Σχετικά με τη διεθνή στάση της τουρκικής ηγεσίας, είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι ΜΜΕ, είτε λόγω άγνοιας είτε σκοπιμότητας, δεν εστιάζουν την κριτική τους ρεαλιστικά στο υπόβαθρο των πραγματικών της κινήτρων.
Δεν χρειάζεται ν’ αναφερθούμε σε παλιές ιστορίες βάρβαρων επιδρομών και κατακτήσεων της Τουρκίας, γενοκτονιών, καταστροφής πολιτισμικών μνημείων κ.λπ., που είναι γνωστά.
Θα επικεντρωθούμε-επιγραμματικά-στη στάση της μετά τον Β΄ΠΠ όπου πασχίζει με κάθε τρόπο ν’ αναδειχθεί «Υπερδύναμη» παίζοντας πολιτικό θέατρο έναντι των Μεγάλων Δυνάμεων, και σε διάφορα ταμπλό, προκειμένου να εκβιάσει και να κερδίσει το επιθυμητό. Επίσης, προσφέρεται εθελοντικά σαν μοχλός, δόλωμα, προβοκάτορας-τραμπούκος στο τραγικό παιχνίδι των Ισχυρών του «Διαίρει και Βασίλευε», προσπαθώντας-επιτυχώς- να επηρεάσει την Ισορροπία Ισχύος εξυπηρετώντας τον εαυτόν της και τους Ισχυρούς στο αέναο «σπορ» της εξουσιομανίας και κερδομανίας από το εμπόριο οπλικών συστημάτων, πρώτων υλών, ναρκωτικών, προσφύγων κ.λπ.
Όμως, υπάρχει μια άλλη σημαντική παράμετρος φασιστικής πολιτικής της τουρκικής ηγεσίας. Η Τουρκία είναι ένα πολυεθνικό συνονθύλευμα όπου στα περίπου 80 εκατομμύρια πληθυσμού υπάρχουν πολλά εκατομμύρια Κούρδων, Αρμενίων, κρυπτο-Χριστιανών, Εβραίων κ.ά. Οπόταν, οι Τούρκοι ηγέτες, αναλογιζόμενοι την πολύ ευαίσθητη και ευάλωτη αυτή πληθυσμιακή σύνθεση και τις συνέπειες σε περίπτωση ύπαρξης γνήσιου δημοκρατικού καθεστώτος, όπου οι Κούρδοι-30 περίπου εκατομμύρια- θα διεκδικούσαν πατρίδα εντός της τουρκικής επικράτειας και θα απολάμβαναν τα ίδια δικαιώματα και προνόμια, και ίσως, αν υπάρξει αντίδραση από την τουρκική ηγεσία, να προκληθεί εμφύλιος, έχουν επιβάλλει ένα στυγνό φασιστικό, φοβικό καθεστώς όπου οι αντιπολιτευόμενοι-πολλοί δημοκρατικών πεποιθήσεων- δολοφονούνται, φυλακίζονται, καταλήγουν πρόσφυγες. Συνάμα, η τουρκική ηγεσία δημιουργεί κλίμα πολέμου με επιθέσεις σε άλλες χώρες της Μ. Ανατολής προκαλώντας αίσθημα ανασφάλειας και φοβίας ώστε κάθε εσωτερική αντίδραση να είναι τρομερά δύσκολη. Τούτο δε εξυπηρετεί και τα πολεμοκάπηλα κυκλώματα Ισχυρών Δυνάμεων, που τα ανέχονται και όχι μόνον, ιδιαίτερα την διευκολύνουν να εμφανίζεται-άκουσον άκουσον- ως ειρηνοποιός! ΕΛΕΟΣ!
Το δε άκρον άωτον του θεατρινισμού, κυνισμού και υποκρισίας της τουρκικής ηγεσίας είναι το γεγονός ότι κατηγορεί το Ισραήλ για γενοκτονία ώστε η διεθνής κοινότητα να ξεχάσει ή αγνοήσει (αν είναι δυνατόν! G.HORTON!) τις ανήκουστες δικές της γενοκτονίες.
Παράλληλα, σε συνεργασία με άλλα μη δημοκρατικά καθεστώτα της περιοχής (Αλβανία, Σκόπια) συνεχίζει έναν «ακήρυκτο πόλεμο» εναντίον της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας, δυστυχώς με την ένοχη ανοχή ΕΕ και ΝΑΤΟ (το οποίο προσπαθεί να υποκαταστήσει τον ΟΗΕ) παραβιάζοντας τον Χάρτη του ΟΗΕ, το Διεθνές Δίκαιο κ.λπ.
Συνεπώς, το τραγικό, δυστυχώς, συμπέρασμα είναι ότι για την ιμπεριαλιστική, φασιστική πολιτική της τουρκικής ηγεσίας είναι συνυπεύθυνα ορισμένα μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που, προφανώς, με την παραπάνω ηγεσία ως μοχλό, δόλωμα, τραμπούκο, προκαλούν συγκρούσεις κ.λπ. στις οποίες επενδύουν τα ανήθικα και αντιδημοκρατικά συμφέροντα πολεμοκάπηλων κυκλωμάτων τους. Και η ειρήνη και η δημοκρατία χίμαιρες! Τέλος, μήπως εξαιτίας των παραπάνω και της κυνικής διεθνούς αδιαφορίας για τις πολεμικές τραγωδίες στην Ουκρανία, Γάζα, κ.ά. οδηγούμαστε σε Γ’ΠΠ;
