Παίζω σκάκι και ξέρω να ξεχωρίζω τον βασιλιά από τη βασίλισσα.
Τα προνόμια, τα πλεονεκτήματα και το αντίθετο.
Τα πιόνια, τους δεκαέξι πεσσούς.
Δύο στρατόπεδα για έναν νικητή.
Ένα παιχνίδι που ξεκινά δίκαια.
Τελειώνει αναμφίβολα μ’ ενόχληση του χαμένου.
Ντυμένα ανθρωπάκια, με μορφές ζώων ή επαγγέλματος.
Συγγενικά πλάσματα όλα στη ζωή μου.
Με βλέπω να μην ξέρω τι ρόλο να επιλέξω…
Κάτι απλό ίσως, κάτι χωρίς φανφάρες και ίντριγκες.
Τα χτυπήματα άλλωστε δε σταματούν ποτέ.
Είτε είσαι μεγάλος, είτε είσαι μικρός.
Είτε έχεις πολλά αξιώματα, είτε έχεις μικρότερα.
Αξία έχει ποιοι σε περιβάλλουν κι όχι ποιοι σε σπρώχνουν στον γκρεμό ή ποιοι θα σου δώσουν το χέρι για να μην γκρεμιστείς.
Κίνηση πρώτη.
Κανόνας βασικός: προστατεύεις τον ισχυρό βασιλιά σου.
Αν χάσεις τη βασίλισσα δε χάθηκε ο κόσμος…
Αυτές τρελαίνονται να κοιτούν ατσαλάκωτες, φανταχτερές, με υπεροπτικό ύφος, να σέρνεσαι.
Ψεύτικα συναισθήματα, άδειες ψυχές.
Γιατι μετά από κάθε κίνηση, κινδυνεύουν να βρεθούν και αυτές εκτός παιχνιδιού.
Φυσικά, ξέρουν ότι τα ύπουλα παιχνίδια έχουν και απρόσμενο τέλος.
Κινήσεις προσεκτικές μέχρι να φτάσω στο στόχο μου.
Χρειάζεται ψυχραιμία και καθαρό μυαλό.
Συνεχίζω ακάθεκτη και φτάνω στη μέση της πάλης.
Τα πιόνια που χρησιμοποιείς πεταμένα στο πλάι, καταφέρνοντας τον στόχο τους, μοιάζουν με στοίβα σκουπιδιών.
Τα αγνοεί ακόμα κι ο ίδιος ο βασιλιάς.
Δεν του είναι χρήσιμα πλέον, είναι υποτιμημένα.
Γιατί;
Μα είχες υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις σου.
Προσπάθησε τουλάχιστον, μήπως τα καταφέρεις…
Μήπως και σωθείς, έστω κι ένα βήμα πριν σε εκθρονίσω.
Το μυαλό σου θολώνει τόσο, που δεν τολμάς να κουνήσεις άλλο πιόνι.
Σου έμεινε ο ίππος.
Προλαβαίνεις να σωθείς.
Ο εγωισμός σου δε σταματά.
Το αδηφάγο βλέμμα σου πέφτει στην εξουσία…
Ή όλα ή τίποτα.
Κίνηση-ματ.
Λυπάμαι!!!
Στον αιχμαλώτισα.
Είσαι μόνος τώρα.
Ανυπεράσπιστος.
Το παιχνίδι λήγει με άδοξο τέλος.
Τον άφησες εκτεθειμένο.
Γιατί το έκανες;
Συμπέρασμα: να επιλέγεις λίγα και καλά πιόνια στη ζωή σου.
Αυτά που θ’ αγωνιστούν χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Αυτά που δε θα πέσουν αμαχητί, όπως τώρα.
Το παιχνίδι λέγεται Ζωή.
Ζωή και αντοχή.
Δε φτάνει μόνο να υπάρχεις πάνω στο ταμπλό της γης.
Δεν αρκεί να κουρελιάζεις τους κατώτερους πάντα με την κρίση σου.
Αν έχεις μέσα στο μυαλό σου καλό, καλό θα λάβεις.
Αν έχεις μέσα στο μυαλό σου κακό, όλα θα ‘ναι εναντίον σου.
Καταλυτική η παρουσία σου στο παιχνίδι αυτό.
Κάνεις το δικό σου ξέφρενο σεργιάνι πάνω σ’ ένα ταμπλό,
με την ελπίδα η νίκη σου να στεφθεί με δάφνες.
Να σταθείς στην κορυφή.
Για να τα καταφέρεις, είναι πολύ εύκολο ν’ ανέβεις εκεί πάνω.
Το δύσκολο είναι να μείνεις χωρίς να πέσεις, βασιλιά μου.
Πάμε πάλι από την αρχή, με άλλους όρους.
Αυτούς που σου μαθαίνω.
Το παιχνίδι παίζεται με τέχνη και αγώνα.
Το παιχνίδι παίζεται.
Παίζεται ακόμα!!!
Photo stevepb / https://pixabay.com
