Όταν γελάς και δεν σ΄ακούει πιά κανείς
ούτε ένας φίλος ούτε κάποιος συγγενής,
μόνος να είσαι στην κορφή μιας ερημιάς
που θα γεμίζει με γαλήνη μονομιάς.
Να ανέβεις πάνω στου βουνού την κορυφή
να γράψεις λόγια με των θεών την άγια υφή,
εκείνη που έμαθες τα χρόνια τα στερνά
όταν η γνώση με γοργάδα προσπερνά
Θα καμαρώνει ο Δίας στον θρόνο γελαστός
θα λες πως είσαι ένας άγνωστος αστός,
λίγες σταγόνες και θες να κάνεις δοκιμή
εκεί που η γνώση κάθε μέρα ευδοκιμεί….
Ψάχνεις να βρείς στους ουρανούς τα μυστικά
εκείνα που είπαν οι θεοί προσεκτικά,
και τα παρέδωσαν με τρόπο στούς ανθρώπους
σ’ ‘ολα τα μέρη και τους πλάγιους τους τόπους.
Μόνο ένα βήμα για το τέλος της αυγής
να ξημερώσει κι απ΄την έρημο να βγείς,
να βρείς το φώς που θα σε πάει τόσο ψηλά
όσο ψηλά είναι τα απάτητα βουνά…..
Να το χαρίσεις στους γνωστούς και στα παιδιά
και να γιομίσει της μανούλας η ποδιά,
απ’ των αιώνων το μαντάτο που θα φέρεις
τη γνώση να μοιράσεις αν καταφέρεις.
Να κάμεις το ανθρώπινο καθήκον
χάρισμα νά ‘ναι όλων των κατοίκων.
η Γνώση των Αρχαίων ημών Προγόνων
να λάμπει εις τους αιώνας των αιώνων……
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2025
photo by taf78, https://pixabay.com