Το Β΄ μέρος του άρθρου.
Μετέτρεψαν τον «κοινωνικό χαφιεδισμό» σε «ιδεολογία» και με τον τρόπο αυτόν «επένδυσαν» στον κοινωνικό διχασμό. Εμφάνισαν τους εξυπνακισμούς των τεμπέληδων των γκέτο σαν κοινωνικά «αιτήματα». Όπου υπήρχε διχασμός, ένταση και μίσος μεταξύ Χριστιανών, πάντα θα υπήρχε μια εβραϊκή ιδεολογική «άποψη» που τα προκαλούσε …Πάντα κάποιος Εβραίος θ’ αναλάμβανε να σηκώσει μια «σημαία» για το δίκιο κάποιας «μειονότητας». Εβραίοι τραπεζίτες, αστοί ή εργάτες μπορεί να έμπαιναν επικεφαλής ξεχωριστών και συγκρουόμενων κοινωνικών ομάδων, αλλά οι ίδιοι ήταν μέλη τής ίδιας ομάδας …ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ σιωνιστικής ομάδας …Της ίδιας ομάδας, η οποία είχε ως «ευαγγέλιό» της τα περίφημα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» …Αυτά, τα οποία οι ίδιοι «κατήγγειλαν» σαν «κατασκευασμένη» προβοκάτσια, αλλά που κατά «σύμπτωση» οι πρακτικές και οι πολιτικές τους τ’ ακολουθούσαν κατά γράμμα.
Τόνοι μελάνης και άπειρες ώρες διαπληκτισμών έχουν δαπανηθεί για την αυθεντικότητα αυτών των «Πρωτοκόλλων». Εμείς δεν θα μπούμε σ’ αυτήν τη συζήτηση των προβοκατόρων. Εμείς θα προσπαθήσουμε ν’ αποδείξουμε —εκ των αποτελεσμάτων— ότι τα Πρωτόκολλα αυτά ήταν το σιωνιστικό «ευαγγέλιο», γιατί απλούστατα οι Σιωνιστές τήρησαν τις διατάξεις τους με την πιστότητα και την ακρίβεια θρησκευτικού «δόγματος». Εκ του αποτελέσματος, δηλαδή, θα κριθούν τα «Πρωτόκολλα» αυτά. Αυτό, το οποίο κάποτε δεν μπορούσαν ν’ αποδείξουν εκείνοι που τα εντόπισαν —γιατί η κατάσταση τότε ήταν πρώιμη—, σήμερα μπορεί ν’ αποδειχθεί απόλυτα και με αδιάσειστα ιστορικά στοιχεία, γιατί τα πάντα έχουν εφαρμοστεί κατά γράμμα. Αυτό, δηλαδή, το οποίο κάποτε ήταν υποψία για πρόθεση φόνου, σήμερα ΕΙΝΑΙ φόνος, γιατί υπάρχει το πτώμα …και, όταν υπάρχει πτώμα, υπάρχει κι εγκληματίας. Απλά, για να το καταλάβει κάποιος αυτό, θα πρέπει να γνωρίζει τα βασικά που αφορούν την εποχή στην οποία αυτά συντάχθηκαν και επιχειρήθηκε να εφαρμοστούν εις βάρος των Χριστιανών.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης το πνεύμα τής εποχής και τα δεδομένα που αφορούσαν τους πρωταγωνιστές της. Η βιομηχανική «επανάσταση» ήταν η μεγάλη ευκαιρία των Εβραίων να «καπελώσουν» τους μισητούς «ξενιστές» τους …Η μεγαλύτερη ευκαιρία που τους δόθηκε στα χιλιάδες χρόνια τής ιστορίας τους …Η μεγαλύτερη ευκαιρία που δόθηκε στους εμπόρους και τους τοκογλύφους, εξαιτίας τής «γέννησης» ενός νέου κεφαλαίου, το οποίο θα δημιουργούσε νέα προϊόντα …Ενός νέου κεφαλαίου που θα γεννούσε νέους κεφαλαιοκράτες, οι οποίοι θα ήταν εχθρικοί με τους παλιούς και άρα υπό συγκεκριμένες συνθήκες θα μπορούσαν να γίνουν σύμμαχοι των Εβραίων —καθώς μισούσαν τους προηγούμενους κεφαλαιοκράτες τού Χριστιανισμού—. Η «γέννηση» μιας νέας χριστιανικής κεφαλαιοκρατίας, δηλαδή, θα μετέτρεπε την ταξική «εμπειρία» των Εβραίων σε «εργαλείο», το οποίο θα το έστρεφαν εναντίον κοινών εχθρών.
Εδώ βρίσκεται και το μυστικό τής επιτυχίας των Εβραίων. Οι νέοι και χωρίς εμπειρία Χριστιανοί βιομήχανοι θέλησαν να εκμεταλλευτούν την «εμπειρία» των Εβραίων στη μάχη τους για την επικράτηση στη νέα βιομηχανική εποχή …Μια εποχή, η οποία, εξαιτίας τής ισχύος τής βιομηχανίας θα γινόταν κόλαση επί Γης. Εκείνο, το οποίο για τους οραματιστές ήταν ευκαιρία για αιώνια ειρήνη, έγινε για τους Εβραίους ευκαιρία για τη μεγάλη κονόμα —μέσω του μεγαλύτερου «μακελειού» στην ανθρώπινη ιστορία—. Γιατί όμως το βιομηχανικό κεφάλαιο ήταν ευκαιρία για την ανθρωπότητα και υλικό για τα «όνειρα» των ειρηνιστών; …Γιατί, ως κεφάλαιο, είχε τρομερές δυνατότητες άμεσης ανάπτυξης και σταθερής παραγωγής πλούτου. Είχε ιδιότητες, τις οποίες δεν τις διέθετε το μέχρι τότε κυρίαρχο έγγειο κεφάλαιο. Η παραγωγή του δεν επηρεαζόταν από μη ελεγχόμενους παράγοντες, όπως οι καιρικές συνθήκες για παράδειγμα. Μπορούσε «βρέξει-χιονίσει» να δίνει σταθερούς μισθούς στους εργαζομένους του. Μπορούσε ν’ αναπτύσσεται τρομερά σε ελάχιστο χώρο και να συντηρεί με τη λειτουργία του μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες …Ιδιότητες «μαγικές», οι οποίες το καθιστούσαν «υλικό για όνειρα» για τους ανθρώπους και τις κοινωνίες τους.
Όμως, κάποιοι ήταν αποφασισμένοι να «κονομήσουν» απ’ αυτήν την εξέλιξη και το όνειρο αυτό το μετέτρεψαν σε εφιάλτη για την ανθρωπότητα …Τον χειρότερο εφιάλτη της, εφόσον ακόμα και οι πόλεμοι θα γίνονταν εξαιρετικά πιο αιματηροί. Οι πόλεμοι θα γίνονταν πλέον με βιομηχανικούς όρους, εφόσον οι στρατοί θα μετατρέπονταν σε σιδερένιες «μηχανές», οι οποίες θα «παρήγαγαν» θάνατο μακριά από τη μέχρι τότε ισχύουσα «ηρωική» λογική των πολέμων. Ο στρατιώτης τής βιομηχανικής εποχής, άσχετα από το εάν ήταν δειλός ή όχι, θα έμοιαζε περισσότερο με έναν εργάτη-χειριστή μηχανής που «παρήγαγε» θάνατο, παρά με έναν γενναίο μονομάχο, ο οποίος δέσποζε στο πεδίο τής μάχης …Ως «χειριστής ραπτομηχανής» που «γάζωνε» πτώματα θα μπορούσε να περιγραφεί. Οι «μηχανές» δεν ξεχώριζαν πλέον τους γενναίους από τους δειλούς και γίνονταν φονικές μ’ ένα καλό «λάδωμα» και «συντήρηση» με «φρέσκα» ανταλλακτικά.
Οι Εβραίοι όλα αυτά τα αντιλήφθηκαν εγκαίρως. Αρκεί κάποιος να δει τους σχεδιασμούς και τα «οράματα» των Σιωνιστών τύπου Χερτσλ και θα καταλάβει τις προθέσεις τους …Θα καταλάβει ποιοι συνωμοτούσαν, όταν οι λαοί ήλπιζαν ότι με τη βιομηχανική ανάπτυξη θα έτρωγαν ένα καλύτερο, καθαρότερο και μεγαλύτερο κομμάτι ψωμί απ’ αυτό που μέχρι εκείνη τη στιγμή τούς αναλογούσε. Όμως, αυτό δεν έγινε ποτέ. Με την αλλαγή τού κυρίαρχου κεφαλαίου τής αυτοκρατορίας που τους «φιλοξενούσε» οι Εβραίοι έκαναν την «κίνησή» τους …Θα επωφελούνταν από τη σύγκρουση συμφερόντων που δημιουργούσε η «γέννηση» του βιομηχανικού κεφαλαίου. Η σύγκρουση μεταξύ των παλαιών κεφαλαιοκρατών τής γης και των νέων τής βιομηχανίας ήταν μια καλή ευκαιρία γι’ αυτούς να μπουν για τα καλά στο «παιχνίδι» τής εξουσίας.
Σ’ αυτήν τη σύγκρουση των κεφαλαιοκρατών θα μπορούσαν να έχουν ρόλο, εφόσον με την ενασχόλησή τους με τον χρηματοπιστωτικό τομέα θα μπορούσαν να επηρεάσουν το τελικό αποτέλεσμά της —όπως και τελικά έγινε—. Η ευκαιρία τούς δόθηκε εκεί όπου ο Χριστιανισμός —ως δομή και ως δόγμα— ήταν πιο αδύναμος …κι αυτό συνέβαινε στον Προτεσταντικό Κόσμο. Συνυπάρχοντας επί αιώνες με τους Προτεστάντες, δεν ήταν δύσκολο να τους εκμεταλλευτούν. Γνώριζαν την αδυναμία τού θρησκευτικού τους συστήματος και βέβαια το μίσος και τα κόμπλεξ τους για τα υπόλοιπα χριστιανικά δόγματα. Δεν ήταν δύσκολο, δηλαδή, για την πιο ανυπόληπτη σε όλες τις χριστιανικές κοινωνίες εθνική μειονότητα, ν’ «ανέβει» ώς «ψείρα» στην «κορυφή» και να εκφράσει τα «θέλω» και τα κόμπλεξ τού πιο ανυπόληπτου θρησκευτικού δόγματος του Χριστιανισμού.
Εύκολα ανέβηκαν στην κορυφή τού πιο αντιρωμαϊκού δόγματος του Χριστιανισμού …Στην κορυφή τής προτεσταντικής κοινωνικής πυραμίδας, λαμβάνοντας τον ρόλο τού «μυστικοσύμβουλού» της …Του σύμβουλου αυτού, που, λόγω διαφορετικής θρησκείας, δεν είχε ποτέ πρόβλημα να θυσιάζει Χριστιανούς στα όποια σχέδια πρότεινε. Σταδιακά οι Εβραίοι κατάφεραν να πάρουν το έλεγχο των Προτεσταντών, εκμεταλλευόμενοι τα ένστικτα, τα συμφέροντα και τα κόμπλεξ τους απέναντι στους «αδερφούς» Χριστιανούς …Τεράστια κόμπλεξ, εάν σκεφτεί κάποιος ότι το μίσος αυτό ήταν η γενεσιουργός αιτία τού ίδιου του προτεσταντικού δόγματος …Τεράστια κόμπλεξ, εάν σκεφτεί κάποιος ότι στην Καθολική Εκκλησία «έλαμπε» η μισητή Ρώμη και στην Ορθόδοξη «κυριαρχούσαν» οι μισητοί γι’ αυτούς Έλληνες.
Η βιομηχανική «επανάσταση» ήταν η ευκαιρία των Εβραίων να στρέψουν τους Προτεστάντες εναντίον ΟΛΩΝ των υπολοίπων Χριστιανών …και οι ίδιοι, ως επικεφαλής τους, να μπουν στην «κορυφή» τού κόσμου. Ένα σχέδιο, το οποίο, όσο μεγάλο και δύσκολο κι αν φαινόταν, ήταν εύκολο στη σύλληψή του. Γεννιόταν ένα νέο κεφάλαιο, το οποίο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες θα μπορούσε να «καπελώσει» όλων των ειδών τους εχθρούς τής νέας υπό εβραϊκή «διεύθυνση» συμμορίας. Ως κεφάλαιο θα μπορούσε μέσα στις κοινωνίες να «καπελώσει» τους ταξικούς εχθρούς των αστών Εβραίων και θα μπορούσε μέσα στον Χριστιανισμό να «καπελώσει» τους αντιπάλους τού προτεσταντικού δόγματος. Την ίδια συνωμοσία με τους ίδιους ανθρώπους απαιτούσε καί το ένα καί το άλλο.
Το όλο μυστικό, το οποίο έδινε στον σχεδιασμό αυτόν μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας, ήταν ότι το βιομηχανικό κεφάλαιο δίχαζε τις κοινωνίες των εχθρών τους και όχι μόνον. Το βιομηχανικό κεφάλαιο τους εξασφάλιζε συμμαχίες και μέσα στις επικράτειες των εχθρών τους …Τους εξασφάλιζε —μέσα σε όλα τα δόγματα και σε όλα τα έθνη— τη συμμαχία των τοπικών αστικών τάξεων εις βάρος των ομοεθνών και ομοθρήσκων τους. Με αυτούς τους συμμάχους στο πλευρό τους θα νικούσαν πρώτα τους φεουδάρχες τού Προτεσταντισμού και στη συνέχεια, εκμεταλλευόμενοι τη δύναμη των Προτεσταντών βιομηχάνων, θα νικούσαν τις μεγάλες αυτοκρατορίες και των υπολοίπων χριστιανικών δογμάτων …Με το βιομηχανικό κεφάλαιο του Προτεσταντισμού θα νικούσαν το μέχρι τότε ασυναγώνιστο κεφάλαιο των άλλων δογμάτων. Θα χρησιμοποιούσαν ένα κεφάλαιο λίγο βρόμικο και θορυβώδες, το οποίο όμως με την απόδοσή του θα μπορούσε να «προσπεράσει» τους ιδιοκτήτες τής τρομερής Μεσογείου.
Σ’ αυτήν τη μάχη τής επικράτησης διαφορετικών κεφαλαιοκρατών έπαιζαν ρόλο οι Εβραίοι και γι’ αυτό έγιναν πολύτιμοι συνεργάτες των Προτεσταντών. Ο τραπεζικός τομέας θα βοηθούσε πέρα από τα όρια του θεμιτού ανταγωνισμού τούς «εκλεκτούς» τους …Μόνον εκείνοι, οι οποίοι θα επιλέγονταν από τους ίδιους, θα «γεννιούνταν» και θα «επιβίωναν» στον νέο βιομηχανικό κόσμο που «ανέτειλε». Ταυτόχρονα επένδυσαν και στον έλεγχο των εργατών, προκειμένου να εκβιάζουν και να απειλούν τους απείθαρχους βιομηχάνους. Γι’ αυτόν τον λόγο οι ίδιοι τοκογλύφοι ήταν οι δημιουργοί και οι προστάτες τού κομμουνισμού. Με τον τρόπο αυτόν πρόσφεραν στους δικούς τους βιομηχάνους φτηνούς «δούλους», για να είναι ασυναγώνιστοι. Με αυτά τα «εργαλεία» όχι μόνον θα έλεγχαν την παραγωγή, αλλά και την ίδια την εξουσία …Κυρίως την εξουσία …Γνώριζαν ότι με τις χρηματοδοτήσεις των βιομηχάνων θα είχαν επαφή με την εξουσία και άρα θα μπορούσαν —μέσω αυτής της επαφής— να προχωρήσουν και σε μία κρατική χρηματοδότηση, προκειμένου να μονοπωλούν την εξουσία …Μια εξουσία, την οποία ο έλεγχος —της «διψασμένης» για απασχόληση και μισθό— εργατικής τάξης θα τους την εξασφάλιζε.
Οι εργάτες και οι ψήφοι τους, είτε εξαιτίας τής επιρροής των βιομηχάνων είτε εξαιτίας τής επιρροής των κομμουνιστών, θα ήταν πάντα στη διάθεσή τους …Δικός τους ο Χίτλερ και δική τους και η Λούξεμπουργκ …και άρα δική τους η Γερμανία ως «μαγαζί» μέσα στον Χριστιανισμό. Ελέγχοντας απόλυτα τον χρηματοπιστωτικό τομέα τού προτεσταντικού κόσμου, έλεγχαν τη «μάχη» μεταξύ των διαφορετικών μορφών τού κεφαλαίου. Κανένας δεν μπορούσε να τους συναγωνιστεί και άρα κανένας δεν θα μπορούσε να απειλήσει τους «εκλεκτούς» τους. Οι φεουδάρχες θα έμπαιναν στο «χρονοντούλαπο» της ιστορίας με συνοπτικές διαδικασίες. Εκλεκτοί και χρηματοδοτούμενοι των Εβραίων θα ήταν οι νέοι κυρίαρχοι της εποχής. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο κάτι κακομοίρηδες Ναζιστές θα υψώνονταν ως βιομηχανικά «θηρία». Όλες οι βιομηχανίες των Γερμανών «στρατεύτηκαν» στον κρατικό σχεδιασμό και γιγαντώθηκαν με κρατικά χρήματα. Ονόματα όπως Porsche, Boss, Daimler ή Bosch, πρώτα επιλέχθηκαν στα γραφεία των ΝΑΖΙ και κατόπιν τα έμαθε ο υπόλοιπος κόσμος. Οι φεουδάρχες απλά έμειναν από «καύσιμα» και δεν μπορούσαν να συναγωνιστούν εκείνους, οι οποίοι, ως «εκλεκτοί» των Εβραίων και του κράτους, θα έπαιρναν τα «τζάμπα»-χρήματα των τοκογλύφων.
Γι’ αυτόν τον λόγο η εβραιοκρατούμενη ναζιστική Γερμανία έγινε με συνοπτικές διαδικασίες βιομηχανικός γίγαντας με άπειρες «ενέσεις» κρατικών χρηματοδοτήσεων. Εκεί ταυτίστηκε το εθνικό κράτος με την εθνική βιομηχανία και με όρους αθέμιτου συναγωνισμού απέκτησε παγκόσμιο προβάδισμα έναντι των ανταγωνιστών του. Γι’ αυτόν τον λόγο η «Σιωνιστική Δημοκρατία τής Βαϊμάρης» «προσπέρασε» σε βιομηχανική ανάπτυξη ακόμα και τη Βρετανική Αυτοκρατορία, η οποία στην κυριολεξία ήταν εκείνη που «πυροδότησε» τη βιομηχανική επανάσταση. Δεν υπάρχει δηλαδή κανένα μυστήριο στην αφύσικη γερμανική βιομηχανική ανάπτυξη …Δεν είναι ούτε θέμα εργατικότητας ούτε θέμα οργανωτικότητας ούτε θέμα ευφυΐας. Όλα αυτά είναι «παραμύθια» εκείνων, οι οποίοι θέλουν να «κρύβουν» τα πραγματικά αίτια αυτής της κατάστασης.
Η γερμανική «πρωτοπορία» αποκτήθηκε με όρους ΑΘΕΜΙΤΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ. Όταν το ίδιο το κράτος ταυτίζεται με τη βιομηχανία του, δεν μπορούν ιδιώτες να την ανταγωνιστούν με τα δικά τους μέσα. Ακόμα και σήμερα η Γερμανία, η οποία πρωταγωνιστεί στην Ε.Ε., στηρίζεται στις ίδιες ναζιστικές βιομηχανίες, οι οποίες ενισχύονται με τον ίδιο ΑΘΕΜΙΤΟ ναζιστικό τρόπο …Έναν τρόπο, ο οποίος —υπό την εβραϊκή καθοδήγηση— δεν αλλάζει ποτέ, είτε τη Γερμανία την κυβερνάει ο Χίτλερ είτε η Μέρκελ. Αυτή η μονίμως «ντοπαρισμένη» με τραπεζικά δάνεια και κρατικές επιχορηγήσεις Γερμανία θα γινόταν το «εργαλείο» των Εβραίων …Το φονικό «εργαλείο» των Εβραίων, που στηριζόταν καθαρά στο βιομηχανικό κεφάλαιο. Οι ιδιομορφίες εκείνου του κεφαλαίου, το οποίο μπορούσε να προκαλεί στατικούς πολέμους, τους επέτρεπε να καταστρέφουν τους εχθρούς τους χωρίς περαιτέρω συνέπειες …Πολέμους, οι οποίοι μπορούσαν να οδηγούν στην καταστροφή, χωρίς απαραίτητα μετά το πέρας τους ν’ αλλάζουν τα εθνικά σύνορα και άρα να προκαλούνται τα θρησκευτικά δόγματα που θίγονταν από την καταστροφή.
Όμως, η ευκαιρία αυτή για τους Εβραίους δεν θα παρέμενε για μεγάλο διάστημα ως τέτοια, εάν δεν προλάβαιναν τις εξελίξεις. Έπρεπε να κινηθούν γρήγορα, πριν αρχίσουν τα πράγματα και γίνονται μη αναστρέψιμα γι’ αυτούς. Τι σημαίνει αυτό; …Ότι έπρεπε στην «αυγή» τής βιομηχανικής επανάστασης να διαλύσουν τους γίγαντες της προηγούμενης εποχής. Δεν έπρεπε να αφεθούν οι αυτοκρατορίες τής εποχής να μπουν στη βιομηχανική εποχή και οι γίγαντες αυτοί να γίνουν ακόμα πιο ισχυροί. Εάν, δηλαδή, αφηνόταν η βιομηχανική ανάπτυξη στη φυσική της εξέλιξη, οι αυτοκρατορίες τού 19ου αιώνα θα αναπτύσσονταν ομαλά και οι Εβραίοι δεν θα μπορούσαν να «τρυπώσουν» στις εξελίξεις, ώστε, ελέγχοντας τη μόνη και πιο εξελιγμένη βιομηχανική αυτοκρατορία, να γίνουν κυρίαρχοι της νέας βιομηχανικής εποχής. Ποιος θα μπορούσε να σταματήσει τη βιομηχανική ανάπτυξη της Ρωσίας τού Τολστόι και του Ντοστογιέφσκι με τους ανεξάντλητους φυσικούς πόρους; Ποιος θα μπορούσε να σταματήσει τη βιομηχανική ανάπτυξη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με την πανίσχυρη ελληνική αστική τάξη και τους επίσης ανεξάντλητους ενεργειακούς πόρους τής Μέσης Ανατολής;
photo hucky / https://pixabay.com/
