Μπορεί το μέλλον να είναι “αόρατον”, μα όμως δεν ξεκινά από το πουθενά.
Έχει αρχίσει. Ξεκίνησε από το Σήμερα, κι’ από το Χθες.
Μια πορεία, σε ατραπούς μιας εποχής με γοργούς και εξοντωτικούς ρυθμούς εξέλιξης.
Η έρευνα καταρρίπτει παλιές αντιλήψεις.
Εκπληκτικές κατακτήσεις της Τεχνικής και της Επιστήμης, εχαρακτήρισαν την εποχή μας σαν το τέλος των νέων καιρών, όπου η ανθρωπότητα έφθασε σε μια πλανητική ενότητα, σε μια συλλογικότητα του ανθρώπου της μάζας.
“Εποχή των τέλειων μέσων και των συγκεχυμένων σκοπών” (Einstein).
Ο άνθρωπος χάνει την επαφή του με την φύση, η φύση χάνει το πρόσωπό της, και το μυστήριο υποχωρεί.
Εποχή της απουσίας του Θεού.
Εποχή επέμβασης στα χρωμοσώματα του ανθρώπινου κύτταρου( D.N.A.), και αλλαγής του φυσιολογικού εξελικτικού μηχανισμού του ανθρώπινου οργανισμού.
Παρέμβασης στο προαιώνιο σχέδιο της Δημιουργίας,
– στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
– στο σεβασμό στο ανθρώπινο σώμα, από το ξεκίνημά του μέσα στην μητρική γαστέρα ως τον τάφο του.
– στην ιερότητα της μητρότητας και της οικογένειας.
Η φεμινιστική ακρότητα στην σεξουαλική ελευθερία εκχυδαΐζει την γυναίκα και προσβάλλει την ιερότητά της.
Κάποιοι άνθρωποι, καλωδιωμένοι μεταξύ των στο διαδίκτυο, δρουν στην ανωνυμία ως ένας “Παγκόσμιος Νους”, σαν θεός, που φροντίζει για όλους μας.
Οι ψευτοφιλόσοφοι, οι ψευτοδιανοούμενοι και οι ψευτοκουλτουριάρηδες λυμαίνονται την κοινωνία, και εμείς τους θαυμάζουμε για τα ακαταλαβίστικα που μας «ξεφουρνίζουν».
Η Ιστορία γράφεται ερήμην του ανθρώπου. Την προαποφασίζουν μυστικά κέντρα· οι κυρίαρχες ελίτ.
Και δεν διενοήθηκαν οι διανοητές (!) αυτοί, πως “μ’ έναν άδειο Ουρανό δεν μπορούμε να κάνουμε μιαν ευτυχισμένη Γη”.
Ο άνθρωπος πνιγμένος στις γνώσεις, νοιώθει μοναξιά και απογοήτευση.
Η τεχνολογία απαιτεί ένα νέο είδος ανθρώπου. Ανθρώπου μηχανοποιημένου, χωρίς παράδοση, χωρίς φιλίες, χωρίς οικογένεια, χωρίς άλλες αγάπες.
Δεν ονειρεύεται πλέον στάχυα, καρπούς της γης, δένδρα βαρύφορτα, σπιτικό ανθρωπινό με τις φιγούρες του παππού και της γιαγιάς
Ο γδούπος της μηχανής, αυτού του βιομηχανοποιημένου ανθρώπου, κάνει αδύνατη την ακρόαση των μακρυνών ψιθύρων του Είναι.
Έχει ο άνθρωπος αναπάντητο το νόημα του ” Υπάρχειν”.
Οι σχέσεις οι αγαπητικές απερρίφθησαν, οι σχέσεις οι ευχαριστιακές περιφρονήθηκαν, οι σχέσεις οι ερωτικές απαξιώθηκαν, οι σχέσεις οι ιερές κατέστησαν ύποπτες.
Η πορνεία διευρύνθηκε και στο ανδρικό φύλο, που αλλάζει και φύλο. Νομίζει. Κατάντημα. Και μάλιστά με νομοθετικές !!! -κατάντημα- διαδικασίες.
Οι ευπρεπείς και ευσυνείδητοι δημοσιογράφοι παραμερίζονται από εκείνους τους αναιδείς και αδίστακτους (δημοσιογράφους), που έχουν απαντήσεις για όλα τα ζητήματα και έχουν λύσεις για όλα τα προβλήματα, κριτές και επικριτές των πάντων.
Η πληροφορική τυραννία στο “μεγαλείο”της. Έχει υποτάξει τις άλλες εξουσίες.
Έχει δημιουργηθεί ένα Σιδηρούν Παραπέτασμα στην πληροφόρηση. Αυτά που μαθαίνουν οι “μεν”, δεν τα μαθαίνουν οι “δε”. Έχουν γίνει οι ελεγκτές, « εθνικοί εισαγγελείς », τιμητές των πάντων, και ρίχνουν πέπλο σιωπής όπου θέλουν και υψώνουν τείχος εξαναγκαστικής σιγής στους διαφωνούντες, στους αντιφρονούντες.
Η ασύδοτη ελευθερία της πληροφόρησης έγινε “η εξουσία της απόκρυψης.
Το δημοκρατικό πολίτευμα έχει αποβεί σε πολίτευμα “δημοκρατικής ολιγαρχίας”, η “κοινοβουλευτικής απολυταρχίας. Να γιατί αγωνιούμε για το μέλλον.
Η εξουσία δεν εκλέγεται, αλλ’ αναπηδά μέσα από τα χαλάσματα του κοινωνικού γίγνεσθαι .
Ο κόσμος οδηγείται σε μία ερήμωση. Ο άνθρωπος έχει συγκλονιστικά αλλάξει. Νοιώθει ξένος ως προς την μοίρα των άλλων.
Μετά από αυτά διερωτώμαστε, πως είναι δυνατόν να αισθανόμαστε ευτυχείς.
Ο άνθρωπος πρέπει να βγει μπροστά από τις εξελίξεις και να τις περιμένει. Η συνείδησή του πρέπει να αφυπνισθεί, να επαναστατήσει.
Δεν έχουμε καιρό για χάσιμο.
Το μέλλον ανήκει σ’ αυτούς που το προετοιμάζουν.
Και η κοινωνία που αλέθει χάος, παράγει χάος.
Αυτοί, λοιπόν, που έζησαν το χθες και ζουν το σήμερα, είναι αυτοί που θα χτίσουν το Αύριον, με ελπίδα και όραμα.
Κι’ αν τα όνειρα κοστίζουν, όμως τα οράματα και οι αξίες προάγουν.
Γιατί “οι άνθρωποι που έχουν οράματα, τον προσκυνούν οι περιστάσεις”( Εμερσον, Αμερικανός διανοητής ).
Κανένα μέλλον δεν μπορεί να κτισθεί χωρίς θυσίες, ελπίδα και Ουρανό.
Και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να πει “δεν το ήξερα, εγώ μόνος μου τι να κάνω, πως ν’ αλλάξω εγώ τον κόσμο” κ.τ.τ.
Ο καθένας μπορεί να προσθέσει και το δικό του λιθαράκι στο οικοδόμημα του μέλλοντος.
Γιατί “όταν εσύ δεν θέλεις να σωθής, κανείς δεν θα μπορέση να σε σώση”, λέγει ο ποιητής.
Κι’ “είναι καλλίτερα ν’ ανάψεις ένα κερί, παρά να καταριέσαι το σκοτάδι”, μας λέγει κάποιος άλλος.
Και “είναι Ανάξιος, όποιος ξάφνου ακούει το προσκλητήριο των καιρών… και δεν αναφωνεί: παρών!…”, μας λέγει η Ιστορία.
Αυτό, λοιπόν, που χρειάζεται είναι ενεργοποίηση, είναι η βούληση και η θέληση, η γνώμη και η πρόθεση, η απόφαση και η συναπόφαση. Είναι ο έρωτας γι’ αγώνα, είναι το πάθος, είναι το μεράκι.
Ας βαδίσουμε με πίστη και αισιοδοξία.
Ας βαδίσουμε με πίστη και αισιοδοξία για να σώσουμε την νέα γενιά, αυτό το ” Άγιον Ναι “.
Όσο υπάρχει κόκκος ευθύνης, ελπίζουμε.
Όσο υπάρχουν άνθρωποι με αίσθημα και βάρος ευθύνης, ελπίζουμε.
Δεν στεκόμαστε στους αριθμούς. Οι λαοί δεν σώζονται με τους αριθμούς. Σώζονται με την ποιότητα, με της καρδιάς το πύρωμα.
Η άμυνα της Πατρίδας δεν περιορίζεται σε άψυχα ποσοτικά μεγέθη, αλλά στο φρόνημα του λαού.
Με τους τρόπους της ευγένειας του πνεύματος, που είναι οι μυστικοί τρόποι του ιερού, ο άνθρωπος θα πεισθεί πως αξίζει να ζει.
Η πείρα των μεγάλων και ο ενθουσιασμός των νέων, μαζί με αυτή την δίψα για αλλαγή πορείας, πορείας με επίγνωση και ΕΥΘΥΝΗ προς τον ΑΝΘΡΩΠΟ, είναι το υπόβαθρον επάνω στο οποίον μπορεί να στηριχθεί το νέον οικοδόμημα του μέλλοντος.-
