Η συνέχεια του άρθρου του Π. Τραϊανού
Έπρεπε, δηλαδή, να μεθοδεύσουν καταστροφικούς πολέμους, οι οποίοι θα διέλυαν τις «αντίπαλες» αυτοκρατορίες —οι οποίες είχαν δυνατότητες αυτόνομης βιομηχανικής ανάπτυξης— και στη θέση τους να μπουν ασήμαντα εθνικά κράτη, τα οποία δεν θα είχαν ούτε τη θεωρητική δυνατότητα ν’ αναπτυχθούν με τα δικά τους μέσα. Αυτό ήταν το όλο ζητούμενο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος έγινε τη στιγμή που το βιομηχανικό κεφάλαιο έπρεπε να «διοχετευτεί» εκεί όπου τους συνέφερε και όχι εκεί όπου θα το «έσπρωχνε» η δυναμική τής προηγούμενης κατάστασης. Έπρεπε η βιομηχανική ανάπτυξη και η παραγωγή, την οποία θα είχαν ανάγκη όλα τα κράτη και οι λαοί, να πάει εκεί όπου βόλευε τους χρηματοδότες της και άρα τους Εβραίους τοκογλύφους. Ενισχύθηκε βιομηχανικά η Γερμανία, ώστε να έχει τη δύναμη να στραφεί εναντίον ΟΛΩΝ των βιομηχανικά μη-εξελιγμένων αυτοκρατοριών τής εποχής εκείνης …και στο τέλος η βιομηχανία εγκατέλειψε την Ευρώπη —όπου κι αναπτύχθηκε—, για να πάει στην Αμερική των αγράμματων γελαδάρηδων …Να πάει στους παντελώς απροετοίμαστους —σε σχέση με τους ευρωπαϊκούς γίγαντες— ν’ αναπτύξουν αυτόν τον ανώτερο τύπου κεφαλαίου.
Για να γίνει αυτή η «μεταφορά» άμεσα και χωρίς προβλήματα, δρομολογήθηκε εξ’ αρχής ένας σχεδιασμός συγκοινωνούντων δοχείων. Η γερμανική και η αμερικανική βιομηχανία ήταν σαν σιαμαία αδέρφια. Από τη εποχή τού Χίτλερ η τεχνογνωσία που αναπτυσσόταν στη Γερμανία με βάση την ευρωπαϊκή γνώση —και βέβαια τα χρήματα— μεταφερόταν μυστικά στην απέναντι πλευρά τού Ατλαντικού. Ειδικές γνώσεις και εξειδικευμένοι επιστήμονες —αλλά και εργάτες— μεταφέρονταν εκεί όπου υπήρχε ανάγκη για τον σχεδιασμό τους και γι’ αυτόν τον λόγο μέσα σε ελάχιστο χρόνο αναπτύχθηκαν βιομηχανικά οι ΗΠΑ. Σχεδόν για το σύνολο των γερμανικών βιομηχανικών εταιριών υπήρχε και ένα «είδωλό» τους στην απέναντι πλευρά τού Ατλαντικού.
Δεν είναι τυχαίο που η «καρδιά» τής αμερικανικής βιομηχανίας αναπτύχθηκε εκεί όπου οι «Αμερικανοί» ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία γερμανικής καταγωγής. Το σημερινό παιχνίδι τής αμερικανικής Μονσάντο, η οποία «ενσωματώθηκε» στη γερμανική Μπάγερ είναι παλιό και όχι καινούριο. Αυτός ήταν ο σχεδιασμός των Εβραίων τοκογλύφων, οι οποίοι ήταν οι ίδιοι που από τη Νέα Υόρκη χρηματοδοτούσαν και τον Μαρξ …Από τις ΗΠΑ έφευγαν τα χρήματα για ν’ αναπτυχθεί η ναζιστική Γερμανία και να «επιστρέψουν» οι «καρποί» τής ανάπτυξής της πάλι στις ΗΠΑ …Από τα ίδια κέντρα έφευγαν τα χρήματα εκείνα, τα οποία ήταν απαραίτητα για την εξάπλωση του κομμουνισμού, ο οποίος θα έλεγχε τη «διασπορά» τού βιομηχανικού κεφαλαίου στην Ευρώπη και όχι μόνον.
Αυτό ήταν το στοίχημα των Εβραίων και γι’ αυτό βιάζονταν να δρομολογήσουν τη διάλυση των μεγάλων αυτοκρατοριών —και ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ανθρώπινο αίμα—. Θανάσιμοι εχθροί τους έγιναν οι μεγάλες αυτοκρατορίες τού Χριστιανισμού και βέβαια τη βαθύπλουτη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι αυτοκρατορίες, οι οποίες είχαν στο σύνολό τους θρησκευτικό «πρόσημο», λειτουργούσαν καπιταλιστικά και μέσα σ’ αυτές κυριαρχούσαν συγκεκριμένες εθνικές μειονότητες …—Μια λειτουργία, η οποία δεν βόλευε τους θρησκευτικά Ιουδαίους, πολιτικά αστο-Σιωνιστές και εθνικά Εβραίους— …Η Ορθόδοξη Ρωσία …η Καθολική Αυστροουγγαρία …η Προτεσταντική Πρωσία …και τέλος η πολυθρησκευτική Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτές ήταν οι αυτοκρατορίες των κεφαλαιοκρατών Χριστιανών κι Οθωμανών, οι οποίες δεν βόλευαν τους αστούς Σιωνιστές τοκογλύφους …Οι αυτοκρατορίες των κυρίαρχων εθνικά Ρώσων, των Αυστριακών, των Βαυαρών, των Πρώσων, των Ελλήνων ή των Τούρκων, που δεν βόλευαν τους εθνικά Εβραίους.
Στόχος τους έγινε η διάλυση των μεγάλων αυτοκρατοριών. Το σύνολο της πολυπτυχούς εβραϊκής ύπαρξης είχε συμφέρον από τη διάλυση αυτών των γιγάντων …Τους συνέφερε θρησκευτικά, πολιτικά και εθνικά να το επιτύχουν αυτό. Θρησκευτικά τους συνέφερε, γιατί, ειδικά με τον Χριστιανισμό και τη Ρώμη, είχαν για πολλούς αιώνες αιματηρές «διαφορές» και ήταν δεδομένο πως, εάν έβρισκαν την ευκαιρία, θα το επιχειρούσαν. Πολιτικά τούς συνέφερε, γιατί, παρ’ όλο που οι ίδιοι συνέθεταν εθνική μειονότητα, οι ίδιοι ως σύνολο ανήκαν στον σκληρό πυρήνα τής αστικής τάξης και η βιομηχανική ανάπτυξη ήταν η μεγάλη τους ευκαιρία να «καπελώσουν» τους ταξικούς τους αντίπαλους. Τέλος, τους συνέφερε και εθνικά, γιατί επί αιώνες ήταν οι «δακτυλοδεικτούμενοι» της χριστιανικής κοινωνίας …Οι «κατώτεροι» …Οι «μιαροί» …Οι «βρόμικοι» …Το κοινωνικό «περιθώριο». Εάν δηλαδή εξαιρέσει κάποιος τους «πετυχημένους» Εβραίους τής τοκογλυφίας, οι υπόλοιποι δεν ήταν ποτέ κάτι παραπάνω απ’ αυτό που σήμερα εκφράζουν οι γύφτοι.
Εξαιτίας όλων αυτών των ιδιαιτεροτήτων, οι οποίες αφορούσαν το σύνολο του εβραϊκού πληθυσμού τής Διασποράς, μπόρεσαν οι Εβραίοι κι εξασφάλισαν μια πανεβραϊκή κοινωνική συμμαχία ΟΛΩΝ των εβραϊκών κοινοτήτων εναντίον ΟΛΩΝ των λαών και ΟΛΩΝ των κρατών όπου αυτές φιλοξενούνταν. Οι Σιωνιστές όλα αυτά τα δεδομένα τα έθεσαν υπ’ όψιν τους των Εβραίων και τους και έπεισαν ότι κάνουν το εθνικό και θρησκευτικό τους καθήκον, κάνοντας ζημιά στον μισητό Χριστιανισμό τής μισητής Ρώμης. Θεώρησαν ότι με τον τρόπο αυτόν —έστω και στα «κρυφά»— θα συνέχιζαν τον αρχαίο Ιουδαϊκό Πόλεμο των «πατέρων» τους …Έναν πόλεμο, ο οποίος μπορεί θεωρητικά να μην βρισκόταν σε εξέλιξη, αλλά πρακτικά τα δεδομένα του εξακολουθούσαν να ισχύουν και τις αρνητικές συνέπειές του να τις γεύονταν οι Εβραίοι …Έναν πόλεμο τον οποίο ξεκίνησαν οι άλλοι και οι Εβραίο απλά «απαντούσαν» για να υπερασπιστούν το δίκιο τους. Αυτό το «παραμύθι» έγινε το νέο εθνικό «παραμύθι» των Εβραίων, το οποίο πλέον θα δικαιολογούσε τα πάντα …Ακόμα και τα μαζικά εγκλήματα εις βάρος των λαών τού Χριστιανισμού.
Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος: Οι θρησκευτικά και πολιτικά Ιουδαίοι και εθνικά Εβραίοι έβαλαν ως στόχο τις μεγάλες αυτοκρατορίες εκείνης της εποχής. Η ευκαιρία τούς δόθηκε με τη γέννηση του βιομηχανικού κεφαλαίου. Ως παράγοντες της οικονομίας είχαν τα εργαλεία να το κάνουν. Όμως, το πιο ισχυρό τους όπλο ήταν η ομοιότητά τους με την αναδυόμενη τότε αστική τάξη των Χριστιανών. Τότε εφεύραν τον μαρξισμό ως «ταξική θρησκεία», που μπορούσαν να τον βάλουν μέσα σε ΟΛΕΣ τις θρησκείες που τους ενδιέφεραν και μαζί μ’ αυτόν να βάλουν μέσα και το παράγωγό του τον κομμουνισμό ως «όπλο», το οποίο θα απειλούσε με εμφύλιους όποιον λαό ή όποια ηγεσία αντιστεκόταν στους σχεδιασμούς τους.
Την πιο πλούσια γωνιά τού Κόσμου τη μετέτρεψαν σε μια αποικία χρέους. Η ευρωπαϊκή ήπειρος, που επάνω της υπήρχαν οι μεγαλύτερες αποικιοκρατικές δυνάμεις τού κόσμου, έγινε ένας όμηρος χρέους. Τέρατα του κεφαλαίου και του πλούτου, όπως η Ρωσική Αυτοκρατορία, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Βρετανική Αυτοκρατορία, η Αυστροουγγαρία, η Ισπανική Αυτοκρατορία, η Πορτογαλική Αυτοκρατορία, η Ολλανδία ή ακόμα και το Βέλγιο με τις αποικίες του, έγιναν «σκιές» των εαυτών τους.
Στην Ανατολή και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία προκάλεσαν έναν τρομερό εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των δύο κυρίαρχων θρησκευτικών μειονοτήτων, που ήταν οι Ρωμιοί Έλληνες και οι μωαμεθανοί Τούρκοι. Εβραίοι συνωμότες τής αυτοκρατορίας χρησιμοποίησαν τους Γερμανούς «υπαλλήλους» τους, για να προκαλέσουν αυτόν τον καταστροφικό για όλον τον κόσμο τής Ανατολής πόλεμο. Οι ίδιοι ήταν αυτοί, οι οποίοι προκάλεσαν την παράλογη ελληνική εισβολή στη Μικρά Ασία και άνοιξαν με τον τρόπο αυτόν τον «ασκό τού Αιόλου» για όλους —και όχι μόνον για τους ελληνικούς πληθυσμούς—. ΟΛΟΙ καταστράφηκαν από εκείνη την εισβολή και ΟΛΟΙ έγιναν φτωχότεροι και χωρίς καμία μελλοντική προοπτική …Έλληνες, Τούρκοι, Αρμένιοι, Ασσύριοι κλπ. από την «κορυφή» τού κόσμου «γκρεμίστηκαν» στα Τάρταρα …Από τα παλάτια στις παράγκες των ανταλλαγών πληθυσμών.
Η ίδια τύχη περίμενε και τον τρομερό ρωσικό λαό με τη μεγάλη παράδοση στα γράμματα και τις τέχνες …«Γκρεμίστηκε» κι αυτός στα «γκουλάγκ» των αγράμματων κι αλκοολικών κομμουνιστών. Η μορφωμένη κι ακμάζουσα αστική τάξη τής Ρωσίας θα γινόταν από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα «κρέας», που θα τάιζε τα γερμανικά κανόνια ΟΛΩΝ των πολέμων …μέχρι να ξεμείνουν στη Ρωσία οι Εβραίοι «ινστρούχτορες» του κομμουνισμού και οι αγράμματοι εργάτες τού προλεταριάτου. ΕΒΡΑΙΟΙ «κομμουνιστές» σχεδίασαν, και με τη βοήθεια των ΓΕΡΜΑΝΩΝ πρακτόρων δρομολόγησαν, τη «Ρωσική» —κατά τα άλλα— Επανάσταση, η οποία κατέστρεψε τον ανθό τού ρωσικού έθνους …Μια «Επανάσταση», η οποία σκόρπισε τη μελαγχολία και την κατάθλιψη στο φιλόδοξο κι αισιόδοξο ρωσικό έθνος τού τέλους τού 19ου αιώνα.
Τα ανάλογα έγιναν παντού. Διέλυαν τις αυτοκρατορίες και στις θέσεις τους «φύτευαν» μικρά εθνικά κρατίδια ανίκανα από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού, φυσικών πόρων και μέσων ν’ αναπτύξουν το βιομηχανικό τους κεφάλαιο. Ο «κατακερματισμός» τής Ευρώπης ονομάστηκε «χειραφέτηση» των εθνών και όλοι οι «χειραφετημένοι» κατέληξαν στις εθνικές τους «παράγκες», περιμένοντας από τους τοκογλύφους να τους ελεήσουν με «βοήθειες» και «Μνημόνια» …Χρεοκοπημένοι, οι οποίοι περίμεναν από τα δάνεια των τοκογλύφων να «σωθούν». Αυτοί, οι οποίοι μέχρι τότε είχαν όλον τον Κόσμο στα χέρια τους, περίμεναν να σωθούν από τα χρωματιστά «χαρτάκια» των τοκογλύφων. Όμως, όταν είσαι χρεοκοπημένος, δεν έχεις και πολύ δυνατή φωνή και άρα δεν μπορείς ν’ αντισταθείς σε πολιτικές που σε θίγουν. Αποτέλεσμα εκείνου του πολέμου ήταν η βιομηχανία, που «γεννήθηκε» στην Ευρώπη, να γίνει ένας κινούμενος «αραμπάς», έτοιμος να περάσει στην «απέναντι» όχθη τού Ατλαντικού.
Αυτό ήταν κι ένα από τα μεγάλα ζητούμενα του πολέμου. Τη Βρετανική Αυτοκρατορία τη «δούλεψαν» την κυριολεξία. Με τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τής έδωσαν τον δήθεν έλεγχο των πετρελαίων τής Μέσης Ανατολής —και άρα κεφάλαιο του πρωτογενούς τομέα—, αλλά κάτω από τη «μύτη» της έσπρωξαν το βιομηχανικό κεφάλαιο προς τις ΗΠΑ. Μιλάμε για άγριο «δούλεμα». «Έπαιξαν» με ένα προϊόν, το οποίο ήταν απαραίτητο για τη βιομηχανία, αλλά του οποίου η παραγωγή ουσιαστικά ανήκει στον πρωτογενή τομέα. Οι Εβραίοι τοκογλύφοι «έπαιξαν» με τη Βρετανία το κόλπο τού σκύλου. Απέσπασαν την προσοχή της, για να κάνουν αυτό το οποίο τους βόλευε και ουσιαστικά δεν συνέφερε την ίδια …Της πέταξαν ένα κομμάτι «κρέας» —όπως είναι τα πετρέλαια— και, την ώρα που αυτή ασχολούταν μ’ αυτήν την ψευδολεία, οι ίδιοι «παροχέτευαν» το ευρωπαϊκό βιομηχανικό κεφάλαιο και τεχνογνωσία από την άλλη πλευρά τού Ατλαντικού.
Οι Βρετανοί θα παρίσταναν τους «χωροφύλακες» των καυσίμων για μια βιομηχανική «μηχανή», η οποία όμως θα βρισκόταν πλέον στις ΗΠΑ. Οι Βρετανοί θα «μάτωναν» σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τού Κόσμου, για να διατηρήσουν τις δυνάμεις τους με βάση τα δεδομένα άλλων εποχών και οι ΗΠΑ θ’ αναπτύσσονταν με όρους βιομηχανίας, χωρίς να έχουν ανάγκη ούτε αποικίες ούτε στρατούς ούτε τίποτε άλλο. Μιλάμε για απίστευτο «δούλεμα» απέναντι στη μεγαλύτερη αυτοκρατορία που γνώρισε ποτέ ο Κόσμος και βέβαια στην πρώτη βιομηχανική δύναμη της εποχής. Οι Βρετανοί πάλι θα «σκορπίζονταν» στον κόσμο, για να φυλάγουν τις πρώτες ύλες και την ενέργεια που είχαν ανάγκη οι ΗΠΑ —και μέσω αυτών οι Εβραίοι— …για να ελέγξουν τον Κόσμο.
Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως αντιλαμβανόμαστε, ήταν ένας διαρκής κι εκτεταμένος ενδοχριστιανικός εμφύλιος. Οι Χριστιανοί σε όλα τα μήκη και πλάτη τού Χριστιανισμού σκοτώνονταν μεταξύ τους για τον οποιονδήποτε λόγο μπορεί κάποιος να διανοηθεί …Σκοτωνόταν για θρησκευτικούς, εθνικούς, αλλά και για ταξικούς λόγους. Όπου μπορούσαν οι Εβραίοι σκόρπιζαν τη διχόνοια και οι Γερμανοί συνέταιροί τους όπλιζαν όλες τις αντιμαχόμενες πλευρές με τα «καλούδια» τής μεγάλης κρατικοδίαιτης βιομηχανίας τους …Χριστιανοί εναντίον Μωαμεθανών, Ορθόδοξοι εναντίον Προτεσταντών, Προτεστάντες εναντίον Καθολικών, φιλογερμανοί εναντίον φιλοβρετανών, κομμουνιστές εναντίον καπιταλιστών, βιομήχανοι εναντίον φεουδαρχών, αστοί εναντίον κεφαλαιοκρατών, κεφαλαιοκράτες εναντίον εργατών.
Όλοι εναντίον όλων σε μια Ευρώπη, η οποία «βυθιζόταν» στο χάος και τη φτώχεια …στη θεωρητικά πλουσιότερη περίοδο της ιστορίας της. Το αποτέλεσμα εκείνου του πολέμου ήταν να διχαστούν οι κοινωνίες στα όρια του απόλυτου μίσους και να διαλύσουν ΟΛΕΣ οι μεγάλες αυτοκρατορίες τού Χριστιανισμού. Η μόνη που απέμεινε ήταν η Βρετανική ως «σκιά» του εαυτού της και αυτό συνέβη γιατί απλούστατα εξακολουθούσε να τους είναι χρήσιμη για τον σχεδιασμό τους. Αυτή δεν διέλυσε, γιατί ήταν απαραίτητη μέχρι να ισχυροποιηθούν οι ΗΠΑ, προκειμένου αυτές να μπορούν να παίξουν τον νέο παγκόσμιο ρόλο τους σαν «Δημοκρατία» στην επόμενη φάση τού σχεδιασμού.
Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος: Ο Δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος είχε ένα παντελώς διαφορετικό ζητούμενο. Οι ΗΠΑ, έχοντας μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο αποκτήσει —εκ του ασφαλούς— κυρίαρχο ρόλο στη βιομηχανική εποχή, αναζητούσαν την παγκόσμια επέκταση και αυτή «περνούσε» μέσα από την πιο πλούσια αγορά τού Κόσμου, που ήταν η Ευρώπη. Φιλοδοξία τους ήταν να βάλουν «χέρι» στην ίδια την Ευρώπη και την αγορά της …Στην Ευρώπη, η οποία ενδιέφερε και τους Εβραίους χρηματοδότες τους. Εκεί επεδίωκαν από κοινού Εβραίοι και Αμερικανοί να δημιουργήσουν τους «μεγαλοπελάτες» τους …Τους Ευρωπαίους μεγαλοπελάτες τους …Να δανείζουν σ’ αυτούς τους Ευρωπαίους πελάτες χρήματα οι Εβραίοι τοκογλύφοι, για να πλουτίζουν μαζί μ’ αυτούς και οι Αμερικανοί βιομήχανοι. Το ζητούμενο για εκείνον τον πόλεμο ήταν η ολική καταστροφή των ευρωπαϊκών υποδομών …Η απόλυτη ισοπέδωση των υποδομών των εθνικών κρατών.
Γιατί; …Για να ξαναχτιστούν όλα με δανεικά …Για ν’ αποκτήσουν «πελατεία» οι Εβραίοι κυρίαρχοι της διεθνούς τοκογλυφίας …Για να καταστραφούν όλοι οι Ευρωπαίοι και να ζητήσουν την απαραίτητη βοήθεια για την ανασυγκρότηση των οικονομιών τους. Όμως, αυτή η αλλαγή τού κατακερματισμένου κόσμου δεν συνέφερε τη Βρετανική Αυτοκρατορία, η οποία θα ξέμενε μόνη της ως ένας «δεινόσαυρος» μιας άλλης εποχής …Δεν συνέφερε τη Βρετανική Αυτοκρατορία να παραμείνει μόνη και χωρίς όμοιους αντιπάλους …Δεν συνέφερε δηλαδή τη Βρετανία να χαθεί το «είδος» της, που ήταν οι υπόλοιπες αυτοκρατορίες. Αυτό ήταν μια εξέλιξη, η οποία συνέφερε μόνον τις ΗΠΑ, που, μαζί με τα δάνεια και τα βιομηχανικά προϊόντα που θα προωθούσαν, θα «πουλούσαν» και «Δημοκρατία» με μια εξ’ αποστάσεως «ειρηνική» κηδεμονία. Η βιομηχανία θα άλλαζε τη μέθοδο του ιμπεριαλισμού και οι ΗΠΑ είχαν προετοιμαστεί για τον καινούργιο τους ρόλο.
Αυτό το οποίο απέμενε ήταν να μπούμε στην επόμενη εποχή και άρα να καμφθεί η όποια αντίσταση θα προέβαλε ο κυρίαρχος της προηγούμενης εποχής …Ο μόνος απομένων από το «είδος» των κυρίαρχων της προηγούμενης εποχής. Άρα, για να ξεκινήσει ο πόλεμος αυτός, ο οποίος θα άλλαζε τον πανχριστιανικό σχεδιασμό, έπρεπε να καμφθεί η αντίσταση της Βρετανίας, η οποία θιγόταν απ’ αυτήν την αλλαγή …Της Βρετανίας, η οποία στην κυριολεξία θα καταστρεφόταν απ’ αυτήν την αλλαγή. Κανένα πρόβλημα βέβαια για τους έμπειρους Εβραίους συνωμότες και τους νεόπλουτους πλέον Αμερικανούς. Εφόσον ο ηγέτης τής Βρετανίας αντιστεκόταν στους σχεδιασμούς τους, ΑΠΛΑ θα τον «απάλειφαν» …Αυτό και έγινε.
Το βρετανικό Παλάτι έγινε ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός των Σιωνιστών και των Αμερικανών. Ο άλλοτε προστάτης των Σιωνιστών έγινε εχθρός τους. Το άλλοτε βρετανικό «πρότυπο» των Αμερικανών έγινε εχθρός τους. Εβραίοι —όπως οι Ρότσιλντ της Τράπεζας της Αγγλίας— και Αμερικανοβρετανοί —όπως ο Τσόρτσιλ—, συνωμότησαν εναντίον τού Παλατιού, το οποίο πλέον δεν είχε κανέναν λόγο να τους κάνει το χατίρι και να πέσει ξανά στην παγίδα ενός νέου πολέμου με τη Γερμανία. Το βρετανικό —και κατ’ ουσία γερμανικό— Παλάτι όχι απλά δεν είχε καμία πρόθεση να κάνει ξανά μια αυτοκαταστροφική σύγκρουση με τη Γερμανία τού Χίτλερ, αλλά είχε και συμπάθεια για την αντικομμουνιστική «εκστρατεία» τού Χίτλερ. Όσο και να έσκουζε ο «έμπορος» του πολέμου Τσόρτσιλ, το Παλάτι δεν «τσιμπούσε» και δεν έμπαινε σε λογική σύγκρουσης με τη Γερμανία …Με τη δική τους Γερμανία, που με τα χρήματά τους την είχαν εξοπλίσει και την είχαν προετοιμάσει για την «παράστασή» της.
(Συνεχίζεται)
photo robertwaghorn / https://pixabay.com
