Ταπεινά και με ευλαβική στα Ιερά μας προσήλωση,
προσδοκώντας σωματική εξαύλωση,
θέλω να θέσω στον Πλάστη μερικά ερωτήματα,
για να πάρω και να δώσω πολύτιμα μηνύματα,
ελπίζοντας όσα στοχαστικά μοιάζουν αβέβαια,
να μη θεωρηθούν προς τον Πλάστη ασέβεια.
Γιατί, πέρα από την πίστη στα δόγματα, μας αφήνεις στην άγνοια
που καταλήγει σε φρικτή άνοια;
Γιατί εγκαταλείπεις τα πλάσματα Σου, τα «κατ’ εικόνα και ομοίωση»
δίχως την ελάχιστη προσομοίωση;
Γιατί στα τόσα δράματα και τραγωδίες φαίνεσαι ασυγκίνητος
και ο κόσμος προχωράει παράλυτος και δυσκίνητος;
Γιατί αφήνεις το Διάβολο να κυβερνάει
δίχως καν να σε ρωτάει;
Μήπως, τελικά, οι Δώδεκα του Ολύμπου κυβερνούν
κι ενάντια Σου με τον Εωσφόρο συνεργούν;
Δεν είναι κρίμα να σταυρωθεί ο Γιός Σου στο Γολγοθά
κι όμως να προσμένουμε λύτρωση με το «ΘΑ» και «ΘΑ»;
Δεν αρκούσε του Γιού Σου και τόσων Μαρτύρων η θυσία
για ν’ αποκτήσουμε σε κάθε κακό ανοσία;
Γιατί η εκκλησία με την κοσμική της εξουσία
έχασε την ουσία και την πνευματική συνουσία
καθώς και την αθανασία;
Μήπως ζούμε σε ένα ατέλειωτο ινφέρνο
κι αλληλοσπαραγμού δίχως φρένο;
Μήπως είμαστε άγνωστου «θεού» χαβούζα
που μας χρησιμοποιεί και εμείς… σούζα;
Κι η ελπίδα έχει εισαχθεί στο διεθνές χρηματιστήριο
χωρίς για τον Παράδεισο διαβατήριο;
Μήπως χρειάζεται οικουμενική ειρηνική επανάσταση
για να πετύχουμε πραγματική ανάσταση;
Μήπως όλα είναι άγνωστη σύνθεση ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων
και των πάντων στη Γη δημιουργημάτων;
Γιατί δεν μας δίνεις κάποια σαφή απάντηση
ή προτιμάς στης άλλης ζωής τη συνάντηση;
Μήπως η απάντηση βρίσκεται στην ΑΓΑΠΗ
που, όμως, από το Σατανά εκλάπη;
Τότε, μήπως σκοπός των ανθρώπων είναι να την ελευθερώσουν
και τον κόσμο στην τραγική Γη να λυτρώσουν;
Photo mati-foto / https://pixabay.com
