Μια πρόποση ποτέ δεν είναι αρκετή.
Πρέπει να γίνεται με προσεγμένο ποτήρι, καθαρό
Να αντανακλά ένα φως ιδωμένο στο σκοτάδι
Το θέμα της θα είναι τόσο κοινότυπο ,οσο είναι
Η ιεροτελεστία, να χυθεί σας κρασί στη βιτρίνα
Του κόσμου.
Λίγο πριν εγείρουμε το ποτήρι εις υγείαν
Ακροθιγώς τα τετριμμένα σα γιρλάντες αφημένα
Σε μια παρ ολίγον γιορτή.
Η κράση των υγρών μυστηρίων, πιο νωρίς από το κρύο
Να αφεθεί προς τέρψη των βλέφαρων
Πιες και εσύ από το νιπτήρα της ζωής, αποφεγγάρισμα.
Μια πρόποση τους έφερνε πάντα κοντά και ήταν στο λίγο,
Το πολύ πιο νωρίς, απέχει από το φθηνό κρασί.
Ο ουρανός και η ζωή ένας κόσμος σε μια σάρκα.
Η γη ζεστή και φιλική, σαν ένα κομμάτι ψωμί
Τι φταίει η Μούσα ,αυτή δε σου έδωσε την έμπνευση.
Εκείνη άλλωστε αξίζει όσο ένα πετράδι χρυσού.
Κλείσε το στην παλάμη σου, στη σάρκα σου.
Θα νιώσεις τον ίλιγγο και μια φωτιά αθάνατη
Να καίει τα μάτια σου.
Σκιές και χρώματα, ανθρώπινες προφητείες
Σε έναν κόσμο σκληρό.
Φως και σκοτάδι σε μια στιγμή αιωνιότητας παντρεμένα.
Τι φταίει η ζωή, αν η ύπαρξη σου μοιάζει με σκια περιστεριού,
Σαν ένα άγριο θηρίο που περιπλανιέται στους έρημους
Σκοτεινούς δρόμους της Αθήνας.
