Σε μια εποχή που η ανθρωπότητα μιλά για πρόοδο, ελευθερία και δικαιώματα, σε κάποιες περιοχές του κόσμου τα παιδιά – και κυρίως τα κορίτσια – συνεχίζουν να στερούνται το πιο αυτονόητο: την παιδική τους ηλικία.
Στο Αφγανιστάν, “γάμοι” μεταξύ ενήλικων ανδρών και κοριτσιών ηλικίας 6 έως 11 ετών εξακολουθούν να είναι μια τρομακτική πραγματικότητα. Υπό το πέπλο της “παράδοσης”, μικρά κορίτσια παραδίδονται από τις ίδιες τους τις οικογένειες σε άνδρες δεκαετίες μεγαλύτερους – πολλές φορές χωρίς τη συναίνεση, τη θέληση ή την παραμικρή κατανόηση του τι τους συμβαίνει.
Αυτό δεν είναι γάμος. Είναι παιδεραστία. Είναι βία. Είναι έγκλημα.
Παιδικά σώματα σε νυφικά
Η παιδική ηλικία τελειώνει απότομα, από τη στιγμή που ένα κορίτσι εξαναγκάζεται σε “γάμο”. Δεν έχει προλάβει να πάει σχολείο, δεν έχει παίξει, δεν έχει ζήσει. Αντί για κούκλες, της δίνουν καθήκοντα συζύγου. Αντί για αγκαλιές, της επιβάλλονται σεξουαλικές επαφές. Πολλές φορές, το αποτέλεσμα είναι σοβαρά σωματικά και ψυχικά τραύματα, ακόμα και θάνατος κατά τη διάρκεια του τοκετού, όταν γεννάει ενώ η ίδια είναι ακόμα… παιδί. Η σιωπή του κόσμου και η ανοχή της κοινωνίας
Το πιο σοκαριστικό όμως δεν είναι μόνο η πράξη. Είναι η σιωπή και η αποδοχή.
Ο μουσουλμανικός κόσμος, με ορισμένες φωτεινές εξαιρέσεις, δεν καταδικάζει έμπρακτα αυτή την εγκληματική παράδοση. Σε πολλές χώρες, όχι μόνο δεν απαγορεύονται οι παιδικοί γάμοι, αλλά νομιμοποιούνται μέσα από θρησκευτικές και νομικές ρυθμίσεις. Κάποιες κοινωνίες επιλέγουν να “κοιτάζουν αλλού”, υποτιμώντας την αξία της παιδικής ζωής.
Πού είναι οι φωνές των ιμάμηδων; Πού είναι οι νόμοι που προστατεύουν αυτά τα παιδιά; Πού είναι η διεθνής κοινότητα;
Η φωνή μας – η ευθύνη μας
Δεν μπορούμε να μιλάμε για πολιτισμένο κόσμο όσο κοριτσάκια οδηγούνται με δάκρυα και τρόμο σε “γάμους” με άντρες 40 και 50 ετών. Δεν μπορούμε να δεχόμαστε κουλτούρες που βασίζονται στην καταπίεση, στην παιδοφιλία και στη στέρηση της ελευθερίας.
Αυτό δεν είναι θέμα θρησκείας – είναι θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η παιδοφιλία δεν είναι ποτέ παράδοση. Κάλεσμα για δράση
Αυτό το άρθρο είναι μια φωνή. Μια κραυγή. Αλλά δεν αρκεί.
Ζητάμε από διεθνείς οργανισμούς, από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, από την UNESCO, την UNICEF, τον ΟΗΕ: να απαιτήσουν την ποινικοποίηση των παιδικών γάμων παγκοσμίως.
Ζητάμε να σταματήσει η χρηματοδότηση κρατών που δεν προστατεύουν τα κορίτσια τους.
Ζητάμε να ξεκινήσει καμπάνια αφύπνισης και ενημέρωσης για να μην επιτρέψουμε άλλες παιδικές ψυχές να γίνουν θύματα.
Γιατί κάθε φορά που ένα παιδί-νύφη ντύνεται με ένα λευκό φόρεμα, η ανθρωπότητα ντύνεται με ντροπή.
Είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Όταν η φρίκη δεν μένει μόνο “εκεί” – Εισάγεται και στην Ευρώπη
Η φρίκη των παιδικών “γάμων”, που συγκλονίζει το Αφγανιστάν και άλλες χώρες με παρόμοια πατριαρχικά, θεοκρατικά καθεστώτα, δεν περιορίζεται πλέον γεωγραφικά. Μέσα από τα κύματα μετανάστευσης και την απουσία ουσιαστικού ελέγχου, πρακτικές που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια βρίσκουν χώρο να παρεισφρήσουν και στην Ευρώπη – ακόμα και στην Ελλάδα.
Μετανάστες από χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και άλλα αυταρχικά μουσουλμανικά καθεστώτα, εντάσσονται στις κοινωνίες μας, φέρνοντας μαζί τους όχι μόνο την ανάγκη για προστασία, αλλά και πολιτισμικά φορτία που σε ορισμένες περιπτώσεις έρχονται σε σύγκρουση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την έννοια της παιδικής προστασίας.
Όταν η ανεκτικότητα γίνεται συνενοχή
Η Ευρώπη – και η Ελλάδα – οφείλουν να δείχνουν ανθρωπιά, αλλά όχι αφέλεια. Όταν φαινόμενα όπως παιδικοί γάμοι, υποταγή των γυναικών, επιβολή Σαρία ή ακόμα και θρησκευτικά “δικαστήρια” εντός μεταναστευτικών κοινοτήτων αρχίζουν να γίνονται ανεκτά στο όνομα του “πολυπολιτισμού”, τότε κινδυνεύουμε να χάσουμε τις θεμελιώδεις αξίες του πολιτισμού μας.
Η φρίκη δεν μένει πια στην άλλη άκρη του κόσμου. Έχει μεταφερθεί και στις αυλές μας, και νομιμοποιείται μέσα από σιωπή, γραφειοκρατία και πολιτική ορθότητα.
Η προστασία των παιδιών και των γυναικών είναι αδιαπραγμάτευτη ευθύνη των ευρωπαϊκών κρατών.
Καμία θρησκεία, καμία “πολιτισμική διαφορά”, καμία “παράδοση” δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για:
παιδοφιλία που βαφτίζεται “γάμος”
- καταπίεση των γυναικών που βαφτίζεται “πίστη”
- παραβίαση ελευθεριών που βαφτίζεται “κουλτούρα”
Όποιος ζει σε ευρωπαϊκό έδαφος οφείλει να σέβεται τις ευρωπαϊκές αξίες, τα δικαιώματα των παιδιών και των γυναικών – χωρίς εξαιρέσεις.
