Στα τέλη του 18ου αιώνα, μια εποχή όπου η Ευρώπη ανακάλυπτε ξανά την ιστορία μέσω της γλώσσας, ένας Γερμανός λόγιος και ιστορικός, ο Άουγκουστ Λούντβιχ φον Σλότζερ (August Ludwig von Schlözer), έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη γλωσσολογία και την εθνολογία.
Ο Σλότζερ, που ασχολούνταν με τη μελέτη των αρχαίων πολιτισμών και των γλωσσών, αναγνώρισε μια σημαντική γλωσσική οικογένεια που περιελάβανε τις γλώσσες που μιλούσαν οι λαοί της Μέσης Ανατολής, όπως τα Εβραϊκά, τα Αραμαϊκά και τα Αραβικά.
Για να ονομάσει αυτή την ομάδα γλωσσών και των ανθρώπων που τις μιλούσαν, έψαξε στην Ιερά Γραφή. Στο βιβλίο της Γένεσης, βρήκε την ιστορία του Νώε και των τριών γιων του: Σήμ (Shem), Χαμ (Ham) και Ιάφεθ (Japheth). Σύμφωνα με τη Βιβλική αφήγηση, από αυτούς τους τρεις γιους κατακλύστηκε η γη μετά τον Κατακλυσμό.
Ο Σλότζερ επέλεξε το όνομα του πρωτότοκου γιου, Σήμ (Shem), ως τη ρίζα για έναν νέο όρο. Έτσι, γύρω στο 1781, δημιούργησε τη λέξη «Semit» (Σημίτης) στα Γερμανικά, για να περιγράψει τους απογόνους του Σήμ και τις γλώσσες τους. Αντίστοιχα, για τις γλώσσες, καθιέρωσε τον όρο «Semitisch» (Σημιτικός).
Σημασία και Επιπτώσεις
Ο αρχικός στόχος του Σλότζερ ήταν καθαρά επιστημονικός και ταξινομικός. Ήθελε να δημιουργήσει μια σαφή κατηγορία για ακαδημαϊκές μελέτες, παρόμοια με όρους όπως «Γερμανικός» ή «Σλαβικός».
Ωστόσο, η μοίρα αυτού του όρου ήταν πολύπλοκη. Λίγες δεκαετίες αργότερα, τον 19ο αιώνα, ο όρος «Σημιτικός» χρησιμοποιήθηκε ως αντίπαλος δέσμης για τη δημιουργία του όρου «Αντισημιτισμός» (Antisemitismus). Αυτή η ιδεολογία μεταμόρφωσε τον αβλαβή ανθρωπολογικό όρο σε όπλο μίσους εναντίον των Εβραίων, κάτι που σίγουρα ο Σλότζερ δεν μπορούσε να προβλέψει.
Συμπέρασμα
Η ιστορία ξεκινά με έναν λόγιο που, μελετώντας τη Βίβλο και τις γλώσσες, προσπάθησε να φέρει τάξη στην ανθρώπινη ιστορία. Η λέξη «Σημίτης» γεννήθηκε από το γραφείο του Άουγκουστ Λούντβιχ φον Σ Σλότζερ ως ένα εργαλείο γνώσης, αν και αργότερα εκτροχιάστηκε και χρησιμοποιήθηκε για σκοπούς που ο δημιουργός της δεν είχε οπωσδήποτε στο μυαλό του.
