Τιμητική βράβευση απο την Κυπριακή Πρεσβία στην κα Σωτηρία Κυρμανίδου
Νωρίς το απόγευμα, στις 24 Σεπτεμβρίου 2021 στην ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ, πραγματοποιήθηκε από τον ΕΠΟΚ πανηγυρική εκδήλωση για τις απονομές Επαίνων για το Λογοτεχνικό διαγωνισμό ” Αμμόχωστος η Βασιλεύουσα”, Βραβείων Ευποιιας για το έτος 2019 και βραβείων του 110υ Παγκόσμιου Λογοτεχνικού διαγωνισμού για τα 200 χρόνια, από την έναρξη της Επανάστασης του 1821.
Είχα τη χαρά και την υψίστη τιμή να είμαι ανάμεσα στα τιμώμενα πρόσωπα,που επάξια με εκπροσώπησαν με περισσή χαρά και προθυμία οι αγαπημένες μου φίλες.Λίτσα Καποπούλου και Ζωή Φράγκου. Παρέλαβαν τα βραβεία μου. Ο Πρόεδρος κ.Ζαχαριάδης διάβασε το παρακάτω κείμενο που είχε στείλει ο γιός μου Σαχπατζίδης Αβραάμ για να ισχυροποιήσει την υποψηφιότητά μου για τα βραβεία ΕΥΠΟΙΙΑΣ.
Νιώθω απερίγραπτη χαρά, τιμή, μα και συνάμα ευθύνη για να συνεχίσω να προσφέρω αφειδώλευτα στο χώρο του πολιτισμού.
Το βραβείο ΕΥΠΟΙΙΑΣ είναι πολύ σημαντική διάκριση κ είναι το δεύτερο που μου αποδίδεται.
Το πρώτο από τρεις πολιτιστικους φορείς της Θεσσαλονίκης
Μαζί με το βραβείο ΕΥΠΟΙΙΑΣ, μου δόθηκε το Β βραβείο και ΕΠΑΙΝΟΣ στον 11ο παγκόσμιο λογοτεχνικο διαγωνισμό, για το ποίημα μου, ΜΑΝΤΏ ΜΑΥΡΟΓΈΝΟΥΣ.
\
Τα 4 παραμύθια μου βραβεύτηκαν από τον ΕΠΟΚ ως βιβλία χρονιάς 2020. Τα δύο πρώτα επιπλέον κ με ΑΡΙΣΤΕΙΟ.
Αυτό αφορά ένα ανέκδοτο παραμύθι μου με τίτλο ‘ Ο ΦΑΝΟΥΡΗΣ κ. ΤΟ ΑΓΈΝΝΗΤΟ ΑΔΕΡΦΆΚΙ ΤΟΥ.
Η επιστολή του γιου μου,που την διάβασε στο ακροατήριο ο πρόεδρος του ΕΠΟΚ κ. Ηρακλής Ζαχαριάδης.
Είχα την τύχη και την ευλογία να είμαι ο πρωτότοτοκος γιος της συγγραφέως!
Μιας συγγραφέως και συνταξιούχου Κοινωνικού Λειτουργού που στερήθηκε τον σύζυγό της και έμεινε με 2 μωρά παιδιά στα 27της χρόνια να παλεύει με τους γίγαντες , την ανδροκρατούμενη ελληνική κοινωνία του 1985 καθώς και με την ομήγυρη μιας μικρής επαρχιακής πόλης του Νομού Σερρών.
Και παρόλο που δεν έφτιαξε την ζωή της… και αφιερώθηκε σε εμάς , τα κατάφερε! Και τα κατάφερε τριπλα , τετραπλά , πενταπλά!
Μας έδωσε τα φώτα , μας έδωσε τα φτερά , μας έδωσε τους τρόπους… πετάξαμε , νιώσαμε , ζήσαμε , απογοητευτήκαμε , κλάψαμε… αλλά τα καταφέραμε! Όπως αυτή!
Ο πόνος ψυχής της έγινε μελάνι… τα ανείπωτα λόγια , έγιναν αράδες σε βιβλία , παραμύθια , ποιητικές συλλογές! Και πάντα το πάθος για τον συνάνθρωπο εκεί…
Εθελοντική υπηρεσία στον Δήμο για αρκετά χρόνια , ραδιοφωνική παραγωγός μεταλαμπαδεύοντας γνώση , εμπειρίες και στάσεις ζωής!
Η μητέρα μας ήταν πάντα εκεί!
Ήταν μια μεγάλη αγκαλιά και για εμένα και για την μικρότερη αδερφή μου!
Ήταν μητέρας , πατέρας , γιαγιά , παππούς και όλα μαζί!
Και ποτέ δεν λύγισε… ποτέ δεν έκλαψε… ποτέ δεν γόγγηξε…
Και συνεχίζει απτόητη να μεγαλουργεί , να προσφέρει ανιδιοτελώς και να αποτυπώνει το μεγαλείο ψυχής της στα βιβλία της , στην εθελοντική της προσφορά και στο ραδιόφωνο…
Ένα παιδί δεν θα ευχόταν να είχε κάτι καλύτερο…
Εύχομαι να συμπεριληφθεί στα βραβεία ευποιίας , γιατί οι ηθικές “καραμέλες” και η αναγνώριση είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για αυτήν…και για κάθε μάνα!
Σαχπατζίδης Αβραάμ
