Ο Μεγάλος Αδελφός, οι τηλεοθόνες ανά τον κόσμο, είναι ένα βήμα μόλις μακριά από το να μας βλέπει και να μας ελέγχει πλήρως. Κυρίως όμως προς το παρόν, επιβάλλει τις νόρμες του και δημιουργεί εγκεφαλικά “νεκρούς” και απαθείς πολίτες με κύριο στόχο τον έλεγχό τους.
Οι άνθρωποι καταναλώνουν κυρίως τη-λε-ό-ρα–ση. Και μέσα από την τηλεόραση καταναλώνουν δι΄αντιπροσώπου την φαντασίωση μιας ζωής που θα ήταν λεφτά, σεξ, εξουσία και βία, όπως είπε και ο μεγάλος φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης.
Οι τηλεοθόνες καθοδηγούν τις συνειδήσεις τους άρα κατά συνέπεια ελέγχουν και τις πράξεις τους.
Πλέον ο κόσμος μας, κατοικείται από μία μάζα-όχλο ανθρώπων, που άγεται και φέρεται σύμφωνα με τις επιταγές των λίγων (εκλεγμένοι ή όχι, ειδήμονες ή μή, δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία), οι οποίοι ενδιαφέρονται, μόνο για το δικό τους όφελος και για το λόγο αυτό θέλουν και δημιουργούν μάζες χειραγωγήσιμες.
Αυτή είναι η μία από τις δυσάρεστες απόρροιες της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης.
Το μότο πλέον είναι “όλοι μαζί για το συμφέρον των λίγων”. Οι μάζες βέβαια διατηρούνται ημιθανείς για να μπορούν να προσφέρουν. Διότι ο νεκρός δεν είναι πλέον ωφέλιμος. Συχνά βεβαίως έχουμε και τις παράπλευρες απώλειες, αυτές των θανόντων, οι οποίοι θυσιάζονται υπέρ “βωμών και συμφερόντων” των ολιγαρχών.
Και δυστυχώς δεν είναι εύκολη η έξοδος από το μαντρί γιατί εκεί έξω καραδοκεί ο χασάπης για όποιον τολμήσει να απομακρυνθεί.
΄Ετσι οι άνθρωποι, όλο και περισσότερο εθίζονται στο να αφιερώνουν τον χρόνο τους μπροστά σε μία οθόνη, η οποία του δίνει ελεγχόμενη, ως μασημένη τροφή και κατά το δοκούν πληροφόρηση, όραμα και ως καρότο την ελπίδα ότι ναι, μπορεί κι αυτός αύριο να είναι μία πολύχρωμη σαπουνόφουσκα.
Η σύγχρονη κοινωνία είναι θεμελιωδώς άφρων, έλεγε ο Κορνήλιος Καστοριάδης.
Ζούμε στην εποχή της πολτοποίησης του μυαλού, των ιδεών, των ψυχών κλπ. δημιουργώντας έναν πολιτισμό χωματερή, έναν ερειπιώνα ασημαντότητας, απ΄όπου η απόδραση, είναι πάρα πολύ δύσκολη.
Οι λίγοι διανοούμενοι, (και διανοούμενοι είναι όλοι εκείνοι, που ανεξάρτητα απ΄το επάγγελμά τους, επιχειρούν να υπερβούν την σφαίρα της ειδίκευσής τους και ενδιαφέρονται ενεργά για ότι συμβαίνει στην κοινωνία, Κ.Καστοριάδης) βρίσκονται αβοήθητοι, κατά μόνας ή συσπειρωμένοι σε μικρές ομάδες, σε μία απέραντη μοναξιά.
Και όπως λέει ο θυμόσοφος λαός, “ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη” ή όπως είπε και ο μεγάλος μας ποιητής Ο.Ελύτης, “για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολύ”.
Το φτηνό συνοθύλευμα από τηλεπερσόνες, τηλεϊατρούς, τηλεπολιτικούς, τηλεπωλητές, τηλεπαντογνώστες και τηλεμαϊντανούς, που πλασάρονται ως επαϊοντες των πάντων, σκορπίζει στο σύμπαν τις πολύχρωμες σαπουνόφουσκές του και ωωω του θαύματος, γίνονται πιστευτοί και έχουν αποδοχή μεσσία από το αφελές πόπολο και είναι πανίσχυρο και ανίκητο.
Η μόνη διαφαινόμενη ελπίδα, επανάσταση και λύση είναι η πραγματική παιδία και είναι χρέος των ολίγων διανοητών (κατά Κ.Καστοριάδη) φορέων της, να την μεταλαμπαδεύσουν ή έστω να σπείρουν το πνεύμα της αμφιβολίας, για την καθεστηκυία τάξη της σαπουνόφουσκας.
Και όταν λέμε επανάσταση δεν εννοούμε χειμάρρους αίματος, κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων κ.ο.κ, αλλά τον ριζικό ανασχηματισμό των θεσμών της κοινωνίας (Κορνήλιος Καστοριάδης).
Φίλοι και αρωγοί στην επανάσταση είναι τα βιβλία και καταφύγια οι απανταχού βιβλιοθήκες.
Ο δρόμος είναι μοναχικός, ανηφορικός, δύσκολος και γεμάτος απογοητεύσεις.
Είναι όμως ο μόνος δρόμος προς την ελευθερία του πνεύματος και προς μία διαφορετική, μελλοντική κοινωνία.
Η διαδικασία όμως αυτή είναι πολύ αργή και θα ξεπεράσει το προσδόκιμο της δικής μας ζωής.
Ας είναι. Ας βάλουμε από ένα λιθαράκι για να κληροδοτήσουμε μία διαφορετική κοινωνία, όχι ανθρωποφαγική, στους απογόνους μας.
΄Οπως είπε και η Σκάρλετ στο ‘Οσα παίρνει ο άνεμος, “αύριο είναι μια άλλη μέρα”!
Για σκέψεις αντάρτες.
΄Ισως.
photo https://pixabay.com/el/
