Με την εξουσία που μου απονέμεται ως Πρόεδρος από το Σύνταγμα και τους νόμους των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, διατάσσεται τα εξής:
Τμήμα 1. Σκοπός.
Οι Ιδρυτές, όπως και οι μεγάλες κοινωνίες πριν από αυτούς, απέδωσαν μεγάλη σημασία στην ομοσπονδιακή πολιτειακή αρχιτεκτονική. Ήθελαν τα δημόσια κτήρια της Αμερικής να εμπνέουν τον λαό και να ενθαρρύνουν την πολιτειακή αρετή. Ο Πρόεδρος Τζορτζ Ουάσιγκτον και ο Υπουργός Εξωτερικών Τόμας Τζέφερσον συνειδητά διαμόρφωσαν τα σημαντικότερα κτήρια στην Ουάσιγκτον, D.C., κατά το πρότυπο της κλασικής αρχιτεκτονικής της αρχαίας Αθήνας και Ρώμης. Στόχευαν να χρησιμοποιήσουν την κλασική αρχιτεκτονική ώστε να συνδέσουν οπτικά τη σύγχρονη Δημοκρατία με τα προϋπάρχοντα θεμέλια της κλασικής αρχαιότητας, υπενθυμίζοντας στους πολίτες όχι μόνο τα δικαιώματά τους αλλά και τις ευθύνες τους στη διατήρηση και συνέχιση των θεσμών της.
Ο Ουάσιγκτον και ο Τζέφερσον επέβλεψαν προσωπικά τους διαγωνισμούς για το Καπιτώλιο και τον Λευκό Οίκο. Με την καθοδήγησή τους, ο Pierre Charles L’Enfant σχεδίασε την πρωτεύουσα ως κλασική πόλη. Για περίπου ενάμιση αιώνα μετά την ίδρυση της Αμερικής, η ομοσπονδιακή αρχιτεκτονική χαρακτηριζόταν από όμορφα και αγαπητά κτήρια κλασικού κυρίως σχεδιασμού. Τη δεκαετία του 1960, η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση αντικατέστησε κατά κύριο λόγο τα παραδοσιακά σχέδια με μοντερνιστικά και μπρουταλιστικά. Η αρχιτεκτονική που ακολούθησε, υπό την εποπτεία της Υπηρεσίας Γενικών Υπηρεσιών (GSA), ήταν συχνά αντιδημοφιλής. Τα νέα κτήρια κυμαίνονταν από αδιάφορα μέχρι σχέδια που ακόμη και η ίδια η GSA αναγνωρίζει ότι θεωρήθηκαν αντιαισθητικά από μεγάλο μέρος του κοινού.
Το 1994, η GSA απάντησε στην εκτεταμένη κριτική με το Πρόγραμμα Αριστείας Σχεδίου (Design Excellence Program). Ο στόχος ήταν να «παρέχει οπτική μαρτυρία για την αξιοπρέπεια, την επιχειρηματικότητα, τη ζωτικότητα και τη σταθερότητα της Αμερικανικής Κυβέρνησης». Ωστόσο, το πρόγραμμα δεν πέτυχε αυτόν τον στόχο. Συχνά επιλέγονταν σχέδια από προβεβλημένους αρχιτέκτονες με μικρή μέριμνα για την τοπική εισροή ή τις αισθητικές προτιμήσεις των περιοχών. Έτσι, η ομοσπονδιακή αρχιτεκτονική συχνά εντυπωσίαζε την αρχιτεκτονική ελίτ αλλά όχι τον αμερικανικό λαό. Πολλά νέα ομοσπονδιακά κτήρια δεν αναγνωρίζονται καν ως δημόσια κτήρια.
Ήρθε η ώρα να επικαιροποιηθούν οι πολιτικές που διέπουν την ομοσπονδιακή αρχιτεκτονική ώστε να διασφαλιστεί ότι οι αρχιτέκτονες υπηρετούν τους πολίτες.
Τμήμα 2. Πολιτική.
(α) Τα ομοσπονδιακά δημόσια κτήρια θα πρέπει να ομορφαίνουν τους δημόσιους χώρους, να εμπνέουν το πνεύμα, να τιμούν τις Ηνωμένες Πολιτείες και να κερδίζουν τον σεβασμό του κοινού. Θα πρέπει να αναγνωρίζονται οπτικά ως πολιτειακά κτήρια και, όπου αρμόζει, να σέβονται την τοπική αρχιτεκτονική κληρονομιά. Η παραδοσιακή και ιδιαίτερα η κλασική αρχιτεκτονική που πληροί αυτά τα κριτήρια είναι η προτιμώμενη. Στην Ουάσιγκτον, η κλασική αρχιτεκτονική θα είναι η προεπιλογή, εκτός αν υπάρχουν εξαιρετικοί λόγοι.
(β) Όταν επιλέγεται διαφορετικό στυλ, πρέπει να δίνεται προσοχή ώστε το σχέδιο να αποπνέει αξιοπρέπεια και να αντικατοπτρίζει τη σταθερότητα της αμερικανικής διακυβέρνησης.
(γ) Κατά την ανακαίνιση ή επέκταση κτηρίων που δεν πληρούν τα παραπάνω, θα πρέπει να εξετάζεται σοβαρά η δυνατότητα επανασχεδιασμού.
Τμήμα 3. Ορισμοί.
(α) «Ομοσπονδιακό δημόσιο κτήριο» σημαίνει όλα τα ομοσπονδιακά δικαστήρια, τα αρχηγεία υπηρεσιών, όλα τα δημόσια κτήρια στην περιοχή της πρωτεύουσας και κάθε άλλο δημόσιο κτήριο με κόστος άνω των $50 εκατ. σε τιμές 2025.
(β) «Μπρουταλιστική αρχιτεκτονική» = στιλ με μαζικότητα, γεωμετρική αυστηρότητα, εμφανές μπετόν.
(γ) «Κλασική αρχιτεκτονική» = παράδοση που προέρχεται από Ελλάδα–Ρώμη, αναγεννησιακούς και διαφωτιστές αρχιτέκτονες, καθώς και νεότερους. Περιλαμβάνει νεοκλασικό, γεωργιανό, μπεοζάρ, αρ ντεκό.
(δ) «Αποδομητική αρχιτεκτονική» = στυλ με αποσπασματικότητα, παραμόρφωση και ασυμμετρία (τέλη ’80).
(ε) «Κοινό» = τα μέλη της κοινωνίας που δεν έχουν επαγγελματική σχέση με την τέχνη/αρχιτεκτονική.
(ζ) «Παραδοσιακή αρχιτεκτονική» = κλασική και άλλα ιστορικά στυλ (γοτθικό, ρομανικό, ισπανικό αποικιακό κ.ά.).
(η) «Δολάρια 2025» = προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό.
Τμήμα 4. Κατευθυντήριες αρχές.
Οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες πρέπει:
- Να παρέχουν κτήρια που να αντικατοπτρίζουν την αξιοπρέπεια, την ενέργεια και τη σταθερότητα της κυβέρνησης, με προτίμηση στην κλασική/παραδοσιακή αρχιτεκτονική.
- Να δίνεται έμφαση σε διαγωνισμούς σχεδιασμού, με συμβουλές διακεκριμένων κλασικών αρχιτεκτόνων.
- Να λαμβάνεται υπόψη η τοπική παράδοση και ο περιβάλλων χώρος.
- Όπου αρμόζει, να ενσωματώνεται έργο ζώντων Αμερικανών καλλιτεχνών.
- Τα κτήρια να είναι λειτουργικά, οικονομικά και προσβάσιμα.
Τμήμα 5. Δράσεις GSA.
Ο Διοικητής της GSA:
- Να διασφαλίζει ότι οι αρμόδιοι αρχιτέκτονες έχουν εμπειρία σε κλασική/παραδοσιακή αρχιτεκτονική.
- Να δημιουργήσει θέση ανώτερου συμβούλου σε θέματα σχεδιασμού.
- Να δίνει προβάδισμα σε εταιρείες με εμπειρία στην κλασική παράδοση σε διαγωνισμούς.
- Σε περίπτωση έγκρισης μη παραδοσιακού σχεδίου (μπρουταλιστικού ή αποδομητικού), να ενημερώνει τον Πρόεδρο με πλήρη αιτιολόγηση.
Τμήμα 6. Γενικές διατάξεις.
Τίποτα σε αυτή την εντολή δεν επηρεάζει τις αρμοδιότητες που απονέμονται διά νόμου σε ομοσπονδιακές υπηρεσίες ούτε δημιουργεί δικαιώματα ή υποχρεώσεις εκτελεστά από τρίτους.
Τα έξοδα δημοσίευσης της εντολής θα βαρύνουν τη GSA.
Ντόναλντ Τζ. Τραμπ
Ο ΛΕΥΚΟΣ ΟΙΚΟΣ,
28 Αυγούστου 2025
photo mwitt1337, https://pixabay.com
