Έχω στά στήθεια μιαν οργή μεσ’ τους αιώνες σαν πληγή που όλο με σκοτώνει,   σιγά σιγά και με ορμή και με την ίδια αφορμή πάντα με φανερώνει.   Είναι οργή απ’ την ψυχή που στους αιώνες αντηχεί με μια κραυγή σπασμένη,   κι ένας θεός απ’ τους πολλούς στους...

Τα λάθη μου που έκανα σε όλη τη ζωή μου Τά φόρτωσα ένα πρωί στον ώμο και ξεκίνησα Δεν πήρα άλλο τίποτα να κουβαλώ μαζί μου Και σε ποτάμι μακρυνό να τα πετάξω κίνησα   Στο δρόμο με ρωτούσανε οι άνθρωποι τί φέρνω Πώς κουβαλώ φορτίο βαρύ στις κουρασμένες πλάτες...

Πιστεύω ότι τα λίγα είναι πάντα αρκετά, όταν είναι καλά και μετρημένα.  Το ίδιο ισχύει και για τις γνώσεις. Χωρίς να κατηγορώ τη ζωή που μας φέρνει σε διαφορετικές πλευρές και πολλά εμπόδια ώστε να μην μπορούμε να απολαύσουμε αγαθά και εφόδια εκπαίδευσης και μάθησης...

Το μαΐστρο είχε δυναμώσει για καλά και ο αγέρας σφύριζε από το Κάτεργο σα να ‘λεγε ότι θα το κρατήσει μέχρι αργά το βράδυ με την ίδια ένταση. Εμείς μαζεμένοι στο μόλο περιμέναμε να φανεί ο Γιώργος από το Σιδάρι αλλά δυσκολευόμαστε να δούμε το καΐκι λόγω φουρτούνας. Ο...

Στην Έφεσο στην Πέργαμο στην Αλικαρνασό Οι κόρες έστησαν  χορό που τόσο αγαπώ   Σε εννιά Ναούς τραγούδησαν και ακούστηκε στη γη Ένα τραγούδι του βοριά βαρύ σαν διαταγή.   Ιονικές, Πελασγικές και Αχαϊκές αντήχησαν ιαχές Λόγια μεγάλα δυνατά και τρανταχτές...

  Μία φορά και έναν καιρό , υπήρχε μιά μικρή καί πανέμορφη Χώρα , πού τη λέγανε Ελλάδα. Οι ομορφιές της ήταν τόσες πολλές που όλη η γής ήξερε για αυτές. Ηταν η πιό διάσημη χώρα στον κόσμο . Ο αρχαίος πολιτισμός της είταν πολύ διάσημος γιατί όλοι οι Λαοί του κόσμου...

Ψιλή βροχή και σήμερα και η σκέψη σημαδεύει τον αχανή τον ουρανό και το γαλάζιο το αίμα που ξεχωρίζει τα βουνά και στα θολά θεριέβει και τρέχει στα παράμερα σαν το μεγάλο ψέμα.   Ψιλή βροχή και η ψυχή μουσκεύει στον ιδρώτα απ’ τον πολύ συλλογισμό και των ανθρώπων...

Όταν φύγανε οι Γερμανοί καίγοντας απ’ άκρη σ’ άκρη την Ελλάδα, χωρίς ποτέ μα ποτέ να πληρώσουν όχι μόνο χρηματικά αλλά και ηθικά την καταστροφή που έκαναν στη χώρα μας, άφησαν πίσω μια Ελλάδα συντρίμμια και έναν Λαό αποδεκατισμένο, ο οποίος δεν είχε από πού να...

Γνώριμα μέρη στα ιερά μας σαν ένα δίχτυ, πλαγιές γερμένες  πλατάνια μόνα μες τις ελιές, όνειρα γκρίζα που ζωγραφίστηκαν απ’ το ξενύχτι μικρές ανάσες στις ξεχασμένες σου τις ρεματιές.   Βήμα με βήμα μετράς το χρόνο στην ανηφόρα κέντρο του κόσμου είναι τα μάτια που...

Πόσα στ’ αλήθεια ‘’Ευχαριστώ’’ να βρώ να σου χαρίσω να μάσω λέξεις να φτιαχτεί ολόκληρο φιλί για να στο πλέξω στα μαλιά στεφάνι να σου βάλλω Πατρίδα μου που γέμισες την άδεια μου καρδιά.   Στους κάμπους σου μεγάλωσε το φως μες την ψυχή μου πήρα πνοή απ τα νερά...