Τόσους τόνους νερού που δέχτηκε η Ελλάδα τις τελευταίες ημέρες, δεν υπήρχαν δάση στα βουνά να τους απορροφήσουν, αν και πάλι δεν θα έφταναν. Ήταν πρωτοφανής ο όγκος του. Και ενώ οι Έλληνες προσπαθούσαν να κρυφτούν μουδιασμένοι από την ακραία βροχή, ένα χέρι έφτανε για να μας πνίξει όλους στο λιμάνι του Πειραιά.
Το βράδυ της 5ης Σεπτεμβρίου, το πλοίο Blue Horizon της Blue Star Ferries ήταν έτοιμο να αναχωρήσει από το λιμάνι του Πειραιά για την Κρήτη. Ο 36χρονος Αντώνης Καρυώτης προσπάθησε να ανέβει στο πλοίο την στιγμή που είχαν ήδη εκκινήσει οι διαδικασίες απόπλου. Και ο ύπαρχος του πλοίου θέλησε να τον απωθήσει, με αποτέλεσμα να τον σπρώξει, να τον ρίξει στη θάλασσα, να τον παρακολουθεί (όπως δείχνει το βίντεο) να παλεύει με τα απόνερα καθώς δεν γνώριζε κολύμπι, και εν τέλει να επιπλέει νεκρός. Λίγα λεπτά, που αν δεν υπήρχαν τα κινητά τηλέφωνα των παρισταμένων, θα τα μαθαίναμε όλοι μας σίγουρα διαστρεβλωμένα.
Και το ότι θα τα μαθαίναμε διαστρεβλωμένα αποδεικνύεται από μια έντονη προσπάθεια μετάφρασης του γεγονότος με τα εξής λόγια: “μην τα βάζετε με τους εργαζόμενους που προσπαθούν για το μεροκάματο” (Υπουργός Ναυτιλίας), “προσπάθησε να ανέβει στο πλοίο, γλίστρησε και έπεσε” (ΜΜΕ πριν βγει το βίντεο στον αέρα) κ.ο.κ.
Ο νεαρός, αποδείχθηκε εκ των υστέρων ότι είναι ένα αγαπητό μέλος της κοινωνίας του Αγίου Νικολάου Κρήτης, γνωστός και τακτικός επιβάτης στα πλοία της γραμμής, εκτιμήθηκε ότι πάσχει από νοητική στέρηση, αλλά όπως δήλωσε ο αδελφός του, είχε μόνον μια δυσκολία στην ομιλία. “Φτωχό παιδί”, του μεροκάματου, όπως δήλωσαν όλοι όταν μαθεύτηκε το συμβάν.
Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Όταν ένας άνθρωπος που φορά στολή σε οποιαδήποτε θέση, (όταν δηλαδή έχει εξουσία έναντι του “απλού” πολίτη), απλώνει το χέρι του, δεν έχει σημασία ποιόν σπρώχνει, και -τελικά- ποιόν σκοτώνει. Το ότι σκοτώνει, αυτό είναι αρκετό. Δεν ήταν υπέρβαση καθήκοντος, “ήταν δολοφονία” φώναξε το πλήθος που έκανε διαμαρτυρία στο λιμάνι του Πειραιά, και που θα κάνει και πάλι όπως δηλώνει, με έντονο θυμό κατά της ακτοπλοϊκής εταιρείας. Γιατί; Γιατί το βίντεο μίλησε, χωρίς μοντάζ. Υπήρχαν λεπτά, όπου αφού ο άνθρωπος σπρώχθηκε στην θάλασσα (και χωρίς βάσει του ναυτικού δικαίου να του ρίξει κάποιος ένα σωσίβιο), το πλήρωμα παρακολουθούσε το σώμα να χτυπιέται στο νερό. Γιατί μόλις ο άνθρωπος έπεσε στο νερό, το πλοίο πήρε εντολή να ξεκινήσει για την Κρήτη, σαν να μην συνέβαινε τίποτα.
«Ο Αντώνης δεν ήταν κάποιος που μάλωνε, ίσως να νόμιζε πως επρόκειτο για κάποιο αστείο, μια κακόγουστη φάρσα…Μέχρι που βρέθηκε στο κενό…Ίσως και να χαμογελούσε ακόμα και την ώρα που αποχαιρετούσε τον σκληρό και άδικο κόσμο μας…»
«Τον αγαπούσε όλος ο κόσμος, όλος ο Άγιος Νικόλαος κι αυτό δεν είναι υπερβολή. Ρωτήστε όποιον θέλετε για τον αδερφό μου».
«Ο αδερφός μου ήταν ένα παιδί που βοηθούσε τους πάντες. Δεν είχε σταθερή δουλειά, δεν είχε μάθει κάποια τέχνη, δεν είχε σπουδάσει, αλλά αγαπούσε τους πάντες και τους βοηθούσε. Ταξίδευε συχνά στην Αθήνα για να δει τους φίλους του. Αποκλείεται να μην είχε εισιτήριο. Πάντα πριν ξεκινήσει από την Κρήτη, είχε κόψει και το εισιτήριο της επιστροφής…».
«Ήταν καλό παιδί, φιλότιμο, αλλά άτυχος. Στην Κρήτη δούλευε. Στην Αθήνα ανέβαινε τακτικά».
«Ήταν καλό παιδάκι. Ήσυχος, φιλότιμος. Δεν ήταν παντρεμένος, τον ήξερε όλος ο κόσμος, βοηθούσε τους πάντες».
«Δεν ήξερε και μπάνιο, αλλά πιστεύω ότι και να ξέρεις μπάνιο με τα νερά εκεί από το πλοίο, δε νομίζω να μπορούσε να σωθεί».
Δήμαρχος Αγίου Νικολάου Κρήτης κος Αντώνης Ζερβός: «Η οικογένεια είναι πέντε παιδιά. Η μητέρα πέθανε πριν πέντε με έξι μήνες. Τα τέσσερα παιδιά ζουν στον Άγιο Νικόλαο, το ένα στη Μήλο, τα τρία ζουν μαζί στο πατρικό. Το παιδί ήταν εξυπηρετούμενο από το κοινωνικό παντοπωλείο του Δήμου. Ήταν ένα ήρεμο λειτουργικό παιδί, μέσα από τον ΑΣΕΠ εργαζόταν στην καθαριότητα του Δήμου και τα τελευταία χρόνια εξυπηρετούσε στην πόλη για θελήματα σε σπίτια, όπως να μεταφέρει τρόφιμα με τα πόδια ή το ποδήλατο. Ήταν ένα ήρεμο παιδί και δεν είχε δημιουργήσει ποτέ θέμα. Αποκλείεται να διαπληκτίστηκε με άτομα στο πλοίο. Κάθε μέρα συναντιόμασταν και με όλο τον κόσμο συναντιόταν. Δεν είχε δημιουργήσει ποτέ θέμα».
Καπετάνιος από την Χίο, Αργύρης Χατζηελένης (Καθημερινή): «…Αλήθεια ήταν, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Έχω πάρει σύνταξη εδώ και μια δεκαετία ως καπετάνιος, έχω περάσει πολλά χρόνια στην ακτοπλοΐα σε γραμμές του Αιγαίου και του Ιονίου, δεν έχω λόγια να περιγράψω αυτό που είδα. Θα πω το πιο απλό. Βλέπεις έναν άνθρωπο να τρέχει προς τον καταπέλτη την ώρα που το πλοίο έχει λύσει και είναι έτοιμο να φύγει; Τον σβερκώνεις και τον ανεβάζεις επάνω διότι και το καράβι κινδυνεύει εκείνη τη στιγμή, δεν είναι εύκολο να κάνει μανούβρες. Κάνεις δηλαδή ό,τι μπορείς για τον βοηθήσεις. Αυτό που συνέβη είναι μια προσωπική και συλλογική ντροπή για όλους εμάς που έχουμε φάει ψωμί από τη θάλασσα και συνεχίζουμε τη ναυτική παράδοση των Ελλήνων η οποία ξεκίνησε από την αρχαιότητα».
Καπετάνιος της Zante Ferries, Κυριάκος Μουζάκης (Καθημερινή): «για κάθε ναυτικό η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι η ύψιστη αξία που καλείται να υπηρετήσει. Οι εικόνες που είδα αισθάνομαι ότι με πλήττουν προσωπικά, εμένα και όλους τους συναδέλφους μου. Δεν έχω λόγια για να το σχολιάσω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι πρέπει τάχιστα να βγει το επίσημο πόρισμα να μάθουμε τι συνέβη».
Διευθυντής Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού Μακεδονίας, Νέα Μηχανιώνα, Νίκος Τσούλης: «Ήταν αδιανόητο αυτό που δείχνει το βίντεο και αναμένουμε όλοι την έρευνα που θα ρίξει φως στην υπόθεση αυτή, να πληροφορηθούμε ακριβώς τι συνέβη, ποιος ήταν στον καταπέλτη, αν και πότε έλαβε γνώση ο καπετάνιος. Δεν ακολουθήθηκε κανένα πρωτόκολλο. Αυτό που μπορώ να δηλώσω – πέραν του αποτροπιασμού – είναι πως δεν ακολουθήθηκε κανένα πρωτόκολλο».
Για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο έγινε η σύλληψη τεσσάρων ανθρώπων του πληρώματος. Με μεγάλη υποστήριξη παρ’ όλα αυτά από πλευράς Υπουργού Ναυτιλίας, ο οποίος έκανε σαφές ότι δεν θα πρέπει να εστιάζουμε τόσο στο θύμα, όσο στην ανάγκη του πληρώματος να εργαστεί, για να πάει ψωμί στο σπίτι του. Μετά τις αντιδράσεις των κομμάτων, ο Υπουργός άλλαξε λίγο την σύνταξη αυτής της φράσης, αλλά το θέμα αφέθηκε για την ώρα, για να ξεχαστεί και αυτό μετά από λίγες ημέρες, ως συνήθως γίνεται.
Γιατί δεν έχει σημασία τώρα αν ο νεκρός ήταν ένας καλός και αγαπητός νέος άνθρωπος, “του μεροκάματου”. Σημασία έχει ότι συνέβη ένα έγκλημα εν ψυχρώ.
Και μάλιστα, σε μια πραγματικά δύσκολη περίοδο για τους Έλληνες, που έχασαν τα πάντα από την φωτιά, που έχασαν τα πάντα από το νερό, και στο τέλος, έπρεπε να βιώσουν την παγωμάρα μιας εν ψυχρώ δολοφονικής πράξης. Και, επαναλαμβάνουμε, ευτυχώς που υπήρξαν τα βίντεο των κινητών τηλεφώνων, γιατί αυτή την στιγμή θα μιλούσαμε για ένα “ατύχημα”, επειδή κάτι θα είχε πάει στραβά, ή επειδή ένας απρόσεκτος πάτησε κάπου, γλίστρησε και έπεσε.
Οι Έλληνες έχουν μοχθήσει πολύ τελευταία να βρουν ηρεμία μέσα στην ίδια την χώρα τους, ήταν ένα καταστροφικό καλοκαίρι. Αυτό, δεν το χρειαζόμασταν.
photo https://thetoc.gr, source μαρτυρίες https://neoskosmos.com
