Δυστυχώς ο σημερινός Έλληνας έχει την κακή αυτή συνήθεια να αυτοκολακεύεται επικαλούμενος τα επιτεύγματα κάποιων άλλων τους οποίους καλεί προγόνους.
Εγώ πιστεύω ότι είναι πρόγονοι μας αλλά δεν είναι αυτό το νόημα.
Το νόημα είναι ότι οι σημερινοί “Ελληνάρες” από τη μια κοκορεύονται για τους προγόνους τους και από την άλλη έχουν την ακριβώς αντίθετη νοοτροπία και τρόπο ζωής.Υπεριφανεύονται για τη γέννηση της δημοκρατίας αλλά εξασκούν την κομματοκρατία που ζει παρασητικά εις βάρος του κράτους και τελικά το σκοτώνει.
Υπερηφανεύεται για τους ολυμπιακούς αγώνες και το ” νους υγειής εν πνεύματι υγειή” αλλά απεχθάνεται κάθε είδος άσκησης και είναι παγκόσμιος πρωταθλητής της καφετέριας. “””Υπερηφανεύεται για τους 300 του Λεωνίδα που ΕΠΕΛΕΞΑΝ να πέσουν για την πατρίδα, αλλά στο στρατό λουφάρουν σε επίπεδο αναξιοπρέπειας ή δεν πάνε καθόλου. Υπερηφανεύονται για τους αρχαίους σοφούς φιλοσόφους και συγγραφείς αλλά δεν έχουν διαβάσει ποτέ κανένα, και δεν πρόκειται και να διαβάσουν και προτιμούν τις τούρκικες σαπουνόπερες!””” Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν άπειρα!
Οπότε, το ερώτημα μου είναι: δικαιούται ένας τέτοιος απόγονος να καυχάται και να είναι περήφανος;
Εμένα η γνώμη μου είναι: ΟΧΙ!!!Αντίθετα θα πρέπει να ντρέπεται! Και την απάντηση σε αυτό το ερώτημα την έχουν δώσει οι ίδιοι οι πρόγονοι μας. Ο Ισοκράτης που είπε ουσιαστικά ότι ο Έλληνας καθορίζεται από την παιδεία (και νοοτροπία και στάση ζωής) και όχι από το γενεαλογικό δέντρο.
Και ο Μέγας Αλέξανδρος (για τον οποίο κοπτόμεθα, και εγώ προσωπικά πολύ) είπε όταν κατάκτησε τον κόσμο όλο ότι από δω και μπρος δεν θα χωρίζονται οι άνθρωποι με βάση το χρώμα τους (δηλαδή την καταγωγή τους) αλλά την προσήλωση τους σε αξίες και ιδανικά. Οπότε, σύμφωνα με τους ίδιους τους προγόνους μας, ΔΕΝ είμαστε Έλληνες.
Γι’ αυτό μας λέω ελληναράδες. Κάποτε, στην Αμερική, με ρώτησε ένας αμερικανο-ινδός που ήθελε να μάθει περισσότερα για την Ελλάδα την οποία του παρουσίαζα από τα συμφραζόμενα ως σπουδαία:
Μπορείς να μου πεις ένα πράγμα στο οποίο διακρίνεται η Ελλάδα; Όχι, μην μου πεις για την αρχαιότητα. Θέλω να μάθω για σήμερα. Ομολογώ ότι η ερώτηση του ήταν πράγματι ρηχή. Αλλά εγώ με ένα πνεύμα αυτοκριτικής έδωσα βάθος στην ερώτηση και τότε η απάντηση μου ήταν δυστυχώς δυσάρεστη….
Σε αντίθεση με την αρχαία Ελλάδα, η σημερινή Ελλάδα διακρίνεται μεν αλλά για αρνητικά πράγματα. Δυσκολεύομαι πάρα πολύ γιατί θα μπορούσε να υπερηφανεύεται ο νεοέλληνας. Και ακόμα και αν είμαι ελαστικός στην κρίση μου, ξεχνώντας το ένδοξο παρελθόν, βρω μερικά σπουδαία πράγματα που συμβαίνουν στην Ελλάδα σήμερα, η χαρά χάνεται αν δω το big picture. Η Ελλάδα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια “συνηθισμένη”, “μέση” χώρα. Σχεδόν όλες οι χώρες έχουν στην σύγχρονη τους ιστορία και κάποιες επιτυχίες: κανένα πρωτάθλημα, κανένα αστέρι επιστήμονα, κανένα celebrity, κανένα νόμπελ που και που, κανένα ξακουστό καλλιτέχνη. Λίγο πολύ έτσι είμαστε κι εμείς. Αν βεβαίως αναλογιστούμε και τα αρνητικά της φυλής μας… τότε η κατάσταση γίνεται δραματική….Και για να μην σας αφήσω με την άσχημη και πικρή γεύση για την Ελλάδα μας που πάρα πολύ θαυμάζω και αγαπώ παρά τα κουσούρια της, θα σας πω πως βλέπω εγώ την Ελλάδα. Καταρχήν, εγώ την αγαπώ γιατί τη νιώθω σαν την μάνα μου. Ακόμα και όταν τσατίζομαι και τσακώνομαι μαζί της μέσα στο σπίτι, δεν δέχομαι να την κακολογεί κανείς. Θα προσπαθώ να της συμπαραστέκομαι και να βοηθώ όσο μπορώ. Αλλά εκτός από αυτή τη συναισθηματική προσέγγιση, υπάρχει και η λογική προσέγγιση. Η Ελλάδα ήταν πάντοτε ένας χώρος ελευθερίας και ανάτασης, και αυτό συνεπάγεται και το ότι δίνει το περιθώριο στους ανθρώπους να κάνουν τις επιλογές τους και να χαράξουν την πορεία τους. Ακόμα και αν αυτή είναι κακή, αισχρή και άσχημη. Αυτή είναι η ελευθερία.
Γι’ αυτό πάντοτε η ιστορία της Ελλάδος ήταν πλούσια σε ήρωες και προδότες. Άγιους και αντίχριστους. Λαμπρά πνεύματα και ‘ζώα”. Πρωτοπόρους και σκοταδιστές. Και σήμερα το ίδιο είναι. Όπως είναι πάντα.
Απλά έχουμε πέσει στο “κακό” κομμάτι της αέναης ταλάντωσης ανάμεσα στο αγαθό και το κακό. Και εγώ αυτή τη στιγμή βλέπω να γίνεται μια μάχη ανάμεσα στα λαμόγια και στους άξιους ανθρώπους. Θα μου πείτε: υπάρχουν ακόμα άξιοι; Ναι! υπάρχουν ακόμα, πολύ περισσότεροι απ’ όσοι νομίζουμε.
Απλά είμαστε υπό μια πνευματική σκλαβιά γιατί τα λαμόγια σαν άλλοι τούρκοι μας σκλάβωσαν και οι άξιοι έλληνες είναι ραγιάδες που έχουν λουφάξει κάτω από την κυριαρχία των λαμόγιων. Και σήμερα πρέπει να επιλέξουμε με ποιούς θέλουμε να είμαστε.
Με τα λαμόγια της σουλτανικού τύπου εξουσίας που καταρέει ή με τους ραγιάδες που είναι έτοιμοι να λευτερωθούν;Εγώ θέλω να είμαι με τους επαναστάτες έλληνες! Ακόμα και αν μείνω η τελευταία , θα συνεχίζω να μάχομαι για την ελευθερία και το δίκαιο. Γιατί αυτό είναι να είσαι Έλληνας και όχι η τσάμπα μαγκιά για τους προγόνους.
Μόνο τότε θα κάνουμε τους προγόνους μας περήφανους για μας. Ένας σύγχρονος μας δίνει τον ίδιο ορισμό για τον έλληνα που δίνονταν πάντα:“Ο άντρας δεν είναι πρεπό να λέει να καυχάται,μον’ άλλοι να τα διαλαλούν κι εκείνος να τ’ αρνείται.”
photo dimitrisvetsikas1969, https://pixabay.com
