Στον αγώνα για τα Τέμπη είμαστε όλοι μαζί ο καθένας από το μετερίζι του.
Στον αγώνα της Κας Καρυστιανού και των άλλων γονέων που έχασαν άδικα τα παιδιά τους είμαστε όλοι μαζί.
Γιατί θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς στην θέση αυτή….
Δεν είμαστε, όμως, μαζί με αυτούς που σήμερα, ξάφνου, ενδιαφέρονται και ξάφνου δίνουν το παρόν για τους προσωπικούς τους λόγους ή για λίγη δημοσιότητα.
Αυτούς που έχουν φερθεί άθλια στους συναγωνιστές τους, αυτούς που έχουν περιγελάσει, που έχουν τεχνηέντως εξαπατήσει, γιατί βρήκαν χώρο και μπήκαν..
Με αυτούς δεν είμαστε μαζί.
Είμαστε με εκείνους που πιστεύουν στον αγώνα και που καθετί το πράττουν για τον αγώνα.
Γιατί πιστεύουν πράγματι σε αυτόν…
Είμαστε με εκείνους που είναι έντιμοι και η ψυχή τους το λέει κι όχι με εκείνους που παρουσιάζονται σωτήρες και πίσω από τις κουρτίνες είναι ελεεινοί, εκμεταλλευτές και ψεύτες.
Είμαστε με εκείνους που οι προσπάθειες τους καταγράφονται στις πράξεις τους κι όχι σε μπουρδολογικές δημοσιεύσεις των κοινωνικών δικτύων καθήμενοι στις αναπαυτικές καρέκλες τους δίνοντας διαταγές!
Ο αγώνας των οικογενειών των Τεμπών, ειδικά τούτη τη στιγμή, έρχεται να σηματοδοτήσει το τέλος μιας ασύδοτης και βρώμικης πολιτικής, από τον πιο μικρό έως τον πιο μεγάλο.
Μιας πολιτικής που το κουβάρι έχει άκρη και ονομάζεται θεία δίκη.
Μιας πολιτικής που δεν θα αντέξει τις αποκαλύψεις και θα καταρρεύσει στο βάρος τους, σταδιακά μεν, οριστικά δε.
Με την Μαρία..
Με την συναυλία..
