Πόλεμοι, παιδιά τραυματισμένα χωρίς νερό και φαγητό, τρομοκρατικά χτυπήματα, μόλυνση του περιβάλλοντος, αύξηση της νοσηρότητας, ξαφνικοί θάνατοι, φτωχοποίηση ακόμα και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες της προηγμένης Ευρώπης, στέρηση βασικών αναγκών για μια αξιοπρεπή ζωή, καθημερινή βία, εγκληματικότητα, διαφθορά, παραπλάνηση, ατιμωρησία, συγκάλυψη ολέθριων εγκλημάτων, διαστρέβλωση της αλήθειας, καταπάτηση θεμελιωδών αρχών της Βιοηθικής, της Δημοκρατίας και της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας , που ο άνθρωπος κατέκτησε με αίμα και αγώνες.
Ο Ελύτης ως αυθεντικός ποιητής με ενόραση, που ήθελε να προλάβει το κακό, με αφορμή τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979, είχε δηλώσει τα εξής:
”Ήδη σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ΄ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Οπότε αναρωτιέται κανείς: Γιατί παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θα αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι΄ αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη.”
Σε αυτόν λοιπόν τον ταραγμένο κόσμο, που δεν μπορείς πλέον εύκολα να διακρίνεις τον εχθρό, ζει ο σύγχρονος άνθρωπος, μέσα σε αφόρητες υποχρεώσεις και στους ατέλειωτους φόρους-χαράτσια, που του έχουν επιβληθεί. Αγκαλιά με την τεχνολογία, τείνει να ζει όλο και πιο απρόσωπα, καθηλωμένος σε μια απομόνωση, δικτυωμένος ωστόσο με όλα, τη φύση, τη μουσική, τη ζωγραφική, μέχρι και τον έρωτα… αλλά όλα μέσα από μια οθόνη. Μια εικονική πραγματικότητα, όπου δεν ξέρεις τι τελικά είναι αληθινό και τι ψεύτικο! Η φυσική παρουσία του άλλου εξαφανίζεται σιγά, σιγά, και η ουσιαστική επικοινωνία σχεδόν κατακρεουργείται.
Σαν ένα άλλο είδος ”ρομπότ ”, αποκόβεται σιγά, σιγά από την ψυχική και πνευματική του υπόσταση, σωπαίνει για όλα, χάνοντας το πραγματικό νόημα της ζωής και έτσι δεν συνειδητοποιεί όπως θα έπρεπε την ύπαρξή του, το θαύμα, που ο ίδιος είναι μέσα στο σύμπαν. ”Τη δωρεά που είμαστε από το Θεό, αλλά πόσο λάθος τη συλλάβαμε” όπως μας λέει ο Οδυσσέας Ελύτης.
Αλλά η ποίηση, που έχει την ικανότητα να σε συνδέει με το ανώτερο, το υπερβατικό και το ανείπωτο,
Αυτή, η μαγική ιέρεια της τέχνης, που βλέπει πώς όσο πιο βαθιά πάνε οι ρίζες των δέντρων, τόσο πιο ψηλά ανεβαίνουν και αγγίζουν τον ουρανό, το τριαντάφυλλο, που ανθίζει ακόμα και μέσα στο συρματόπλεγμα,
που συγκινεί και ευαισθητοποιεί, που βλέπει πόσο δίκαια ο ΗΛΙΟΣ φωτίζει όλους τους ανθρώπους στη Γη,
που ”Είναι πάντα στο παρόν, στο πρώτο κάλεσμα της εποχής”, όπως μας λέει ο Ρίτσος,
που δεν σωπαίνει, δεν πλανεύεται, δεν συμβιβάζεται, ούτε υποτάσσεται, που στοχάζεται βαθιά και όλα τα αντιλαμβάνεται. . .
Έτσι και τώρα, σε αυτήν την δύσκολη εποχή, όπου τα μέτωπα είναι πολλά, και κινδυνεύει να χαθεί η ποιότητα και η πίστη μας στον άνθρωπο, διώχνει την ομίχλη και φωτίζει το πραγματικό μεγαλείο, που κρύβεται μέσα μας. Επικαλείται την αγάπη που αισθάνεται για τα ανθρώπινα πλάσματα και βροντοφωνάζει στους ποιητές, να μην χαθεί η πίστη τους στον άνθρωπο!
Και έτσι ο ποιητής εμπνεόμενος θα γράψει…
photo – http://www.gettyimages.co.uk/ – https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B4%CF%85%CF%83%CF%83%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%95%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%82#/
