Εκτός του άρθρου του economist (27/02/25) που βρίσκει την Ελλάδα δεύτερη χώρα σε πλήρη δημοκρατία (γελάμε γοερά) και που μόνο φιλοκυβερνητική φυλλάδα μπορείς να το χαρακτηρίσεις, έρχονται με φόρα να διαλύσουν το διακύβευμα του δημοσιεύματος άλλες μεγάλες «πρωτιές» μας!
Η χώρα μας βρίσκεται δεύτερη ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ με τα υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης, δεύτερη στις κλοπές αυτοκινήτων σε όλη την Ευρώπη, δεύτερη χειρότερη στην ανεργία των νέων στην Ευρώπη, δεύτερη πιο φτωχή χώρα μετά την Βουλγαρία στην Ευρώπη, έχουμε την δεύτερη χειρότερη σιδηροδρομική εταιρεία της Ευρώπης, δεύτερη με μεγαλύτερη μείωση πληθυσμού στην ΕΕ, δεύτερη μεγαλύτερη σε αύξηση τιμολογίων ρεύματος στην ΕΕ, έχουμε το δεύτερο υψηλότερο χρέος παγκοσμίως (αύξηση 55% από το 2000), δεύτεροι στην ΕΕ σε ακρίβεια βασικών αγαθών κι, αν ψάξω περισσότερο, είμαστε δεύτεροι σε διαφθορά και ισοβαθμούμε με την Ναμίμπια..
Επίσης, καταταγόμαστε τελευταίοι στην ΕΕ στον παγκόσμιο δείκτη για την Ελευθερία του Τύπου!
Μια χώρα τόσο δα μικρή, στερεωμένη στον καταγάλανο ουρανό και στον λαμπερό ήλιο, μια χώρα ζάμπλουτη σε ορυκτά, ζάμπλουτη σε φυσικό κάλλος, ζάμπλουτη σε παραγωγική γη, ζάμπλουτη σε φυσικό αέριο, ζάμπλουτη σε πολιτισμό και ιστορία.
Υπέρλαμπρα Ελληνικά μυαλά που ένιωσαν τον μηδενισμό και έφυγαν γι’ άλλες χώρες, αφού στην πατρίδα τους η έννοια της αξιοκρατίας έχει υποβιβαστεί σε έννοια άγνωστη και οι μισθολογικές απολαβές είναι αποκαρδιωτικές.
Μια ακόμη Ελλάδα με πάνω από 6.500.000 εκατομμύρια έλληνες ζουν διάσπαρτοι σε Αμερική, Αυστραλία, Ευρώπη, Ρωσία, Καναδά, Νότια Αμερική….
Κρατούν μέσα τους μια Ελλάδα ζωντανή, μια συναισθηματική πατρίδα που δεν έχουν δικαίωμα να την απολαύσουν, δεν έχουν δικαίωμα να έχουν ενεργή συμμετοχή, δεν έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν…
Έχουμε την δυστυχή τύχη κρατών της Αφρικής που ως υποδουλωμένα, οι κάτοικοι τους εργάζονται έναντι πινακίου φακής για την εξαγωγή διαμαντιών και ορυκτών.
Εργάζονται σκληρά κι απάνθρωπα, χωρίς βλέμμα στο μέλλον, παρά μόνο για να μπορέσουν να ικανοποιήσουν την καθημερινή τους πείνα.
Εκεί καταντήσαμε σχεδόν 9 εκατομμύρια άνθρωποι.
Και μέσα σε αυτά έρχονται να προστεθούν, διαχρονικά, εγκλήματα κατά του λαού, εγκλήματα κατά του πολιτισμού μας, εγκλήματα κατά της παιδείας μας.
Φορτωνόμαστε καθημερινά πολιτικά λάθη, χρόνια προβλήματα λειτουργίας του κράτους που δεν διορθώνονται παρόλες τις υποσχέσεις των κατά καιρούς εκλεγμένων κυβερνήσεων (τρομάρα να έχουν), και πάσχουμε…
Πάσχουμε βαθιά, πλέον…
Η δικαιοσύνη διεφθαρμένη ως εκεί που δεν υπάρχει πάτος στο βαρέλι. Όποιος τόλμησε να σηκώσει κεφάλι καρατομήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Το μαύρο χρήμα αστείρευτο σε τσέπες πολιτικών και δικών τους παιδιών και από εκεί,
η διαδρομή του προς όσους πρέπει να σιωπήσουν.
Ξέρεις; Για να μην ξέρεις θα πληρωθείς αδρά ώστε να μπορέσεις να το βουλώσεις και να πάρεις τις πληροφορίες στον τάφο σου. Για το σύστημα. Ένα καλοκουρδισμένο ρολόι που είναι σχεδόν αδύνατο να του αλλάξεις την ώρα και την φορά ακόμη κι αν αλλάζουν, διεθνώς, οι συγκυρίες και οι συνθήκες.
Στην Ελλάδα το ρολόι του συστήματος δεν θα αλλάξει.
Να μου πεις «τι κάνεις; Διαπιστώσεις;»; Ναι κάνω διαπιστώσεις, μήπως διαβάσουν κάποιοι και ανακαλέσουν την μνήμη τους και ευαισθητοποιηθούν.
Γιατί όταν διαβάζω ότι η Ελλάδα μπαίνει στον χορό των μεγάλων επενδύσεων για παραγωγή Γάλλιου, μεταλλικό στοιχείο που εξάγεται από την επεξεργασία του βωξίτη, για να ανταγωνιστεί την Κίνα, πραγματικά απορώ και συγκρίνομαι με την Μποτσουάνα και το Κονγκό!
Γιατί όταν διαβάζω ότι στους Μολάους Λακωνίας θα πρωταγωνιστήσουμε στην έρευνα για Γερμάνιο στην ΕΕ, την μεγαλύτερη μέχρι σήμερα με εκκίνηση το 2026, και όταν οι Σκουριές πρωταγωνιστούν στην παραγωγή Χαλκού και μπορούν να προμηθεύσουν ολόκληρη Ευρώπη, νιώθω ήδη είλωτας.
Γιατί όταν διαβάζω ότι έρχεται η Αμερική να εξορύξει υδρογονάνθρακες από αστείρευτα κοιτάσματα, φαντάζομαι μια Ελλάδα να ευημερεί;!
Και όταν διαβάζω για τις εξορύξεις αντιμονίου στην Βόρεια Χίο σε περιοχές που έχουν χαρακτηριστεί natura και υπάρχουν ιαματικά νερά, νιώθω πως ο θεματικός τουρισμός πάει περίπατο όπως και η υγεία των κατοίκων.
Στην χώρα μου νιώθω ένας εγκαταλελειμμένος δούλος, παρόλες τις σπουδαίες επενδύσεις εκμετάλλευσης πόρων, που πρέπει να πονάω για να αγοράσω είδη πρώτης ανάγκης, που πρέπει να εκμεταλλεύονται αδρά τις δυνατότητες και δεξιότητες μου για να μου παρέχουν στέγη και κοινωνικά αγαθά, που πρέπει να εργάζομαι νυχθημερόν για να πληρώνω αβάσταχτους φόρους κι όταν φθάσω σε ηλικία που θα είμαι ανήμπορη να εργαστώ να αρκούμαι σε ένα ξεροκόμματο κι ας πλήρωνα μια ζωή τις εισφορές μου.
Είμαι δούλος στην ζάμπλουτη χώρα μου; Μου έγινε κουλτούρα να είμαι δούλος;
photo Ribakos, https://pixabay.com
