Το όραμα διεκδικεί,
το άπειρο από το σύμπαν,
από την αλήθεια της αναλαμπή,
την αναγέννηση από το παιδί,
από το φως το γέλιο,
την αναρχία από την υπέρβαση,
από το επέκεινα το θαύμα,
την ανταύγεια από την νύχτα,
από τον ψίθυρο την αθωότητα,
την ελευθερία από τon άνεμο,
από το όνειρο το κάλλος,
την γοητεία από το άγνωστο.
Αφουγκράζεται,
τη σιγή της ουτοπίας,
της πρόκλησης την ομορφιά,
την ανάσα της επιθυμίας,
τη γλυκύτητα της προσμονής,
την αβρότητα της στιγμής,
την αδιαλλαξία του χρόνου,
την επανάσταση του έρωτα,
την θλίψη στο δάκρυ του λωτού.
Ζηλεύει,
τα μάτια σου,
το σώμα,
το κορμί σου,
του νου σου τον άσβεστο ήλιο,
της πνοής σου τους ιριδισμούς,
τον ιδρώτα της ψυχής σου,
τη σκοτεινιά στο βλέμμα σου,
την ηδονή της οπτασίας σου.
Το όραμα τον θάνατο παλεύει.
photo NoName_13 / https://pixabay.com/