Γεννημένος στον Πειραιά μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση εισάγεται στην Ανώτατη Σχολή των Καλών Τεχνών, ΑΣΚΤ και στα εργαστήρια του Νικολάου και του Γραμματόπουλου. Συγχρόνως παρακολουθεί προγράμματα Art & Design στις σχολές Βακαλό, αρχιτεκτονική εσωτ. χώρων στον Δοξιάδη. Ταπισερί και μπατίκ στο Κέντρο Τεχνολογικών Εφαρμογών. Μετά το τέλος των σπουδών του στην ΑΣΚΤ φεύγει για το Marburg της Γερμανίας όπου παρακολουθεί στη σχολή τέχνης του Marburg σεμινάρια χρωματολογίας και διαφορές τεχνικές πάνω στη θαλασσογραφία. Συγχρόνως εργάζεται στο εικαστικό κέντρο της πόλης όπου υπάρχουν και έργα του. Πίνακες του έχουν παρουσιαστεί εκτός από την Αθηνα (Πλάκα, Κολονάκι) στο Marburg, την Θεσσαλονίκη (Δημοτικό κέντρο) τα Χανιά (Γυαλί τζαμισί και ενετικό λιμάνι ) στην Μάλτα την Κύπρο και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Την ίδια χρονική περίοδο γράφει τα πρώτα του διηγήματα και ποίηση που δημοσιεύονται στα λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής «ΝΩΕ», «Τραμ» και «Λωτός». Εκείνη την περίοδο άρχισε να ασχολείται πιο εντατικά με τη λογοτεχνία με έναν κύκλο ποιημάτων και νουβέλες. Όμως οι υποχρεώσεις του στην τέχνη του χρωστήρα. Οι διάφορες εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό δεν του επέτρεψαν να δώσει περισσότερο χρόνο στη γραφή. Κάτι που έγινε μετά το 2012. Η περίοδος 2015-2020 ήταν η πιο παραγωγική με την συγγραφή τεσσάρων Πεζογραφημάτων μεγάλης φόρμας «ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ» Μεταφυσικό μυθιστόρημα ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα. Την ζωή και το Θάνατο «ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ» Ιστορικό μυθιστόρημα που οι ήρωες του αρχίζουν την πορεία τους στον χρόνο το 1886 από ένα χωριό έξω από την Σμύρνη. Αφού περάσουν από την Αθηνα του Τρικούπη. Την Αλεξάνδρεια της μεγάλης Ελληνικής παροικίας. Τον Πειραιά την εποχή της μεγάλης μαγκιάς. Φεύγει μετά τον εμφύλιο ο τελευταίος ήρωας του βιβλίου για την Νέα Υόρκη το Σικάγο και το Μπουένος Άιρες. Λίγο μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 θα επιστρέψει για να πεθάνει στην γη των προγόνων του. «ΩΔΗ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΑ» Ένα πόνημα που το έγραψε και το αφιέρωσε στις μανάδες μας τις γιαγιάδες μας και τους παππούδες μας που βασανίζονται στα ύστερα τους από ένα σύνολο εκφυλιστικών συμπτωμάτων του εγκεφάλου που σηματοδοτεί το βιολογικό τέλος της ζωής . «ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ Η ΔΟΞΑ ΗΤΑΝ ΑΡΓΑ» Η ιστορία ενός διάσημού σκηνοθέτη που έφυγε το εξήντα δύο, επτά χρόνων παιδί μετανάστης για την Γερμάνια. Όταν επέστρεψε μετά από πενήντα χρόνια στην Ελλάδα αποσύρθηκε με την πίκρα πως ανάμεσα από τις δύο Δόξες που αγάπησε. Εκείνη της καρδιάς του και εκείνης του θεάτρου Δεν του έδωσε η ζωή την ευκαιρία να αγαπήσει και να αγαπηθεί με καμία από τις δύο όσο θα ήθελε. Τρία Θεατρικά έργα. Δύο ποιητικές συλλογές . Τρεις νουβέλες και Δεκαεπτά διηγήματα. Ακόμα, έχει σπουδάσει σκηνοθεσία και κριτική θεάτρου. Ενώ έχει παρακολουθήσει μαθήματα ελληνικής λογοτεχνίας και επιμέλειας κειμένων στο ΕΚΠΑ.