάλλον απίθανο να μην έχετε διαβάσει ένα τουλάχιστον βιβλίο της. «Η μοναξιά είναι από χώμα;», «Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης;», «Αντίπαλος εραστής;», «Το χρονικό μιας μοιχείας;». «Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα;»…
Δεκάδες οι τίτλοι και τα κεφάλαια, διαφορετικοί οι ήρωες, οι τόποι και οι χρόνοι. Και ακόμα αν δεν είστε φανατικοί οπαδοί της συγγραφέως και των βιβλίων της αναμένοντας πάντα με ενδιαφέρον και προσμονή κάθε της νέο βιβλίο, είναι βέβαιο ότι σε κάποια από τα αναγνωστικά ταξίδια στις σελίδες των βιβλίων της θα υπήρξαν συγκεκριμένες φράσεις της συγγραφέως που αφύπνισαν την σκέψη ή μίλησαν βαθιά στην ψυχή σας. Όλοι συμφωνούν ότι η Βαμβουνάκη έχει χάρισμα σε αυτό!
Η πολυγραφέσταση και διάσημη στην Ελλάδα συγγραφέας γεννήθηκε στα Χανιά, όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια, σπούδασε νομικά και ψυχολογία στην Αθήνα, έζησε και εργάστηκε ως συμβολαιογράφος για έντεκα χρόνια στη Ρόδο μέχρι που επέστρεψε στην Αθήνα.
«Η Νοσταλγία κι Εγώ» είναι το νέο της βιβλίο που κυκλοφορεί τώρα από τις εκδόσεις Αρμός.
Με αφορμή το προηγούμενο της βιβλίο «Η φίλιά είναι και δεν είναι παντοτινή» μιλήσαμε με τη συγγραφέα για την αξία της φιλίας και όλες τις παραμέτρους που την αφορούν καθώς και τις προσωπικές εμπειρίες της ίδιας με τους φίλους της ή μάλλον για να το πω καλύτερα αυτούς που η ίδια θεωρεί πραγματικούς φίλους. Σας παραθέτω μέρος της συνέντευξης που της πήρα για το triveglobal.gr.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΦΛΩΡΑ ΚΑΣΣΑΒΕΤΗ
Κυρία Βαμβουνάκη πολλά έχουν γραφτεί για τον έρωτα. Λίγα για τη φιλία. Συμφωνείτε με αυτό;
Ο έρωτας είναι διαρκές αίνιγμα, η φιλία όμως είναι λύση. Μιλάς για το αίνιγμα που σε τυραννά, για την αμφιβολία και κυρίως την ανασφάλεια που σε καίει. Μια σταθερά, όπως η φιλία, είναι δεδομένη και δικιά σου, τι να λες γι’ αυτήν; Υπάρχει εκεί αδιαπραγμάτευτη! Οι πολλές κουβέντες περί φιλίας αρχίζουν όταν σε προδίδει.
Είναι εφικτή η φιλία ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα;
Θεωρώ ότι οι άντρες εξαιρετικοί φίλοι.
Έχετε εντοπίσει διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα σε επίπεδο φιλίας;
Στη ζωή μου πάντα είχα και έχω άντρες φίλους. Ίσως επειδή λαχταρούσα να είχα αδελφό. Πολύτιμοι! Πιο επιεικείς μαζί σου, έντιμοι, πιο τρυφεροί θα έλεγα προς τη φίλη. Δεν υπάρχει εδώ ο ανταγωνισμός των ομόφυλων, η αντιζηλία που δηλητηριάζει και απειλεί τις γυναικείες φιλίες. Δεν γίνονται μεταξύ μας συγκρίσεις. Είναι και που η έλξη των ετερόφυλων, ακόμα και σε μια αμιγώς φιλική φιλία, βοηθά την αλληλοπεριχώρηση.
Παιδικοί φίλοι. Ας μιλήσουμε για αυτό. Πιστεύετε ότι είναι πιο αγνά τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε φίλους, όταν είμαστε παιδιά;
Αχ, οι παιδικές φιλίες στο Δημοτικό Σχολείο μοιάζουν με τους έρωτες! Αποκλειστικότητα, ζήλειες, θυμοί, φίλοι-ξεφίλοι. Τι ωραία και πόσο επώδυνα… Μετά σε παίρνουν οι άνεμοι της ζωής, οι καταιγίδες της εφηβείας, αλλάζεις…
Όσο μεγαλώνουμε πάντως γινόμαστε πιο επιφυλακτικοί προς το ενδεχόμενο να κάνουμε έναν καινούργιο φίλο. Εσείς πιστεύετε ότι ποτέ δεν είναι αργά να προσθέσουμε στη λίστα μας έναν φίλο ακόμα;
Ποτέ δεν είναι αργά για σημαντικές συναντήσεις όσο ζεις. Η εμφάνιση ενός ωραίου προσώπου στον δρόμο σου είναι δώρο μέχρι το τέλος. Όμως, εμείς οι ίδιοι γινόμαστε τσιγκούνηδες μεγαλώνοντας, φοβόμαστε την έκπληξη, δυσπιστούμε, επειδή είμαστε και κουρασμένοι.
Πολλές φιλίες τερματίζουν ακόμα και με την ασήμαντη αφορμή μιας παρεξήγησης. Γιατί συγχωρούμε πιο εύκολα έναν ερωτικό σύντροφο από ό,τι έναν φίλο, όταν μας απογοητεύει;
Μιλάμε για άλλο περιβάλλον, για άλλο σύμπαν! Οι νόμοι και οι όροι αλλιώτικοι, άλλες οι προσδοκίες. Στον έρωτα από τη φύση του γίνεσαι ανασφαλής, ακούς από παντού για απιστίες, προδοσίες, είσαι υποψιασμένη.
Η φιλία είναι περιπέτεια ουρανού. Συμπαραστέκεται, στηρίζει, καταλαβαίνει. Αν αυτό ανατραπεί, αν προδοθεί, τότε ναι, καταρρέει μια βέβαιη πίστη που σε κρατούσε.
Πιστεύετε ότι ένας καλός φίλος μπορεί να μας συμβουλέψει σωστά σε κρίσιμες στιγμές της ζωής μας, όπως για παράδειγμα όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν χωρισμό ή μια απιστία. Ή είναι προτιμότερο “να μην τους ακούμε” και να αναζητούμε μια πιο επιστημονική καθοδήγηση, προκειμένου να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις;
Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Μπορεί να είναι φίλος εξαιρετικός και όμως να σε καταστρέψει. Ειδικά πάνω σε σχέσεις συναισθηματικές, η φίλη μας μπορεί συχνά να ταυτίζεται με εμάς, να κάνει επικίνδυνες προβολές, να μας κρίνει κατά τους δικούς της καημούς και θυμούς. Στα πιο δύσκολα περάσματα της ζωής πιστεύω πως χρειαζόμαστε τη βοήθεια ενός ψύχραιμου ειδικού, ενός ίσως ξένου σοφού πνευματικού ανθρώπου.
Προσωπικά πιστεύω ότι το να σε αποδέχεται ένας φίλος με τις ιδιαιτερότητές σου είναι πιο σημαντικό από το πότε και πώς θα σε υποστηρίξει αν χρειαστεί. Εσείς τι πιστεύετε σχετικά με αυτό;
Η αγάπη, η ειλικρινής αγάπη και όσα προκύπτουν απ΄ αυτήν. Αν σε αγαπά, σε βοηθά, σε ακούει, σε ανέχεται, σε συμφιλιώνει με τον εαυτό σου. Σου θυμώνει και σου το λέει χωρίς να σε πληγώνει βαριά και για πολύ. Η αμοιβαία όμως αγάπη. Και ασφαλώς η αγάπη σε αγαπά όπως είσαι, ούτε όπως σε φαντάζεται, ούτε όπως ονειρεύεται να σε διορθώσει.
Οι “φιλίες” λόγω των social είναι πιο εύκολες και διαθέσιμες περισσότερο από ποτέ. Μπορεί όμως να προκύψει μια πραγματικά ποιοτική φιλία μέσω αυτής της οδού;
Ξεκινάω από τα αυτονόητα: άλλο γνωστοί, άλλο φίλοι. Από παντού, όμως, μπορεί να σου εμφανιστεί ένας φίλος ή ένας έρωτας. Πόσο μάλλον από τις ευχέρειες και τις παγίδες του διαδικτύου. Όλα είναι αφορμή. Το πώς διαχειζόμαστε τις ευκαιρίες μας φανερώνει την εξυπνάδα μας, την ποιότητά μας.
Περιγράψτε μία έντονη στιγμή που έχετε βιώσει σε κάποια φιλία η οποία έχει ξεχωριστή θέση στη μνήμη σας. Είτε ως αρνητική είτε ως θετική εμπειρία.
Πολύ παλιά, πολύ νέα, ερωτεύτηκα και συνδέθηκα για πολλά χρόνια με έναν άντρα που η πιο στενή μου φίλη τότε αγαπούσε. Δεν είχαν σχέση, αλλά την πλήγωσε βέβαια πολύ, χαθήκαμε. Ήταν απαίσιο από μέρους μου…
Εσείς… έχετε πολλούς φίλους ή λίγους και καλούς;
Πάντα μου ζούσα με λίγες φίλες και φίλους. ‘Ήταν και είναι οικογένειά μου.
