Με φωτογραφίες στα social media προσπαθούν να εντοπίσουν τους ανθρώπους τους, που αγνοούνται στα συντρίμμια της μετωπικής σύγκρουσης των τραίνων, οι τραγικές φιγούρες αυτής της ιστορίας.
Υπήρξαν άνθρωποι που έφυγαν με λίγη στάχτη στα χέρια τους, λέγοντας “δεν μπορώ κάν να τους θάψω”, αφήνοντας ένα βαρύ σημάδι στο θέμα των σιδηροδρομικών ατυχημάτων στην Ελλάδα. Η σύγκρουση έγινε λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 28ης Φεβρουαρίου προς την 1η Μαρτίου.
Οι λόγοι για τους οποίους έγινε το “ατύχημα” ερευνώνται, ενώ μια βολική εξέλιξη ήταν το γεγονός ότι ο σταθμάρχης της Λάρισας μπροστά στον ανακριτή ανέλαβε ευθύνη, ενώ ήταν ακόμη κι αυτό αναμενόμενο: το να ονομαστεί το αίτιο “ανθρώπινο λάθος”, την ίδια ώρα που η κραυγή μιας γυναίκας φώναζε “Σκάστε όλοι οι πολιτικοί! Σήμερα, ουρλιάζουν οι μανάδες”!
Όπως πάντα, πολλές πληροφορίες έχουν αρχίσει ήδη να κάνουν τον γύρο του διαδικτύου, και να σχολιάζονται από όλους τους Έλληνες που παρακολουθούν συγκλονισμένοι (κυριολεκτικά) το θέμα, αλλά και τα ξένα κράτη που εξέφρασαν την συμπάθειά τους προς την Ελλάδα. Μάλιστα, η γειτονική Τουρκία επέστρεψε την συμπάθεια που έλαβε από τους Έλληνες διασώστες λίγες ημέρες πριν λόγω του μεγάλου σεισμού, ευχόμενη με ειλικρίνεια “περαστικά” στην δοκιμασία που περνά η χώρα. Στο πλευρό των Ελλήνων τάχθηκαν πολλά κράτη, μεταξύ των οποίων και οι ΗΠΑ.
Στο πλευρό των οικογενειών των θυμάτων θα σταθεί η δικαιοσύνη, κατά τα λεγόμενα της Πολιτείας, αφού ήδη εξέφρασε την επιθυμία ο γνωστός δικηγόρος Αλέξανδρος Κούγιας να αναλάβει την υπεράσπισή τους.
Είναι πολλές οι συγκλονιστικές και σοκαριστικές ιστορίες των ανθρώπων που αναζητούν τους δικούς τους στα συντρίμμια. Τηλέφωνα που έμειναν να δείχνουν την τελευταία κλήση (“από την Μαμά”), ή οικογένειες που έχασαν τα 19χρονα παιδιά τους… Το ερώτημα όμως όλων είναι πόσο βαθειά θα φτάσει αυτό το μαχαίρι της Δικαιοσύνης. Θα φτάσει ως το κόκκαλο;
Και ακόμη, θα μπορούσε να έχει προβλεφθεί ένα τέτοιο τραγικό και ακραίο ατύχημα;
– Χρειαζόταν πράγματι να μιλάμε για το λάθος ενός κλειδούχου, ενώ υπάρχει η τεχνολογία του 2023 – η οποία κατά τα άλλα μπορεί να παρακολουθεί τους πάντες, αν συντρέχει πολιτικός λόγος;
– Θα ασχοληθούμε με τα υπερσύγχρονα GPS που λέγεται ότι αγοράστηκαν αλλά δεν τοποθετήθηκαν ποτέ;
– με την φωτοσήμανση και τα φωτοκύτταρα που δεν λειτουργούν (και που αν λειτουργούσαν δεν θα χρειαζόταν ένας κλειδούχος ενδεχομένως);
– με ανθρώπους ανειδίκευτους που βρίσκονται σε θέση ελέγχου των γραμμών, χωρίς προηγούμενη επαρκή προϋπηρεσία;
– με μια εταιρεία που δεν δίνει πληροφορίες και στοιχεία στους συγγενείς των θυμάτων μήπως και αποσυμφορήσει την ένταση;
Ερωτήματα που ζητούν απάντηση, όχι χωρίς λόγο, αφού, μόλις 10 μήνες πριν το ατύχημα παρέδωσε προς την ΕΡΓΟΣΕ την παραίτησή του ο πρόεδρος έργου εγκατάστασης του συστήματος σηματοδότησης ERTMS/ETCS και υπεύθυνος ασφάλειας δρομολογίων, διαφωνώντας με την μη τήρηση των κανόνων της σύμβασης και κάνοντας λόγο για “κακοδιαχείρησή της”.
Η παραπάνω ανακοίνωση της ΔΕΣΚ με ημερομηνία 7 Φεβρουαρίου, δυστυχώς έμελλε να είναι προφητική. Οι εργαζόμενοι απεργούσαν κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για την κατάσταση που επικρατεί στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Ζητούσαν συντήρηση και επισκευή του τροχαίου υλικού και της γραμμής, εκσυγχρονισμό του τεχνικού εξοπλισμού και των εγκαταστάσεων, ώστε και η εργασία τους να γίνεται με ασφάλεια, αλλά και οι μεταφορές. Αναφέρουν στην ανατριχιαστική, λόγω του πρόσφατου δυσάρεστου γεγονότος, αναγγελία τους τα λόγια “Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται”..
Συγκεκριμένα και αναλυτικά, η ανακοίνωσή τους έχει ως εξής:
Άλλα δύο ατυχήματα τις προηγούμενες ημέρες προστέθηκαν στο μακρύ κατάλογο με τις Αμαξοστοιχίες 51 και 61 αντίστοιχα, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο το συνάδελφο Μηχανοδηγό αλλά και τους επιβάτες. Όσο δεν παίρνονται μέτρα προστασίας στους εργασιακούς χώρους και την ασφαλή λειτουργία και κυκλοφορία των τρένων, τα ατυχήματα δεν έχουν τελειωμό. Είναι πλέον εξοργιστικό αυτά να αποτελούν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο και να μην παίρνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο, να μη δρομολογείται καμία βελτίωση στην υποδομή και λειτουργία, να μην ελέγχονται οι εμπλεκόμενοι φορείς και να μην αναζητούνται ευθύνες.Όπως οι προηγούμενες Κυβερνήσεις έτσι και η σημερινή, έχει άλλες προτεραιότητες και όχι την ασφαλή μετακίνηση των πολιτών. Αντιλαμβάνονται την ασφάλεια ως κόστος. Το Υπουργείο βρίσκει λεφτά για τις διάφορες εργολαβίες, αλλά για να ολοκληρωθούν επιτέλους οι σιδηροδρομικές υποδομές και τα συστήματα ασφαλούς κυκλοφορίας Ο Χ Ι ! «έχουν καιρό….κάποια στιγμή θα τελειώσουν». Η ΡΑΣ επιλεκτικά παρεμβαίνει, αφήνοντας εκτεταμένα κενά και σοβαρές ελλείψεις στο απυρόβλητο. Διάφοροι φορείς, ΟΣΕ και HELLENIC TRAIN αλληλο-μεταφέρουν τις ευθύνες τους, αλλά κανείς στο τέλος δεν φταίει….. Φταίνε τα φαινόμενα που είναι έντονα και πλημμυρίζει η γραμμή, φταίνε οι φωτιές που άφησαν καμένους κορμούς, φταίει το χιόνι, φταίνε οι άλλοι, φταίμε λίγο και εμείς φταίει και ο Χατζηπετρής…!!!ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΚΟΡΟΙΔΙΑ
Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις.
Τα Σωματεία στο Σιδηρόδρομο και η Π.Ο.Σ. δεν μπορεί να ανέχονται άλλο αυτή την επικίνδυνη κατάσταση. Τι άλλο περιμένουν για να παρέμβουν; Τι άλλο πρέπει να συμβεί; Τα θέματα ασφάλειας πρέπει να μπουν στην πρώτη γραμμή. Να βρεθούν στο επίκεντρο των συνελεύσεων στους χώρους δουλειάς.Οι εργαζόμενοι πρέπει να κρίνουν πολιτικά και συνδικαλιστικά όσους έχουν ευθύνη και συνεχίζουν να σφυράνε αδιάφορα εκείνους που αδιαφορούν γι΄αυτό που συμβαίνει. Να κρίνουν εκείνους τους πολιτικούς κομισάριους και συνδικαλιστικούς εκπροσώπους που υποτιμούν και αδιαφορούν για όλους εκείνους τους παράγοντες που όταν διασταυρώνονται δημιουργούν καθημερινά ατυχήματα και δυστυχήματα.
Δ Ι Ε Κ Δ Ι Κ Ο Υ Μ Ε :
-Άμεση πρόσληψη στον ΟΣΕ και την HELLENIC TRAIN μόνιμου προσωπικού με συγκροτημένα δικαιώματα για την κάλυψη των πολύ μεγάλων και σοβαρών ελλείψεων σε όλες τις ειδικότητες. Αντίστοιχη εξειδίκευση και πιστοποίηση του προσωπικού.
-Προγράμματα εκπαίδευσης όλων των εργαζομένων στον ασφαλή τρόπο εκτέλεσης των εργασιών.
-Ολοκλήρωση των έργων υποδομής και ασφαλούς λειτουργίας του σιδηροδρομικού δικτύου.
-Σωστή συντήρηση και επισκευή του τροχαίου υλικού και της γραμμής.
-Συντήρησης, επισκευή και εκσυγχρονισμού όλου του τεχνικού εξοπλισμού και όλων των εγκαταστάσεων για ασφαλή εργασία.
-Μέτρα ασφαλούς κυκλοφορίας των τρένων ιδιαίτερα κατά τη διέλευσή τους από κατοικημένες περιοχές.
-Να χορηγηθούν όλα τα Μέσα Ατομικής Προστασίας.
-Τεχνικός Ασφάλειας και Γιατρός Εργασίας σε κάθε συγκρότημα.
Συναδελφικά. ΔΕΣΚ – ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ
Και δεν ήταν μόνον η ΔΕΣΚ. Οι εργαζόμενοι εξέπεμπαν σήμα κινδύνου εδώ και πολύ καιρό για την απαξίωση στην κατάσταση που επικρατούσε στο σιδηροδρομικό δίκτυο. Οι ανακοινώσεις των εργαζομένων έπεφταν στο κενό, ίσως επειδή ανέφεραν μέσα στα επιχειρήματά τους το σύστημα ιδιωτικοποίησης της εταιρείας σιδηροδρόμων. Ήταν θέμα πολιτικής. Αυτό, ναι – θα μπορούσε να πει κάποιος. Αλλά η κατάσταση του δικτύου, ήταν κάτι το χειροπιαστό και αδιαπραγμάτευτο, το οποίο όμως συναντούσε ανθρώπους που απαξιούσαν να ασχοληθούν με το θέμα.
Ήταν η ίδια αντιμετώπιση με αυτήν που ανέφεραν μάρτυρες λίγο πριν το ατύχημα: “Πάμε κι όπου βγει”.
Μια μόλις εβδομάδα πριν το τραγικό ατύχημα, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών αναφερόμενη στην διαδικασία των ΣΔΙΤ στον σιδηρόδρομο, δηλαδή στο να πραγματοποιείται η συντήρηση με ΣΔΙΤ, (δηλαδή με ένα στάδιο ιδιωτικοποίησης ακόμη), εξέφρασε διαφωνία, λέγοντας: «Στη συντήρηση της υποδομής διαπράττεται διαχρονικά ένας σχεδιασμός απαξίωσης όλης της διαδικασίας, των μέσων και του προσωπικού, προκειμένου σήμερα να εμφανιστούν τα ΣΔΙΤ ως ενδεδειγμένη λύση. Ο ΟΣΕ εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει προμηθευτεί ούτε ένα μηχάνημα συντήρησης καθώς αυτά που διαθέτει αριθμούν τουλάχιστον τρεις δεκαετίες για τα οποία δεν προμηθεύεται και ανταλλακτικά για τη συντήρησή τους».
Μάλιστα, αναφέρθηκε ότι προσλήψεις εργαζομένων στον κλάδο Γραμμής έχουν να γίνουν από το 1985. Αυτό σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι -όσοι έχουν απομείνει- πλησιάζουν στην συνταξιοδότηση. Αυτό μεταφράζεται σε έλλειψη τεχνογνωσίας, επάνω στα θέματα της συντήρησης τουλάχιστον.
Δυστυχώς, θα πρέπει να ελπίσουμε να βγει κάτι καλό από αυτή την τραγική ιστορία, για να μην ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές, αλλά για την ώρα θα πρέπει να κρατήσουμε σιωπή, μέχρι να ηρεμήσουν κατά το δυνατόν “οι μανάδες”.
Τώρα, είναι η σειρά τους να μιλήσουν και να κλάψουν. Μετά, στα εκφρασμένα ερωτήματα, θα πρέπει να δοθούν ειλικρινείς απαντήσεις.
