Απόψε νύχτα που συνομιλώ μαζί σου
την απορία μου μη λησμονείς
γιατί καιρούς σιωπάς έως θανάτου
τι έχεις για να μου αποκριθείς;
Πού ήσουν την ημέρα που ο ήλιος έλαμπε
γιατί αιώνια είστε μαλωμένοι;
έστω για μια φορά δως μου εξήγηση
πως γίνεται να είστε χωρισμένοι;
Σ’ αφήνω χώρο μέσα στο χρόνο σου
μα συ, πλανιέσαι στη σιωπή σου
στης ησυχίας τα παλάτια ξεκουράζεσαι
και δεν με θες για σύντροφο μαζί σου
Και μ’ αποκρίνεσαι… ψιθυριστά
χωρίς κανείς να μας ακούσει
μου λες ο ήλιος είναι Άρχοντας φωτός
πώς γίνεται να είμαστε ενωμένοι;
Εγώ, στο σκότος δίνω όνειρα πολλά
που ο ήλιος δεν μπορεί να δώσει
Αν, ενωθούμε έστω μια φορά
ο εις τον άλλον θα σκοτώσει…
photo kimwonyeul, https://pixabay.com
















































